Narzeczony [Destiel AU]

7

I won't let you down
I will not give you up
Gotta have some faith in the sound
It's the one good thing that I've got
I won't let you down
So please don't give me up
Because I would really, really love to stick around

Castiel patrzył z uśmiechem na Deana, który dawał jemu i Jo prywatny koncert na dachu samochodu dziewczyny. Byli daleko od cywilizacji na jakiejś nieuczęszczanej drodze przy wzgórzach Hollywood. Ze środka samochodu dobiegały dźwięki oryginalnej piosenki w wykonaniu George'a Michaela, z którym Dean idealnie się teraz zgrywał, brzmiąc przy tym równie idealnie.

Obaj przyjaźnili się teraz z Jo, która trochę zajęła miejsce Charlie – ta była teraz na drugim końcu kraju, nagrywając jakiś niskobudżetowy film.

Heaven knows I was just a young boy
Didn't know what I wanted to be
I was every little hungry schoolgirl's pride and joy
And I guess it was enough for me
To win the race? A prettier face!
Brand new clothes and a big fat place
On your rock and roll TV
But today the way I play the game is not the same
No way
Think I'm gonna get me some happy

Szczerość w głosie Deana podczas tych wersów była szokująca. A raczej byłaby dla osób, które nie wiedziały, że Dean miał punkt odniesienia do tych słów w swoim życiu – swoją drogę aktorską. Był tylko małym nieświadomym dzieciakiem, gdy uznał, że chce być aktorem, a rodzice po prostu mu na to pozwolili. W okresie dorastania było mu ciężko – gdy zaczynał grać i chodził jeszcze do szkoły, dokuczano mu. Potem przeszedł na nauczanie domowe, ale gdy w połowie liceum przez jakiś czas nie był zaangażowany w żaden projekt, postanowił wrócić do szkoły. Zrezygnował z niej po miesiącu i nie wspomniał tego zbyt dobrze – chłopaki się z niego naśmiewali, a dziewczyny chciały go tylko poderwać. Potem trafił do „Być sobą" i ostatecznie zrezygnował z nauki w trybie stacjonarnym przez to, że nie był w stanie pogodzić tego z pracą nad serialem, chociaż podobało mu się to, że przez krótki czas mógł bliżej poznać jak szaleją za nim dziewczyny. Teraz to go nie obchodziło. Teraz chciał po prostu spokoju i szczęścia, które miał z Castielem u swojego boku.

I think there's something you should know
I think it's time I told you so
There's something deep inside of me
There's someone else I've got to be
Take back your picture in a frame
Take back your singing in the rain
I just hope you understand
Sometimes the clothes do not make the man

Castiel dostrzegał w tym wszystkim trzy rzeczy: szczerość, piękny głos Deana i jego genialne ruchy sceniczne. Mógłby zostać piosenkarzem, ale Castiel mu tego nie proponował, a gdyby Dean sam z siebie to zaproponował, raczej by go od tego pomysłu odwodził, bo miał świadomość, że branża muzyczna to jeszcze większe bagno niż aktorstwo. Czytał historie muzyków, których puszczano na scenę w gorączce, ze złamaniami i masą innych dolegliwości, bo przecież show musiał się odbyć. Zresztą większy odsetek narkomanów i samobójców wśród muzyków niż aktorów tylko utwierdzał go w przekonaniu, że z dwojga złego woli, aby Dean był aktorem. No i teraz, gdy Dean miał grać w filmach kręconych głównie w Los Angeles miał nie mieć go w domu tylko wtedy, gdy Dean miał konwent (których na ten rok miał zaplanowanych sporo mniej, bo część nakładała się ze zdjęciami do filmu, a to połączyło się z mniejszą ilością zaproszeń, bo po tym jak wygrał Emmys, Rowena podniosła mu wynagrodzenie za konwenty i to zniechęcało niektórych organizatorów) – to dużo więcej niż gdyby był w trasach koncertowych, bo wtedy nie byłoby go w domu pewnie prawie w ogóle.

All we have to do now
Is take these lies and make them true somehow
All we have to see
Is that I don't belong to you
And you don't belong to me
Freedom
You've gotta give for what you take
Freedom
You've gotta give for what you take