Merhaba arkadaşlar biraz geç oldu biliyorum fakat yazdığım halde yayımlama sorunları yaşadım , Bölüm için uygun bir şarkı buldum , ben çok beğeniyorum ve okurken bir yandan da onu dinlemenizi tavsiye ederim , İyi okumalar arkadaşlarr :))
Şarkı Adı:50 Shades Of Grey Trailer Song - Crazy In Love (Beyoncé Cover)
Bu koku da neydi böyle,göz kapaklarımı ağır çekimde araladığımda karşımda alışılmış hastanenin sarı duvarlarını gördüm ve iğrenç derecede ilaç kokusu akın etti burnuma.Koku karşısında yüzümü kırıştırdım ve yatakta doğrulmaya çalıştım ama tabi ki bu hareketim sonucu kasıklarım çekildi ve beni tekrardan yatağa yatmaya zorladı.Bu durumu hissetmemle beynim tüm acı sinyallerini canere yolladı.
"Kahretsin! ne demek cinsellik alanda fazla zorlanmış ,açıklasana lan bunu"
Lanet olsun, alazın cümlesini duymamla acıyı es geçip yataktan fırladım ve kapımın önündeki doktoru göğsünden ittirmeye başladım.Bir yandan konuşuyordum bir yandan da doktorun geriye adım atmasını sağlayacak şiddette göğsünden ittiriyordum.
"İznim olmadan ,yakınım olmayan birine benim özelimi anlatmaya ne gibi bir hakkın var senin!!" Alaz kollarımı arkadan bağlayarak tuttu ve beni doktordan uzaklaştırdı.
"Afedersiniz Aren Hanım , bana aileden olduğunu söyledi,üzgünüm."
"Ne demek üzgünüm!" Alazın kollarından kurtulup ona doğru döndüm. "Uzak dur benden!"
Vücudumu hastanenin sarı duvarlarına sürttürdüm ve aşağı doğru kaydım. Bu utanç verici geçmişimi bilmemeliydi,kimse. Alaz doktora birkaç şeyler söyledikten sonra doktor uzun koridorda ilerleyerek kayboldu ve ardından alaz karşıma dikildi.Sol elimle yerden destek aldım çünkü tükenmiş hissediyordum,ruhen ve bedenen.
"Uzak-dur -benden" derin derin nefesler almaya başladım,cümlemi zor kurmuştum.
Alaz saçlarını stresli olduğunu belli eder biçimde karıştırdı ve bir sağa bir sola olta atmaya başladı,hiç durmuyordu.En sonunda karşıma geçti ve gözlerini bana sabitledi.
"Hakkında hiçbir şey bilmiyorum aren tamam mı ? seni tanımaya çalışıyorum , çözmeye çalışıyorum ama hiçbir şeyinden ödün vermiyorsun bana." Derin bir nefes aldı ve gözlerini kapadı, büyük ihtimalle kuracağı cümleleri birleştiriyordu.
"Merak ediyorum bu güçten yoksun beden ne tür acılara karşı savaş verdi. Bilmeliyim ki her çektiğin acında yanında olamadığım için kendimden nefret edebileyim."
Bedenimi duvardan çektim ve yatağıma doğru ilerledim. Yatağın yanında duran çantamı açtım ve içinden lastik toka çıkarıp saçlarımı tepeden topladım ardından alaza döndüm;
:
"Merak ettiğin konuyu doktordan değil benden öğrenmen gerekiyordu!"
Gözlerini kırpıştırdı ve haklısın der gibi başını salladı. O kadar güzel bir yüzü vardı ki , pürüzsüz ve bebeksi. Eğer diğer kızlar gibi olsaydım onunla aramızda birşeyler olabilirdi. farkındayım benim için çabalıyor fakat ben benim için çabalanmak nedir bilmezdim ki,resmen umutsuz vakaydım ama aklımın kıyısındaki alaz ;'umutsuz vaka yoktur aren' deyip duruyordu. Ne zamandır orada bilmiyorum.
O da benim gibi duvardan aşağıya kaydı ve ellerini kenetledi ,ardından gözlerini duvara sabitleyip dudaklarından bana hitap olan sözcükleri dökülmeye başladı. Dedikleri canımı yakıyordu.
"Nasıl oldu bilmiyorum ama seni önemsiyorum Aren" gülümseyerek başını salladı ve devam etti."Neler yaşadığını tahmin bile edemem ama izin ver yardımcı olayım , olmalıyım ki üstesinden gelebilesin."
Sorar gözlerle bana bakmaya başladı. Dün bu konuşma yapılsaydı eğer büyük olasılıkla olumlu olabilirdim fakat caneri görmem sanki beni 3 yıl öncesine götürmüştü. Aynı acıları aynı kimsesizliği tekrardan yaşamaya başlamıştım.Mutlu değildim fakat mutsuzda değildim, Hissizdim.
Gözümden bir yaş süzüldü ve elimin tersiyle hızla onu sildim. Alazın gördüğüne kesinlikle emindim fakat tepki vermiyordu. Omuzlarımı silktim ve ona doğru konuşmaya başladım.
