Το Πρώτο Καλοκαίρι

Chapter 5

Με ξεφτίλισε. Με ξεφτίλισε μπροστά στον Αχιλλέα. Δεν το περίμενα αυτό. Η κατάσταση είχε φτάσει στο Αμήν. Αν θέλει πόλεμο θα τον έχει. Άρπαξα την σοκολάτα από το τραπέζι και την έριξα στα ρούχα της. Τώρα ένιωσα καλύτερα

«Είσαι τρελή?» Ούρλιαξε. Εμένα κανείς δεν με ακουμπάει. Πώς τόλμησες Παπακώστα? Είχε κοκκινήσει από το κακό της καθώς προσπαθούσε μαζί με τις ηλίθιες φίλες της να καθαρίσουν την Louis Vuitton μπλούζα της. Έκανα νόημα στον Αχιλλέα να φύγουμε. Άφησε τα λεφτά στο τραπέζι και έφυγα άρον άρον προς τα έξω. Ο Μάνος ευτυχώς είχε φύγει νωρίτερα.

«Συγγνώμη γ ’αυτό» τον κοίταξα απογοητευμένη.

«ε σταμάτα μην το ξαναπείς!»

«Δεν ήταν και το καλύτερο ραντεβού.» Έσκυψα το κεφάλι και κοίταξα το λερωμένο φόρεμά μου.

«όπως και να είσαι, είσαι πανέμορφη.» Μου σήκωσε το πρόσωπό μου με τα δάχτυλα του και με πλησίασε αργά. Τα χείλη του ακούμπησαν απαλά πάνω στα δικά μου ενώ το ένα χέρι του βρισκόταν στην μέση μου. Σταματήσαμε και κοιταχτήκαμε στα μάτια.

«Έλα να σε πάω σπίτι» Μου κράτησε το χέρι και τον ακολούθησα.

«Είσαι σίγουρος? Μπορώ να πάρω και ταξί.»

«Δεν χρειάζεται να ξοδεύεσαι. Δεν πρόκειται να σε αφήσω να πας μόνη σου σπίτι.» Μου άνοιξε την πόρτα στο άσπρο fiat του και μπήκα μέσα. Ήταν τόσο καλός ! Σε όλη την διάρκεια μιλούσαμε για διάφορα θέματα και του εξήγησα επίσης τι συμβαίνει με την Σοφία. Βέβαια δεν του τα είπα όλα αλλά είχε τσαντιστεί με τον τρόπο που μου φέρεται η Σοφία. Σταματήσαμε έξω από το σπίτι μου και με φίλησε για μια τελευταία φορά. 

« Να προσέχεις Αμαλία. Ότι θες θα είμαι εδώ για εσένα.» Του χαμογέλασα και έκλεισα την πόρτα. Μπορεί να είχα ξεφτιλιστεί μπροστά του από την Σοφία αλλα ήμουν ευτυχισμένη. Είχα σχέση μετά από 2 χρόνια. Επιτέλους ένα αγόρι όμορφο, έξυπνο που με ήθελε γι’ αυτό που ήμουν.

Η Σχέση μου με τον Αχιλλέα με έκανε πιο δυνατή. Είχα πιο πολύ θάρρος σε όλα και επιτέλους αναγνωριζόμουν σε πολλά θέματα. Ένιωθα διαφορετική όμως δεν είχε αλλάξει σχεδόν τίποτα.
Σήμερα θα κλείναμε 2 μήνες με τον Αχιλλέα και ήμουν τόσο χαρούμενη. Τελικά κόλλησα μαζί του. Δεν νομίζω πως θα μπορούσα να βρώ κάποιον τόσο τέλειο όσο ήταν αυτός. Με τον Μάνο ενώ προσπάθησα να κάνω παρέα μαζί του μετά από αυτά που είχα μάθει, εκείνος χάθηκε. Δεν κατάλαβα το γιατί όμως, με απέφευγε με τον χειρότερο τρόπο! Η Απάντηση βρέθηκε μπροστά μου καθώς περπάταγα στους διαδρόμους  του σχολείου. Τους είδα. Ήταν εκεί μέσα, στην αίθουσα της φυσικής και χαμουρευόντουσαν. Και ποιος δεν τους είδε. Σχεδόν όλο το σχολείο ήταν εκεί δίπλα μου με το στόμα ανοιχτό. Δεν τσαντίστηκα, όχι. Το είχα καταλάβει πως κάτι συμβαίνει. Εξάλλου είχα προετοιμαστεί και από το μήνυμα του φίλου του. Δεν έδωσα σημασία και προχώρησα προς την αίθουσα μου αφήνοντας πίσω μου αυτό το «τέλειο» θέαμα.
Περίμενα πώς και πώς να περάσει η ώρα να πάω σπίτι να ετοιμαστώ. Είχαμε κανονίσει με τον Αχιλλέα να πάμε κάπου ιδιαίτερα. Λέει θα μου κάνει έκπληξη.
Ήμουν τόσο ενθουσιασμένη.
Η Σοφία από τότε που ξεκίνησε ο Μάνος να εξαφανίζεται, εξαφανίστηκε και εκείνη. Δεν ασχολιόταν μαζί μου και είχα ηρεμήσει.