De aankomst

443 15 4
                                    

Het was koud. Ik lag op een koude vloer. Ik opende mijn ogen, zwart.
Mijn instinkt zei dat ik kalm moest blijven en kijken waar ik was.
Ik wou rechtstaan maar viel meteen weer terug op de koude vloer. ik slaakte een gilletje, de kleine ruimte waar ik inzat ging met een rotvaart omhoog. Toen besefte ik dat ik een een lift zat. "HELP !" Riep ik wanhopig. Er kwam geen antwoord allen mijn echo. Toen besloot ik maar om in een hoekje te gaan zitten en mijn ogen te sluiten. ik wachtte af.

Het duurde nu al een eeuwigheid en nogsteeds ging de lift omhoog, het enige wat te horen viel was het gekraak en geratel van de ijzeren kettingen die de lift omhoog trokken. Omdat het zolang duurde borrelde allemaal vragen op in mijn hoofd. Wat is dit? Wat doe ik hier? Het ergste was het besef dat ik niet eens wist wie ik was. Voordat ik in paniek kon geraken stopte de lift met een harde schok, alles was stil nu .
De minuten tikten voorbij. 1 minuut . 2. 3... Ik kreunde van frustratie en mijn echo klonk als een onheilspellende gekreun van een stervende.

Boven mij klonk er een metaal achting gerammel, dwars door het plafond verscheen een lichtstrook . De strook werd steeds breder, Met een zwaar knarsend geluid kwamen er twee ijzeren schuifdeuren zichtbaar. Het licht was te fel dus kneep ik mijn ogen dicht en maak me klein. Er klonk gemompel boven mij, ik verstond er niks van.
Ik opende mijn ogen, eerst was alles wazig en zag ik alleen maar schaduwen. En toen alsof de lens van een camera scherper werd gesteld werden de gezichten van de schaduwen zichtbaar. het waren jongens, allemaal jongens. Ongeveer tussen de 14 en 18 jaar. Dit had ik echt niet verwacht, het zijn gewoon tieners. Kinderen. Iemand liet een touw zakken met aan het uiteinde een grote lus, eerst twijfelde ik maar zette uiteindelijk toch mijn voet in de lus en pakte het touw stevig vast. Toen ik bijna boven was grepen er allemaal handen naar mij en trokken me over de rand van de lift. Ik lag op de grond en keek rond ,allemaal nieuwsgierige gezichten keken mij aan. Ik geraakte in paniek en voor dat ik het wist sprong ik recht, sloeg de jonge die voor mij stond zodat ik erdoor kon en begon te rennen. Achter mij hoorde ik de jongen schreeuwen " Pak haar snel !" En ze zetten de achtervolging in. Ik keek achterom en zag dat ze zeker twintig meter achter mij lagen. Ik keek terug voor mij en begon sneller te lopen . Nog geen seconde later vloog er iets hard tegen mijn hoofd waardoor ik mijn evenwicht verloor en viel. de jongens hadden mij inmiddels al ingehaald en drukten me tegen de grond zodat ik mijn armen
en benen niet meer kon bewegen.
"Kalm aan, we doen je niks ! " Zei een van de jongens die me neerdrukte .
Ik begin te gillen en te spartelen , maar stopte abrupt met gillen en bewegen toen ik iets voelde prikken in mijn arm. Mijn benen en armen werden gevoelloos. Er kwamen zwarte vlekken voor mijn ogen, maar ik klampte me vast aan het bewust zijn . Ik voelde dat ik werd opgetild en weggedragen , ze legden me op een bed . Toen zakte ik weg, ik verloor het bewustzijn .

Tnxxx als je dit leest , ik lees heel graag fanfiction en omdat ik op deze app heel veel lees raakte ik aangespoord om ook een verhaal te schrijven . Ik hou van de The Maze Runner !!!! Dus besloot ik daar een verhaal over te schrijven , ik heb nog nooit een
verhaal ofzo geschreven dus sorry als het onaangenaam leest . 😘

Run before you dieWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu