Gally kijkt me woedend aan.
"Godverdomme ze hebben je gehoord!"
Hij drukte het puntje van zijn mes tegen me aan.
Ik stop abrupt met gillen en blijf verstijfd van angst staan.
"Ik krijg je nog wel!" Siste hij en liep snel weg.
Ik had totaal geen idee welke kant hij opging, ik ben helemaal van mijn stuk gebracht door angst.
Waarom had hij een mes mee ? Ik werd morgen toch verbannen waarom zou hij me dan nu willen vermoorden? Mijn dood is toch al aangekondigd.
"Melanie?!" Ik word ruw heen en weer geschud.
Minho stond voor me en had mijn schouders vast.
"Melanie? Wat is er?"
"Hij was het!" Ik begin nu wenen.
"Wie Melanie ?! Doe niet zo vaag!" Vraagt Minho bezorgd.
Met een nat gezicht kijk op en zie dat zowat elke jongen van de Glade nu rond mij en Minho staan.
Zelfs Gally. Hij is er gewoon gaan bijstaan alsof er niks is gebeurt.
Hij kijkt me woedend aan en schud nee met zijn hoofd
Ik negeer het en wijs hem aan.
"Gally. Hij was het, hij wou me vermoorden."
"Onzin!" Roept iemand in de menigte.
Al snel begint iedereen te mompelen.
Minho kijkt me nadenkend aan.
"Minho, het is waar." Fluister ik.
"Ssssht, ik geloof je." Fluisterd hij terug.
Al snel word het gemompel onderbroken door Newt.
"Ok iedereen zwijg! Morgen houden we een vergadering nu gaat iedereen slapen."
De Gladers knikken en lopen naar hun hangmatten.
Nu staan alleen ik en Minho er nog.
Ik ga terug tegen de boomstronk zitten en staar naar het half uitgedoofde kampvuur.
Minho zucht en komt naast me zitten.
"Kan je me in detail uitleggen wat er gebeurde ?"
Ondertussen ik alles uitleg pruts ik met mijn veters van mijn schoenen.
"Dus Gally stond daar opeens met een mes vast ?" Herhaalde Minho mij.
Ik knik.
Minho gaat rechtstaan en trekt mij ook recht.
"We moeten nu echt gaan slapen, ik zie je morgen."
Snel drukt hij een kus op mijn voorhoofd en loopt richting zijn hangmat.
Ik besluit om niet in mijn hangmat te gaan liggen want ik ben bang dat Gally me iets gaat aandoen. Ik kijk rond in de Glade en mijn oog valt op het bos.
Zonder twijfel loop ik ernaartoe en klim in de eerst beste boom die ik tegen kom.
Ik maak het me comfortabel en val al snel inslaap.
***
Ijsberend loop ik voor de deuren van de vergaderzaal.
Newt ,Minho en nog wat Gladers waren nu aan het vergaderen over mij en Gally.
Ze waren daar nu zeker al 2 uur binnen.
Ik bleef nog even ijsberen maar na een tijd gaf ik het op en ging Teresa zoeken.
Na een tijdje had ik haar gevonden, ze zat samen met Thomas bij de dieren.
"Stoor ik?" Ik zie dat Teresa en Thomas aan het kussen zijn.
"Ik euh.. sorry ik ga al." Zeg ik ookal hebben ze denk ik niet door dat ik hier sta.
Zuchtend draai ik me om een loop terug naar de vergaderzaal.
Net op het moment dat ik aankom gaan de deuren open.
Iedereen loopt naar buiten en negeren mijn vragen, zelfs Minho.
Alleen Newt kijkt me aan en zegt iets tegen mij.
"Melanie heb je even? Ik ga vertellen wat we hebben besloten." Zegt Newt en loopt terug binnen.
Aarzelend volg ik Newt de vergaderzaal in en doe de deur achter mij dicht.
Ik ga op de stoel zitten die tegenover Newt staat.
"We hebben er lang over gediscussieerd." Komt hij meteen terzake.
"3/4 van de jongens vinden dat je verbannen moet worden. Ze geloven het verhaal van Gally, dat jij hem iets hebt aangedaan. En je kent de regels hé?"
Ik knik en som ze op.
"Ga nooit buiten de muren als je geen renner bent, doe je werk en doe nooit een andere glader pijn."
Newt knikt en vervolgd zijn uitleg.
"Teresa en jij worden vanavond verbannen, de meerderheid heeft hiervoor gestemd."
Ik kreun.
"Het spijt me." Verontschuldigd Newt zich.
"Ik moet je excuses niet!" Zeg ik bot.
Snel sta ik op en loop naar buiten.
Net als ik de deur achter me dichtgooi word ik tegen de grond gewerkt.
"Hé wat is dit?" Zeg ik ondertussen ik zand uitspuug.
"Je gaat de slammer in en daarna word je verbannen."
Zegt de lelijke stem van Gally.
***
Met een harde klap kom ik op de grond terecht van de slammer.
Het lijkt wel herhaling van de vorige keer dat ik in deze oncomfortabele cel zat.
Dat was met mijn aankomst. Lijkt wel jaren geleden.
Teresa zit ook al in de slammer, ongeveer 3 cellen verder.
***
Minho is net langs geweest met wat eten, hij naam ook afscheid.
"Zorg dat je deze nacht overleeft en kom dan terug naar de Glade, ik zorg ervoor dat iedereen jou verhaal gaat geloven. Ik heb al een plan." Dat waren zijn laatste woorden.
***
Ruw word ik op de grond gegooid.
Nu, dit moment gaan ze me verbannen met Teresa.
Nu....het is zo ongeloofwaardig maar toch werkelijk.
Snel krabbel ik op en kijk rond.
Ik sta samen met Teresa omringd door jongens met stokken vast, achter mij het gedreun van sluitende deuren.
Alle Gladers zijn aanwezig alleen niet iedereen heeft een stok vast om mij en Teresa in de maze te duwen.
Waarschijnlijk degene die mij en Teresa willen verbannen hebben nu een stok vast.
Ik laat nog snel een blik op Minho vallen en strompel de maze in met Teresa achter mij aan.
Aan het einde van de deur draai ik om, om te zien hoe de deuren de laatste meters van opening verkleinen.
Een doffe klap kondigde aan dat de deuren waren gesloten.
We zaten vast.
--------------------------------------------------------------------------------------------
Yayyyy eindelijk een nieuw stukje!
If you liked it , vote!😘😘😘
Tips altijd welkom!!😜😜😜
Reageer!
Tnxxx aan alle lezers , dit boek heeft nu welgeteld 874 lezers 😱😱😱😱 tnxxxxxxxxxxxxxxxx😘😘😘😘😘
