Το Πρώτο Καλοκαίρι

Chapter 11

Το κινητό μου χτύπαγε μανιωδώς. Είχαν περάσει 2 βδομάδες από εκείνη την ημέρα. Δεν πήγαινα σχολείο. Είχα αρρωστήσει από την στεναχώρια μου. Η μητέρα μου είχε ανησυχήσει, τις είπα πως ο Μάνος με πρόδωσε μετά από τόσα χρόνια φιλίας.  Έκανε τα πάντα για να μου φτιάξει την διάθεση αλλά εγώ τίποτα. Ο Μάνος συνέχιζε να παίρνει τηλέφωνο κάθε μια ώρα. Δεν μπορούσα να καταλάβω. Είχαν γίνει όλα αυτά πίσω από την πλάτη μου και έχει και το θράσος να μου τηλεφωνεί μέρα νύχτα για μια συγγνώμη? Δεν θέλω να τον συγχωρήσω ποτέ ξανά.
Κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέφτη.. «είμαι τόσο άσχημη». Κοίταξα το γεμάτο φακίδες πρόσωπο μου. Φορούσα μια χνουδωτή κίτρινη πιτζάμα και ήμουν σαν ακτινίδιο.
Η Πόρτα άνοιξε απότομα και μπήκε ο Μάνος.

«Τι θες εσύ εδώ???? ΦΥΓΕΕ!!!!!!!!»

«Αμαλία θα σου μιλήσω είτε το θες είτε όχι.»

« Δεν θέλω να μου μιλήσεις. Θέλω να ξεκουμπιστείς από το σπίτι μου αμέσως! »

«Άκουσε με.!» ήρθε πιο κοντά μου

«ΟΧΙ σου είπα»

«Έχει γίνει παρεξήγηση !!!! Αμαλία δεν είναι έτσι τα πράγματα πρέπει να με πιστέψεις!!!»

«Φύγε σου λέω» δεν ήθελα ούτε να τον κοιτάξω στα μάτια. Γύρισα από την άλλη.

«όλα ξεκίνησαν από την Ρίτα Αμαλία» Δεν του απάντησα… Ξεφύσησε και συνέχισε..« Όταν ήμασταν μικρά, κάθε φορά εγώ και Ο Αχιλλέας βάζαμε στοιχήματα. Όταν μας άρεσε η ίδια κοπέλα, σκοπός ήταν ποιον θα διαλέξει.  Πάντα νικούσα και όλες οι κοπέλες ήθελαν εμένα αντί γι’ αυτόν. Με ζήλευε αρκετά. Μεγαλώνοντας όμως μετακόμισε ένα κορίτσι απέναντι του. Ήταν η Ρίτα. Ο Αχιλλέας ήταν ερωτευμένος με την Ρίτα και πλέον δεν ήμασταν τόσο μικρά. Μια μέρα όμως γνώρισα εγώ την Ρίτα. Την άκουσα να τραγουδάει και αυτό ήταν. Γίναμε ζευγάρι. Ο Αχιλλέας το έμαθε.  Σταματήσαμε να κάνουμε παρέα. Εγώ δεν ήξερα τι συμβαίνει και σταμάτησε να μου μιλάει. Όταν πέθανε η Ρίτα, Ο Αχιλλέας με μισούσε όμως του εξήγησα πώς είχε πρόβλημα και δεν έφταιγα εγώ. Μετά από καιρό τα ξαναβρήκαμε και γίναμε αχώριστοι. Εγώ και εσύ τότε είχαμε έρθει πολύ κοντά. Ήσουν εκεί για εμένα Αμαλία. Με καταλαβαίνεις όσο κανένας άλλος. Είχα μιλήσει στον Αχιλλέα για εσένα από παλιά αλλά τότε μίλησα διαφορετικά για εσένα. Τότε ξεκίνησαν όλα.
Ήμουν ερωτευμένος μαζί σου και ήμουν έτοιμος να σου μιλήσω όμως ο Αχιλλέας με πήρε τηλέφωνο λέγοντας μου « θα νικήσει ο καλύτερος. Σε λίγες μέρες είμαι Αθήνα». Ήρθε και έμεινε κάτω από το διαμέρισμα μου. Εκεί έμενε η γιαγιά μου (Η μαμά της μαμάς του και της μαμά μου). Την ημέρα που ήσουν στο σπίτι μου λοιπόν και έφυγες, γνώρισες τον Αχιλλέα. Αυτός ήταν ο σκοπός του. Ήξερε πως θα περάσεις του το είπε η μάνα μου. Σε έριξε με τον χειρότερο τρόπο Αμαλία. Δεν μου είπε τι κάνατε. Σας είδα εκείνη την ημέρα στο SimpleCaramel. Θυμάσαι? Εκεί είχα σοκαριστεί. Δεν ήξερα τι να πω και έτσι μετά από αυτό τα έφτιαξα με την Σοφία. Η Σοφία ποτέ δεν μου άρεσε. Πάντα την μισούσα. Το έκανα για να ζηλέψεις Αμαλία.
Όταν σου μίλησα και σου είπα πως είχε πρόβλημα η αδερφή του ήταν αλήθεια αλλα δεν έφυγε μόνο γι’ αυτό τον λόγο. Έφυγε για να σε παρατήσει κιόλας. Αφού νίκησε και πήρε ότι ήθελε για να με εκδικηθεί…
Σου είπα ναι πώς θα πάμε Θεσσαλονίκη για να σου δείξω τι μαλάκας ήταν. Ήξερα πώς τότε θα έφτιαχναν όλα. Όμως έβαλε την χαζή γκόμενα του να σου λέει βλακείες ώστε να παρατήσεις και εμένα. Έφυγες και έχασα την γη κάτω από τα πόδια μου. Δεν ήξερα που είσαι. Αν είσαι καλά. 2 μέρες σε έψαχνα στην Θεσσαλονίκη. Δεν είχα κοιμηθεί. Γιατί δεν σήκωνες το κινητό σου ρε Αμαλία? Γαμώτο δηλαδή….»  Είπε και χτύπησε την ντουλάπα με το χέρι του.

Τον κοίταξα σοκαρισμένη. Άρχισα να κλαίω.

«Φύγε Μάνο..» Είπα ψιθυριστά

«Σ’ αγαπάω ρε Γαμώτο.» Ήρθε κοντά μου, μου τράβηξε το πρόσωπο με τα δυο του χέρια και με φίλησε γεμάτος πάθος και έξαψη. Σταμάτησε και κόλλησε το κούτελο του στο δικό μου ψιθυρίζοντας…

«Δεν μπορώ χωρίς εσένα. Μην με αφήσεις»