"Wat? dat meen je toch niet?" riep ik kwaad
"Gally moet verbannen worden niet ik! Dit is een grote vergissing!
Minho keek me aan.
"Ze gaan jou en Teresa morgen avond verbannen"
"Wat?! Teresa ook, waarom?" Ik begon stilaan te koken.
Minho keek kwaad in de richting van een groepje gladers dat bij de ingang van de vergaderzaal stond.
"Vraag maar aan hen."
Kwaad liep ik naar het groepje.
"waarom?" zei ik wanneer ik binnen gehoor bereik was. De jongens begrepen meteen waarover ik het had.
"Jij en dat ander meisje zijn gevaarlijk op de glade.' zei de jongen die het dichtst bij mij stond.
"Wie heeft je dat wijsgemaakt? Gally?" ik begon steeds harder te praten, ik was super kwaad. Waarom moet ik en teresa opeens verbannen worden? Gally is de gevaarlijke niet ik en Teresa!
"Gally is hier al paar jaar en jij maar een paar dagen, waarom zouden we jou moeten geloven? Je bent er nog maar net je bent hier pas. Gally zei dat die jou heeft gezien tijdens de verandering en dat jij dit alles ons hebt aangedaan!" Zei de jongend wijzend naar mij.
Dat was de druppel. Ik sprong op hem en begon verwoed te slagen.
Al snel word ik van hem afgetrokken door Minho.
Hij omhelsde mij vanachter en suste rustig in mijn oor.
"hé kalm,kalm...."
De jongen waar ik op ben gesprongen duwde zich snel recht en veegde het straaltje bloed weg dat uit zijn neus liep.
"Ik zei toch dat je gevaarlijk bent." hij wees met zijn hand waar bloed aan hing naar mij.
Minho trok me weg voordat ik kon reageren.
"Melanie hou je kalm! ik leg alles zo meteen uit maar eerst een rustig plekje zoeken."
***
Uiteindelijk hadden we een rustig plekje gevonden, bij de dieren in de stal.
We waren op de grond tegen de muur gaan zitten bij de geitenstal.
"Vertel alles wat er is gezegd in de vergaderzaal" zeg ik ondertussen ik wat strootjes van mijn benen pluk.
"Eerst heeft Gally zijn verhaal gedaan, hij zei dat hij iets hoorde en er naartoe liep en jij hem hebt aangevallen."
"Bullshit." Vloek ik.
Stilte vulde de kamer, het enige wat je kon horen was het geritsel de geitjes die rondliepen in het hooi.
"Minho wat gebeurt er tijdens een verbanning?" Zeg ik op een half fluisterende toon. Ik had totaal geen idee wat dat inhoud, het klinkt in ieder geval ernstig.
"Morge avond net voor dat de deuren sluiten gaan we je de maze insturen, niemand heeft ooit een nacht daar overleeft alleen wij."
Ik zucht "Zonder jou zou ik het niet gehaald hebben."
"Je hebt Teresa." Ik kijk hem aan, beetje kwaad eigelijk. "En als we de nacht overleven wat dan? We zijn hier niet meer welkom." Woede begint terug op te borrelen.
"Melanie blijf kalm" probeert Minho me gerust te stellen.
"Ik ga met Newt praten." Zeg ik en sta snel recht een loop weg.
***
Ik had Newt gevonden in de vergaderzaal, hij stond daar te praten met Gally.
Snel werp ik Gally een kwade blik toe. Hij keek alleen grijnzend terug.
Euhg wat haatte ik die gast!
"Newt , onder vier ogen nu!" De woede spatte gewoon van mijn woorden af.
Newt wees naar de deur.
"Gally we praten zo verder."
Gally liep met een misselijkmakende grijns op zijn gezicht naar buiten. Toen de deur dicht ging viel begon ik meteen te schreeuwen.
"Hoe kun je! Mij en Teresa verbannen? Wat is dat voor onzin!"
"Melanie doe eens rustig en laat me het uitleggen." Zegt Newt op een geërgerde toon.
Ik zweeg en keek Newt kwaad aan.
Hij negeerde mijn blik en pakte iets uit zijn zak.
Twee briefjes.
"Deze briefjes komen van Teresa en jou. Toen jij bewusteloos was hebben we dat briefje gevonden bij jou." Hij gaf 1 van de briefjes aan mij.
"Niet alles moet je geloven, schijn bedriegt." Stond erop te lezen.
"En dit is het briefje van Teresa." Newt gaf mij het ander briefje.
"Het einde is nabij, handel met verstand."
"Wat heeft dit met de verbanning te maken?" Vraag ik verward.
"Wel de tekstjes hebben ons beïnvloed, schijn bedreigt, handel met verstand.
En nou jij bent hier paar dagen en Gally al paar jaar. We kennen hem langer en heeft nog nooit iemand hier iets aangedaan, hij is een goede gast." Legt Newt voorzichtig uit.
Ik staar alleen maar naar de grond.
"Waarom verban je ons pas morge avond en niet nu?" Mijn ogen beginnen waterig te worden als ik het woord verban zeg, het doet me denken aan de maze en de enge gebeurtenissen die ik heb meegemaakt daarin.
"Niet iedereen was ermee akkoord dat jullie verbannen werden ,dus iedereen gaat nu er een nachtje over slapen en praten met erover. Misschien worden jullie niet verbannen morgen. Het is 70% kans dat jullie wel verbannen worden, dus juich niet te vroeg." Legde Newt aan een stuk door uit.
Nu viel er een stilte.
Woede over viel mij. Wat haatte ik iedereen! Ik haat het hier , ik haat alles!.
"Melanie? Gaat het?" Vroeg Newt bang.
Ik had nu pas door hoe hard ik in men arm aan het knijpen was en heel zwaar ademde.
Newt wou zijn hand op mijn schouder leggen maar ik sloeg de hand weg.
"Blijf van me af! Ik haat je!" Boos draaide ik om en liep naar de deur.
Ik sloeg de deur hard achter me dicht.
Door de harde knal die de deur maakte, keek iedereen op de Glade mij aan.
Minho kwam naar me toe gelopen. Voordat hij iets kon zeggen snoerde ik hem de mond al. Het was echt de vuilste woorden die ik ooit tegen Minho hem gezegd.
"Rot op, ik haat je!"
Door Minho zijn gekwetste uitdrukking, werd mijn woede vervangen door schaamte.
"Euh sorry.....het spijt me." Stamelde ik.
Zonder iets te zeggen trok Minho me in een knuffel.
"Het is niet erg."
***
Ik weet niet hoe maar het is me gelukt om me door deze lange dag door te slepen. Bij het avond eten staarde iedereen mij en Teresa aan, dus zijn wij naar het bos toe gegaan en hebben we daar gegeten. We hadden dan ook besloten om daar gewoon te blijven zitten om te babbelen. We vermeden allebei het onderwerp over de verbanning.
***
Ik kijk op mijn horloge.
02:33
Zuchtend stap ik uit men hangmat.
Dit word zeker een slapeloze nacht, dus besluit ik maar om bij het kampvuur te gaan zitten dat nog half brand.
Ik zat daar zeker al een halfuur te staren naar mijn horloge, tot dat ik iemand achter me hoor. Snel kijk ik om.
Het was Gally met een mes in zijn hand.
Ik begin te gillen.
