Sınırsız / ASKIDA

14. Bölüm : İlk Kurban

Elbette vardı. Arya beni ezmeye ve küçük görmeyi severdi. Kız gibiydi ancak mükemmel bir şekilde dövüştüğü gerçeğini es geçemezdim.

Ailecek asker gibi büyümüştük.

Arya ile aramızdaki fark benim nefret  onun ise sevgi içinde büyümüş olmasıydı.

Arya ile aramızdaki fark ben yaşamak için öldürmek zorunda kalırken onun Araz ile birlikte mutlu olmasıydı!

"Beni iyi dinle, Aria! Sevgilimden uzak duracaksın! Anlıyor musun!? İşe yaramaz hayatın boyunca benim olan şeylere göz diktin ama daha fazlası yok! Araz benim ve sen bunu anlamak zorundasın."

Eskiden olsa...

Yani çok eskiden...

Şimdiye gözlerim dolmuştu. Araz her zaman Arya'yı seçecekti. Bu alışmam gereken bir gerçekti.

Sevgilim, demişti ona.

Araz'ın Arya'ya ait olduğunu her zaman biliyordum. Arya'nın anlamak istemediği şey benim onun hayatına göz diktiğim falan yoktu! Asıl o bu zamana kadar ne kadar zaferim varsa üstüne konmuştu.

Bariyeri kaldırdı ve konuştu.

"Sana bir düello teklif ediyorum, Aria Pops!"

Yüksek sesi ile bahçede gezen herkesin -Andregil, Acegil, bizimkiler ve Araz dahildi. Ah! Bir de anne ve babam- bakışları bize döndü.

Merakla cevabımı bekliyorlardı. Geri çekilmem gerekiyordu. Tam şu anda geri çekilmem gerekiyordu. Bu işin sonu benim açımdan hiç iyi bitmeyecekti.

Arya, şeytan tüyü olanlardandı.

Ama ben şeytanın ta kendisiydim.

Bu yüzden geri çekilmek zorundaydım. Ona zarar vermemek için... Kendimi engelleyemeyeceğimi biliyordu. Suçlu olmamı istiyordu.

Kazanırsam suçlu olacaktım.

Kaybedersem itibarim zedelenecek ve her konuda benden daha iyi olduğunu kanıtlamış olacaktı.

Geri çekilirsem ise bir hiç olduğumu kabul etmiş olacaktım.

Önümde üç yol vardı ve bendeki şansa bakın ki üçü de çıkmazdı.

Her türlü zararlı çıkacak olan bendim. Bunun farkındaydı. Bu noktada bir şeyleri kıvırma ihtimalim yoktu.

Beni kendim bile bu kez kurtaramazdı.

"Korktun mu, kuzen?"

Diye sordu. Sessiz kalmıştım. Ondan korktuğumu düşünmelerini istiyordu.

Herkesin gözünde bir hiç olmamı istiyordu.

Alayla güldüm. Oyun istiyorsa ona bunu zevkle verebilirdim. Zarar göreceksem o da görmeliydi.

"Cık, cık Arya... Asıl soru şu... Sen bana meydan okumak istediğine emin misin?"

Bun altında yatan tehditi anlamıştı. Canımı yakarsa canını yakardım.

"Açık konuşalım, kuzen... Birbirimizi asla sevmedik."

İşte ne başından beri ilk kez gerçekten gülümsedim

"Kesinlikle."

Alayla güldüm.

"Zekisin, Arya. Şeytan tüyü sende var."

Dediğim ile kibirle sırıttı.

"Ama ben şeytanın ta kendisiyim!"

Gülümsemesi sönerken öfkeyle ona doğru bir adım attım.