Το Πρώτο Καλοκαίρι

Chapter 12

Από εκείνη την ημέρα εγώ και ο Μάνος ήμασταν μαζί. Ποιος θα το περίμενε πως εγώ και ο Μάνος κάποια στιγμή θα γινόμασταν ζευγάρι. Μόνο στα πιο τρελά μου όνειρα μπορούσα να το φανταστώ να παίρνει σάρκα και οστά αυτή η σκέψη. Μετά από μια βδομάδα αφού είχα αναρρώσει για τα καλά ξεκίνησα να πηγαίνω πάλι στο σχολείο. Για άλλη μια φορά όλα τα βλέμματα έπεσαν πάνω μας καθώς προχώραγα με τον Μάνο χεράκι χεράκι στους διαδρόμους του σχολείου. Η Σοφία εμφανίστηκε κλασσικά από το πουθενά μαζί με την Μαίρη.

«Ας με χτυπήσει κάποιος. Βλέπω εφιάλτη. Δεν γίνεται να είναι αυτό αλήθεια.»  φώναξε αηδιασμένη και η Μαίρη της έδωσε ένα μικρό χαστούκι. «Τι έκανες εκεί?» φώναξε κρατώντας το μάγουλό της.

«Δεν είπες να σε χτυπήσει κάποιος?»  συμπλήρωσε νιώθοντας τύψεις και η Σοφία την κοίταξε με μισό βλέμμα.

«Θα μου το πληρώσουν αυτό. Δεν θα το αφήσω έτσι!»

Κοίταξα την Σοφία που ψιθύριζε με την Μαίρη και ήμουν σίγουρη πώς κάτι ετοίμαζε. Ο Μάνος πλέον ήταν δικός μου και δεν μπορούσε να κάνει τίποτα γι’ αυτό. Παραπάτησα και ο Μάνος με κράτησε προσεκτικά ενώ η Σοφία γέλασε βλέποντας με.

« Και εγώ με τέτοια κοιλιά δεν θα έβλεπα που πατάω.» φώναξε η Σοφία ώστε να την ακούσω. Βάλανε όλοι τα γέλια και εγώ με τον Μάνο την αγριοκοιτάξαμε. Ο Μάνος την πλησίασε..

«Χρειάζεσαι άντρα για να στρώσεις!!» Η Μαίρη γέλασε διακριτικά..

«Αν είναι σαν και εσένα τότε ναι !» απάντησε καθώς έπαιζε με το μαλλί της.

« Λυπάμαι Σοφία δεν πάω με Σκύλες.!!»

«Ξέρω.. εσύ πας μόνο με φάλαινες!!» είπε και με κοίταξε. Ο Μάνος σήκωσε το χέρι του και της έδωσε ένα δυνατό χαστούκι.

«Να μιλάς καλύτερα την επόμενη φορά» τόνισε και με κράτησε από το χέρι να φύγουμε.

« Σιγά μη ζητήσω και συγγνώμη. Πάμε Μαίρη.»  Έφυγαν με στυλ και προχώρησαν προς την αίθουσα τους.

« Την μισώ τόσο πολύ» Το ξέρω Αμαλία είναι η πιο κακιά κοπέλα που έχω γνωρίσει ποτέ μου.

« Και δεν ξέρεις ακόμα τίποτα γι’ αυτήν.»  ψιθύρισα…

« τι?»

« τίποτα. Πάμε στην χορωδία?» άλλαξα θέμα και προχωρήσαμε προς την Αίθουσα. Τελικά κατάφερα να τον πείσω να μπει. Βέβαια δεν είχε καμία κενή θέση αλλα επειδή η καθηγήτρια ήταν καινούρια και ήταν μια καλή φίλη της μητέρας μου, μου έκανε την χάρη να τον προσθέσουμε στην ομάδα μας.