POV MELANIE
Verward sta ik stil. Teresa is er niet meer. "Teresa waar ben je!?" Roep ik zo hard als ik kan, die griever die me zullen horen me niks schelen.
Iets op de grond trok mijn aandacht. Het is een briefje, snel ontvouw ik het briefje.
"Het einde is nabij". Staat erop te lezen. Angstig stop ik met trillende handen het briefje in mijn achterzak, daarna loop ik snel weg.
Vage herinneringen heb ik van de de kaart van de kaartenkamer, af en toe twijfel ik of ik naar links of rechts moet maar meestal lukt het zonder nadenken.
Hijgend kom ik tot stilstand, dit zijn duidelijk de gesloten deuren. Opgelucht ga ik tegen de deuren zitten.
Het duurde niet lang voor de deuren in beweging kwamen.
Zodra de opening groot genoeg was, liep ik snel de Glade op.
POV MINHO
Na dat ik die gillen was ik naar de deuren gerend en daar gaan zitten.
Ik kijk op mijn horloge : 7.01u de deuren zijn nu al vast geopend. Ik ga eerst eten en daarna ga ik Melanie zoeken.
Ongemakkelijk duw ik me recht en loop naar de keuken voor te ontbijten.
Als ik de keuken in loop zie ik fry al druk in de weer met het eten.
"Fry ik kom al ontbijten als je het niet erg vind." Zeg ik ondertussen ik wat boterhammen pak. Zonder op antwoord te wachten loop ik al weg met mijn gevuld bord. Ik ga bij de boomstam zitten waar Melanie altijd zat.
Tranen prikken in mijn ogen, wat mis ik haar ! Ik wil haar vastpakken en zachtjes fluisteren in haar oor dat ik van haar hou.
"Zit je hier alleen aan het eten ?" Doet een bekende stem mij opschrikken
"Melanie !" Roep ik. Ik laat mijn bord vallen en omhels haar. "ik wist wel dat je zou overleven!" Opeens zie ik dat ze alleen is. "Waar is Teresa?" Vraag ik.
Melanie begint te huilen. "ik weet het niet, ik ben haar kwijtgeraakt." Snikt ze.
Ik trek haar in een knuffel en kalmeer haar.
Na een tijdje maak ik me los.
"Kom we gaan Newt zoeken, jij gaat hem heel je verhaal vertellen wat Gally je heeft aangedaan." Zeg ik ondertussen ik Melanie bij haar arm pak en meesleur naar de vergaderzaal.
POV TERESA
Kreunend open ik mijn ogen, alles is wit. Ben ik dood? Traag duw ik me recht, en kijk rond. Ik zit in een soort isolatiekamer. Wat is dit ?
Op 1 van de witte muren zie je een klein luikje. Ik probeer het luikje open te doen,maar besef al snel dat die niet opengaat. Een luide knal doet me opschrikken, de deur gaat open. Ik duw de deur open om te kijken wat er achter te vinden is. Het is ook een isolatiekamer maar nu staat er een tafel in het midden, op de tafel staat een scherm. Verward loop ik ernaartoe, wat is de bedoeling hiervan.? Als ik op het scherm tik springt het scherm aan. Op het scherm zie ik verschillende beelden van de Glade. Camera's! Ik kan heel de Glade in de gaten houden. Ik tik op camera7, ik zie en hoor het gesprek tussen Gally en Newt die in de vergaderzaal staan. Voor ik kan luisteren wat ze zeggen hoor ik achter mij de deur die geopend word.
Een man helemaal in een wit pak komt binnen gelopen, hij heeft een plateau met daarop een groot mes liggen. De man zet de plateau op de grond en gaat weer weg. Ik loop naar het plateau en pak het mes. Waarvoor is dit nodig? Een luide stem galmt door de kamer.
"Test start over 5....4....3....2....1..."
Uit het niets bevind ik me op een groot grasveld omringd met muren. Het is de Glade. Alleen klopt het niet helemaal, de Glade is verlaten. "Hallo?!" Roep ik zo hard als ik kan. Geen antwoord. Opeens galmt een gil van een griever over de Glade. Geschrokken draai ik me om naar de deuren. Uit de deuren komt een griever op de Glade gestormd, achter de griever volgen er nog twee grievers
Ik sta aan de grond genageld van angst, de grievers komen regelrecht op mij af.
