Saving Harper

Panic

XAVIER'S POV

"The number you have dialed is out of coverage area. Please try your call later. The number..."

Again. I've been trying to call Harper sa Facetime audio and ngayon, sa number nya. I decided to walk aimlessly around pagka tapos namin mag usap ni Kylie. I tried Franco na sumagot after 3 tries pa. Pero kasi baka naman istorbo talaga ako kung may meeting man sila.

"Hello, pre alam mo kung nasaan si Harper?"

"Ha? Anong nasaan? Nandito sa office malamang. Saan pa sya pupunta? Meeting ata. Bakit?" Nagtatakang tanong ni Franco saakin kahit palagi ko namang hinahanap sakanya si Harper.

"Bakit out of coverage area?" I asked. Medyo demanding.

"Pre hindi ko alam. Baka nagpatay ng phone or what." Ilang araw ng umiiwas si Franco pag dating kay Harper. Parang feeling ko nagtatago si Harper sa likod nya, ganon. Alam ko naman na ayaw nya kong kausapin pero araw-araw akong aasa.

"Yung totoo?" Kilala ko na din si Franco and feeling ko may tinatago sya sakin bukod kay Harper. Did something happen to her? Or sadyang paranoid na talaga ako?

"Yung totoo pre ayaw ka parin nyang kausapin. Hayaan mo muna sya kasi di ko na din alam ano pang sasabihin ko sa kanya tuwing tumatawag ka."

"Sorry Franco, ewan parang nababaliw na nga ako. Parang nakikita ko na nga sya kung saan-saan dito." I said defeatedly.

"As in ngayong araw?" Gulat si Franco. Oo baliw na nga talaga ako.

"Araw-araw." I said in a stressed voice. I know the real reason why I was seeing Harper everywhere. It was the simple truth that I was looking for her in everything and in everyone. I was miserable here and she's my only comfort and the only one who can bring back my sanity.

"Ahhhh. Pre, tigilan mo na muna sya. Di ka kakausapin non lalu na ngayon. I mean kasi galit na galit pa rin sya. Pati sakin nagagalit na tuwing binabanggit ko na tumawag ka at gusto mo syang makausap." I felt bad kasi halos kaka bati lang nilang dalawa tapos I'm putting another strain sa friendship nila sa pangungulit ko. Desperado na din ako. Pero alam ko naman na di nila natitiis na magkagalit silang dalawa.

"Okay sige pre, sorry sa pangungulit. Ang hirap din ngayon."

"Alam ko naman yon Arnaiz, pero mahirap din para kay Harper. Hayaan mong lumipas yung galit nya. Yun din naman yung sinabi mo sa sulat mo diba? Sasagutin ka nya pag ready na sya." Syempre tama nanaman sya as always, di lang talaga ako mapakali. I apologized again and ended the call. As soon as I got back sa flat, naisip kong magsusulat nalang ulit ako ng email kay Harper para di ako masyadong nababaliw.

"Hey Xav. That was quick studying." Binati ako ng flatmate ko na si Tom. Nagmamasters din sya pero sa Economics naman kapareho nung isa din naming kasama na si Rick they were both Americans. Okay naman sila kahit mas bata sila saakin at least hindi sila party ng party dito kala ko yun yung mangyayari. We usually keep to ourselves or siguro di ko pa din kasi sila masyadong kakilala.

"Did she ever find you?" Tanong nya nung palakad nako papunta sa kwarto ko. Huh? Sinong 'she'?

"Who?" I asked him. I suddenly thought of Harper. Asa ka namang pupuntahan ka nya dito e galit nga sayo. For a second umasa talaga ako, kahit sampalin pa nya ko paulit-ulit sa galit, I'll welcome it, makita ko lang sya ulit. But again, hindi nya ko pupuntahan dito. Mas posible pang ako yung umuwi dahil nga baliw nako dahil sa sarili kong kagagawan.