bittersweet. harukyu ✔

2.2 (final)

Önceki bölümü okumayı unutmayın!!

"Yazdığım ilaçları düzenli alırsa uyku problemi çözülür. Geceleri yanında birileri olsa iyi olur, ya da odadan tehlikeli sayılabilecek bütün şeyleri çıkarın. Yeniden geçmiş olsun." Başımızı sallayıp yavaşça yerimizden kalktık. Haruto koluma girip yavaş adımlarla odadan çıkmama yardım etti. Evet, doktora gelmiştik. Gelme nedenimiz ise son haftalarda gördüğüm kabusların uyumama engel olmasıydı. Saçlarıma ufak birkaç öpücük ile gülümsedim. Hastaneden çıkıp eczaneye doğru ilerliyorduk.

"İlaç içmeyi sevmiyorum."

"Ama içmelisin." Somurtup kollarımı birbirine bağladım. İlaçları aldıktan sonra eve gidip yemek yemiştik. Uyku sorunları başladığından beri, yani doğum günümde gördüğüm berbat kabustan bu yana, Haruto benimle daha fazla ilgileniyor ve zaman ayırıyordu. Bu drumdan hiç şikayetim olmasa da Hyunsuk'un başlattığı proje, Haruto olmadan önceki kadar verimli ilerlemiyordu. Haruto evden her ne kadar çalışsa da yetmiyordu. Benim için her şeyi bir kenara bırakmış gibiydi. Hafifçe gülümseyip kolları arasındaki yerime aldım. Bu huzur veriyordu.

"Sevgilim~" Kafamı kaldırıp ona baktım. Benim yüzümden uykusuz kalıyordu ve göz altlarındaki koyu halkalar bunu açıkça dile getiriyordu. Uzanıp dudaklarına ufak bir öpücük kondurdum. Gülümseyip bakışlarını bana çevirmişti. Birkaç ay önceki hâlimiz geldi aklıma.  Şirkete yeni gelmişti ve gözlerim durmadan onu arıyordu. Gururumu tatmin etmek isterken yanlışlıkla aşık olmuştum ben. Nasıl olmazdım ki? Gülüp dudaklarına ufak bir öpücük kondurdum. "İyi ki varsın."

"Sende öyle bebeğim." Öpücüğüme karşılık verip bir süre böyle zaman geçirmiştik. Ardından Haruto ilaçlarımı içirmiş, birlikte yatağa uzanmıştık. Başımı boynuna gömüp derin bir nefes aldım. İyiki vardı. İyiki ona sahiptim. İyiki benimdi. İyiki biz olmuştuk. Haftalar sonra huzurlu bir şekilde uyuyabilecektim. Sevdiğim kişinin, Haruto'nun kolları arasında.

"İyi uykular, sevgilim."

Bu kitapta final buldu :')