Το Πρώτο Καλοκαίρι

Chapter 25

Περάσαμε τις ημέρες μας με τον Μάνο διαβάζοντας. Είχαμε βάλει έναν στόχο. Δεν αφήσαμε κανέναν να καταστρέψει τις ζωές μας. Όταν επέστρεψα στο σχολείο, το πρώτο πράγμα που έκανα με τον Μάνο ήταν να πάμε στην Διευθύντρια και να της πούμε τι έγινε με τον Μάνο. Την κατηγορήσαμε για Σεξουαλική παρενόχληση, παιδεραστία και βιασμό διότι ο Μάνος είχε μεθύσει από αυτήν. Ναι από την μια ακούγεται κάπως όλο αυτό.. Βίασε μια γυναίκα έναν άντρα.. αλλά θα μπορούσαμε να το πούμε και έτσι. Ο Μάνος ήταν μεθυσμένος δεν καταλάβαινε και πολλά οπότε ναι ήταν σαν βιασμός. Αλλά και να μην ήταν, δεν επιτρέπεται οι καθηγητές να έχουν σχέση με τους μαθητές. Ήταν κάτι πολύ σοβαρό, οπότε η ίδια της η θεία την έδιωξε από το σχολείο. Ακόμα θυμάμαι την σκηνή. Κάναμε μάθημα μαζί της και τότε ήρθε η εντολή από το γραφείο να την συλλάβουν και να την βγάλουν έξω από τον χώρο του σχολείου. Φώναζε αλλά κανένας δεν της έδινε σημασία. Είχε μαθευτεί σε όλο το σχολείο πώς πήγε με κάποιον μαθητή αλλά ευτυχώς κανένας δεν έμαθε με ποιον. Θυμάμαι κάτι ψίθυρους από τους συμμαθητές μου που ευχόντουσαν να ήταν στην θέση αυτού του μαθητή που την πήδηξε. Ο κόσμος έχει τρελαθεί!

Η Μυρτώ μας κοίταξε με μισό βλέμμα καθώς όλο το σχολείο είχε βγει στο προαύλιο και την έβλεπε να μπαίνει στο περιπολικό. Η Σοφία μας πλησίασε και πρόσθεσε..

«Ποτέ δεν την συμπάθησα.. Μου έβγαζε μια κακία» ήθελα τόσο να της απαντήσω «είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα». Έκανα πως δεν άκουσα και γυρίσαμε όλοι πίσω στα θρανία.

Μετά από πολύ φασαρία, συζητήσεις και κουτσομπολιά η γραμματέας μπήκε μέσα στην αίθουσα μας με έναν φάκελο στα χέρια.

«Σοφία έχεις ένα γράμμα..» Η Σοφία ανασηκώθηκε και φάνηκε το βλέμμα της ανήσυχο.

«Από ποιον?»

«Που να ξέρω. Δεν είμαι ταχυδρόμος. Την επόμενη φορά να έρθουν στο σπίτι σου όχι εδώ πέρα.!» Το παράτησε στο θρανίο της και έφυγε κλείνοντας την πόρτα. Οι Υπόλοιποι γύρισαν σε αυτό που έκαναν, να κουτσομπολεύουν την Μυρτώ. Εγώ κοίταζα την Σοφία. Ήταν τόσο ανήσυχη και φοβισμένη. Άνοιξε τον φάκελο μετά από αρκετή ώρα. Κόκκινα μεγάλα γράμματα έγραφαν..

«Τι θα πει η αστυνομία για το ατύχημα που είχε η Αμαλία όταν μάθει πως εσύ ήσουν πίσω από αυτό το αμάξι?? Ήρθε η ώρα σου Σοφία!» έσκισε το γράμμα σε χίλια κομμάτια και εγώ κοίταξα τον Μάνο.

«Είδες το γράμμα που διάβασε η Σοφία?»

«Όχι. Γιατί?»

«Κάποιος την εκβιάζει!»