Chapter 24

387 45 6
                                    

«Γιατρέ γιατί πόναγα τόσο?» ρώτησα καθώς ο Μάνος ήταν μαζί μου χωρίς να το θέλω.

«Υπάρχουν 2 λόγοι. Η πρώτη βασική αιτία είναι το αναπτυσσόμενο μωρό σας, το οποίο καταλαμβάνει όλο και περισσότερο χώρο στην κοιλιά σου, πιέζοντας, ζουλώντας και σπρώχνοντας. Για να δημιουργηθεί χώρος για το μωράκι σου αλλά και για να μπορεί να έρθει στον κόσμο, η φύση έχει προβλέψει να παράγει το σώμα συγκεκριμένες ορμόνες που μαλακώνουν τους συνδέσμους και τις αρθρώσεις.
Ο δεύτερος λόγος είναι ενας άλλος παράγοντας που συνδέεται με τους διάφορους πόνους στα κόκαλα και τις αρθρώσεις. Επίσης  είναι η αύξηση του βάρους της μητέρας καθώς και η κοιλιά που μεγαλώνει. Έτσι αλλάζει το κέντρο βάρους της γυναίκας και το σκελετικό σύστημα πιέζεται να προσαρμοστεί. Πρόσθεσε την κούραση, την ορθοστασία και την κακή στάση του σώματος σου ! Όλα αυτά σε κάνουν να πονάς » είπε ο οικογενειακός γιατρός μας που βρισκόταν εκείνη την ώρα στο νοσοκομείο. Ο Μάνος έμεινε έκπληκτος.

«Αμαλία γιατί δεν μου είπες τίποτα για όλο αυτό?»

«Μάλλον έχετε πολλά να πείτε σας αφήνω μόνους.»

«Γιατρέ, θα ήθελα να μου κάνετε μια χάρη αν μπορείτε»

«Φυσικά πές μου αν είναι εύκολο.»

«Μην αναφέρεται τίποτα στην μητέρα μου. Θα της τα πω εγώ τα νέα σε λίγο καιρό»

«αυτό που μου ζητάς είναι πολύ δύσκολο Αμαλία. Δεν μπορώ να πω ψέματα στην μητέρα σου»

«Σας παρακαλώ θα της το πω εγώ πολύ σύντομα»

«Εντάξει εντάξει. Αλλά να της το πεις! Σας αφήνω μόνους αλλά μην αργήσετε. »

«Δεν χρειάζεται Κύριε Χρήστο. Θα τα πούμε σπίτι με τον Μάνο» Τον κοίταξα και σηκώθηκα από την καρέκλα μου.

«Όπως θέλετε. Καλό μεσημέρι» κλείσαμε την πόρτα και προχωρήσαμε προς το αμάξι.

«Γιατί δεν μου είπες τίποτα?» απάντησε τσαντισμένος»

«Θα τα πούμε στο σπίτι.»

«ωραία. Θα πάμε στο σπίτι μου για να είμαστε ήσυχα»

«Δεν υπάρχει περίπτωση να πάω εγώ σε αυτό το σπίτι των οργιών!» γέλασε αλλά μίλαγα σοβαρά.

«Ασε τις βλακείες και πάμε» Μπήκαμε στο σπίτι του και κοίταξα τον καναπέ. Θυμήθηκα τι είχε γίνει σε αυτόν τον καναπέ και μια λύπη εμφανίστηκε στο πρόσωπο μου. Προχωρήσαμε προς το δωμάτιο του Μάνου και κλείσαμε την πόρτα.

Το Πρώτο ΚαλοκαίριWhere stories live. Discover now