bittersweet. harukyu ✔

1.5

"Kyu, çalışanların neredeyse yarısı kovulmuş."

"Aa öyle mi olmuş?"

"Bilmezlikten gelme. Hyunsuk hepsini senin kovduğunu söyledi."

"Hain hyung." Gözlerimi devirip elimdeki bıçağı kenara koydum. Haruto ile birlikte akşam yemeği hazırlamaya koyulmuştuk. Bir yandan da hoş bir sohbet açılmıştı aramızda. Taa ki şu ana kadar. Yan dönüp belinde önlük ile makarna haşlayan çocuğa baktım. Şu hâli bile karizmatik görünüyordu. "Geçerli sebeplerim vardı."

"Neymiş o sebepler?"

"Şirkette dedikodu yapılmaz."

"Geçerli sebeplerin bu muydu?" İşini bırakıp bana dönmüştü o da. Öylece birbirimize bakıyorduk. Nefesimi tazeleyip saçlarımı geriye attım.

"Evet, buydu."

"Bunu yapmak zorunda değildin."

"Bunu yapmak zorundaydım. Senin için yaptığımı düşünme sakın, ya da kendim için. Bu kısa süredir katlandığım bir şey değil. Yıllardır Hyunsuk duymasın diye uğraşıyorum ama dayanamadım işte. Daha fazla katlanmak istemedim. Kim arkasından 'orospu' denilmesini ister? Yönelimimiz farklı diye iş veren değil ibne olduk! Ama haklısın, bıraksaydım da bir o kadar daha konuşsunlar, değil mi?!" Sinirle üzerimdeki önlüğü çıkarıp mutfaktan çıktım. Haruto adımı seslenerek peşimden geliyordu. Onu dinlemiyordum. Odama girip bir şeyler kırarak rahatlamak güzel olurdu. Tabii bileğimden tutup beni kendine çekmese ve kollarını belime sıkıca sarmasa. "Bırak beni Haruto." 

"Bırakmayacağımı biliyorsun." Evet, biliyordum. Bu yüzden direnmeyi bırakıp sarılmasına izin verdim. İyice kendine yaslamıştı beni. Başımı omzuna koyup gözlerimi kapattım. Boynuma ufak bir öpücük kondurdu. Onu affetmemem gerekiyordu, en azından şimdilik. Aptal aşk! Kalbim anında yumuş yumuş oluyordu.

"Bebeğim, özür dilerim."

"Konuşma."

"Düşüncesizce konuştum, biliyorum. Fakat-"

"Sana konuşma dedim. Yoksa seni affederim." Gülüp dudaklarıma sulu bir öpücük kondurdu. "Pis adam!"

"Bu pis adamı seviyorsun."

"Seviyorum."

"O da seni seviyor." Gülümsememe engel olamıyordum. Bazen iyi ki diyordum kendi kendime, iyi ki onunlayım. Kendimi şanslı hissediyordum. Dünyanın en şanslı insanı! Ona doğru dönüp kollarımı boynuna sardım.

"Haruto."

"Hmm?" Saçlarıma ufak öpücükler konduruyordu. Gülümsemem iyice genişlerken ensesindeki saçlar ile oynamaya başladım.

"Seni seviyorum."

Bazen yazdıklarım çok cringe geliyor ;^;