POV TERESA
Haar grijns maakt me misselijk, kan het haar dan echt geen zak schelen dat ze mij gaat vermoorden?
"Weet je Teresa, je liefde met Thomas is maar slechts voor schijn, hij moet verliefd spelen. Dat levert betere blauwdrukken op." Ik kijk haar verward aan aan. "Blauwdrukken?"
"Jij bent echt dom." Grinnikt ze.
Nu begin ik kwaad te worden, ik span al mijn spieren op en gooi Melanie van mij af. Door de onverwachte snelle beweging slaakt Melanie een gil. Terwijl Melanie zich gefrustreerd overeind duwt pak ik mijn zwaard.
Als ze nog maar net rechtsstaat beuk ik haar terug op de grond, de rollen zijn nu omgedraaid, ik zit op Melanie en duw mijn zwaard hard tegen haar keel terwijl Melanie radeloos op de grond ligt. "Nog een laatste wens ?" Grijns ik.
"Je hebt niet het lef om mij te vermoorden." Zegt Melanie vastberaden.
"O nee? Let maar eens op." Ik druk het mes nog harder tegen haar keel en maak een glijdende beweging met het scherpe zwaard.
Ongelovig kijkt melanie mij aan. Daarna draaien haar ogen in haar kassen en stopt ze met ademen.
Vermoeid laat ik me op de grond vallen en doe ik mijn ogen dicht. Wat ben ik een monster! Ik heb zojuist iemand vermoord.
Als ik mijn ogen terug open doe zit ik terug in mijn isolatiecel. Hoe kan het dat ik er niks van merk als ik verplaatst word? Het ene moment ben ik nog in de arena, ik knipper 1 keer met mijn ogen en opeens ben ik terug in mijn cel. Ik schrik als er uit het niets een vrouwenstem door de kamer galmt "Test 2 geslaagd."
Uitgeput loop ik naar de computer die in de kamer staat. Best wel raar dat ik de Glade zo in de gaten kan houden. Verward kijk ik naar het scherm, de hele glade is leeg. Niemand te zien. Geen Melanie geen jongens, gewoonweg niemand. Is er met de beelden geknoeid? Zodat ik zou denken dat er niemand is, of zijn ze echt weg?
POV MELANIE
Pijnlijk word ik door elkaar geschud, kreunend open ik mijn ogen. Ik zie Newt zijn gezicht heel dicht boven mij hangen. Ik moet opeens terug denken aan alles wat hij gedaan heeft, Ik geef hem een rake klap in zijn gezicht. "Klootzak" zeg ik woest. "Au! Trut!" Gromt Newt, hij staat recht en schopt me in mijn maag. Ik duw me weg van hem, maar Newt grijpt me hard bij mijn arm en trekt me pijnlijk recht. Als ik rondkijk schrik ik, we zijn niet in de glade maar in de maze. Ik zie alle jongens rond mij staan, zelf Minho. "Wat gebeurt er allemaal?" vraag ik verward. "Er is geen tijd om het nu allemaal uit te leggen, Minho legt het je uit tijdens het lopen." Newt duwt me tegen Minho. Hij draait zich om en zegt dat iedereen verder moet lopen. "Minho, wat is dit allemaal?" vraag ik tijdens het lopen. "Ik heb het raadsel opgelost van de maze, wij zijn nu onderweg naar de uitgang." Zegt Minho kort. "Een uitweg?" Vraag ik opgewonden. Minho knikt en pakt mijn hand vast. "Straks is alle ellende voorbij."
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Sorry voor het kleine hoofdstukje! Ben inspiratieloos..........
