Sınırsız / ASKIDA

27. Bölüm : Ameliyat Vakti

"Söyleyemezdim."

Dedi buz gibi bir sesle. En az onun sesi kadar soğuk bir kahkaha attım.

"Söyleyemezdin, öyle mi? Tanrı aşkına, Raiden! Bunu benden nasıl saklarsın!?"

Diye bağırdım zaman kaşları çatıldı.

"Peki sen Lexa'yı öldürdüğünü benden nasıl saklarsın!? İkizi ne halde haberin var mı? Kuzenimi neden öldürdün, Aria!?"

İkimizde hem suçlu hem güçlüyü oynuyorduk. Ama ikimizde geri adım atmayacaktık.

Ruh ikizim, Raiden, duygularımı hissedebiliyordu. Bende onunkileri tabii ki... Ruh eşi gibi düşünmeyin. Onunla alakası yok.

Birbirimizi hissedebiliyorduk. Birbirimize çok benziyorduk. Bizin olayımız da buydu.

"Daha sonra tartışmaya ne dersiniz?"

Dedi Collins. Bakışlarım yavaşça ona döndü.

"Ameliyat vakti, Aria."

Bir şey demeden onayladım. Kapıya doğru yürüyecekken durup Raiden'a döndüm.

"Ben gelene kadar kendini öldürtme. "

Bana tek kaşını kaldırıp baktı.

"Bana cevap vermeden ölmeyi aklından geçirme."

Diye karşılık verince gözlerimi devirdim. Ona omuz atarak kapıya yönelirken güldüğünü biliyordum.

Ameliyat başarılı geçerse kurtulacak ve planlarımı yoluna koymaya başlayacaktım.

**************

15 gün sonra...

"Hadi artık! Kalkmak istiyorum!"

15 gündür beni bu yatakta ne olur ne olmaz diye tutuyorlardı. Ameliyat gayet başarılı geçmişti.

Büyü sayesinde ise ertesi gün tamamdım ama gel de bunu diğerlerine anlat.

Dima ve Ari zaten bir saniye yalnız bırakmadılar beni. Dima'nın benimle konuşmak için fırsat kolladığını biliyordum ama diğerlerine buna fırsat vermemişti.

Raiden o gün buradan gitmişti. Tekrar ne zaman gelir bilmiyordum. Ama Lexa'nın ikizininde onunla gittiğini biliyordum. Elbet gelecekti.

Laura, Layla ve Sarp'ın kardeşi bir saniye başımdan ayrılmamıştı. Kafayı yememe ramak kala Andre onları kovmuştu.

Ace'in yanında o gün gördüğüm çocuğun adını hala bilmiyordum. Sarp da yanımdan ayrılmamıştı. Ace deseniz o kafasına göre takılıyordu.

Araz hareket etmeme dahi izin vermiyor her şeyimi üstleniyordu. Diğerlerinin izin verdiği kadar...

Eğer Raven burada olsaydı o tek başına herkese bedel olurdu. Raven... Can dostum...

Collins ara sıra bana bakmaya geliyordu. Ama işleri vardı. İsyan meselesini halletmek istiyordu bir an önce. Sorun değildi benim için.

Sonunda yatak çıkarken bedenimi esnettim. Hepsi merakla beni izlerken gözlerimi devirdim.

"Yeni doğmuş bebek muamelesi yapmayı bırakır mısınız artık?"

Dedim bıkkınlıkla. 15 gün boyunca uzanmaktan yorulmuştum artık. Biraz dövüş yapmak istiyordum.

'Dövüş?' dediğini duyar gibiyim. Dövüşmeyi özlemişim, ne yapayım yani?

Neyse...

Acemi siyah takımdakiler ile kapışmak istiyordum ama Collins bizi çağırıyordu.