Życie Ferreiro

Nie płacz blondyna

Maca pojechała do mieszkania, spakowała kilka potrzebnych rzeczy dla Zulemy i zasnęła na kanapie. Obudziła się coś około szóstej nad ranem. Od razu wzięła torbę dla swojej ukochanej i ruszyła do szpitala. Gdy dotarła na miejsce, pobiegła pod salę Zahir i weszła do środka.

-Zule ty żyjesz.. to.. to cud..- Maca się rozpłakała.

-Żyje, nie płacz blondyna- Zule wyciągnęła ręce do Ferreiro i ją przytuliła- Już dobrze.. spokojnie, teraz wszystko się jakoś ułoży.. Dziękuje że mnie tu przywiozłaś, gdyby nie ty.. - Zahir spłynęła łza po policzku.

-Kocham cię.. - szepnęła Maca

-Ja ciebie też- odparła i delikatnie ją pocałowała.

-Kochanie, musisz odpoczywać, nie teraz.

-Cholera.. mam ochotę na te twoje słodkie usta i piękne ciało.- westchnęła, po czym włożyła jej rękę pod koszulkę.

-Zule, jesteś po operacji, musisz odpoczywać.

Zahir zjechała ręką nieco niżej.

-Zu.. A jak ktoś tu wejdzie?- Powiedziała zauroczona Maca

-Nie marudź blondyna, połóż się koło mnie.

Ferreiro wdrapała się na łóżko i położyła koło niej. Złapała ją za szyję i zaczęła całować jej ramiona. Przysunęła jej talię biżej swojej.

-Zule, co będzie... dalej?- spytała Maca. Serce pod skoczyło jej aż do gardła.

-Dalej wyjedziemy gdzieś daleko i zaczniemy wszystko od nowa.

-Kocham cie.- powiedziała blondyna przytulając ją z całej siły.

-Ja ciebie też blondyna.. naprawdę cię kocham..-Zule złapała Macę w talii i pocałowała.

Po kilkunastu romantycznie spędzonych minutach, Ferreiro usiadła na łóżku i półnaga patrzyła na swoją żonę z uśmiechem na ustach. 

-Wciąż nie wierzę że żyjesz.. I że jesteśmy w prawdziwym związku jak normalna para..- Maca się uśmiechnęła i przytuliła do Zule

-Też nie mogę w to uwierzyć. W przyszłym tygodniu wypuszczą mnie ze szpitala i..- Zahir się zacięła.- I wszystko się ułoży.

Blondyna jeszcze nigdy nie była tak szczęśliwa. Wtuliła się w Zule i pocałowała ją w szyję.

8 dni później, Zahir dostała wypis ze szpitala. Maca przyjechała po nią autem i pojechały razem do domu.