"Wat bedoelen ze daar mee" vraag ik bezorgt.
"Ik w...." Newt stopte abrupt met praten toen het meisje opeens naar adem hapte.
"Thomas..."fluistert ze. Daarna sluit ze haar ogen terug ,precies alsof er niks gebeurt is.
Iedereen keek nu naar Thomas. Hij keek even verbaast als iedereen.
"Herken je haar , Thomas?" Vraagt Newt.
Thomas schudde zijn hoofd.
"Nee , ik herken ze niet." Bevestigde hij.
"Jou leek ze wel te herkennen." Zei Newt fronsend.
"Gaan jullie haar er nog uithalen of wat ?" Zei Gally geërgerd.
Iemand liet een touw zakken.
Ik en Newt hangen het meisje eraan en klimmen uit de box.
***
Het meisje hadden ze in het hutje gelegd waar Minho ook lag, ze leek wel in een soort coma te liggen.
Het werd me allemaal wat teveel, dus besloot ik om ergens een rustig plekje te gaan zoeken voor alles te verwerken.
Ik was helemaal in gedachten verzonken.
"Kan ik erbij komen zitten?" Het was Newt.
Ik knikte kortaf, hij plofte zich naast me neer.
"Mag ik je wat vragen?"
"Je doet maar" zeg ik kortaf.
"Denk je dat er een uitweg is ?" Newt keek me nieuwsgierig aan.
"Misschien wel , ik zou denken dat de ingang van de grievers onze uitgang kan zijn."
"Ja zou kunnen, spijtig kunnen we ze niet onderzoeken. Wie weet wat we dan zullen ontdekken." Zuchtte Newt.
"Newt, weet je nog die nacht dat ik en Minho in the maze waren ?"
Newt knikte.
"ja , waarom?"
"Er was dus een giever en die zat achter ons aan, we zijn toen door een sluitende sectie gelopen en de griever volgde ons , en die is geplet." Legde ik uit.
Newt begon te lachen en sprong recht.
"We moeten nu naar die griever! Deze kans kunnen we niet laten liggen." Zei hij opgewekt.
"Ben je wel een renner?"
De lach van Newt verdween als sneeuw voor de zon. Hij trok me recht en negeerde mijn vraag.
"Geen tijd te verliezen ,we moeten nu naar die griever." Na dat hij dat zei draaide hij om en liep naar de deur.
Ik kreeg koude rillingen over mijn rug als ik terug dacht aan de nacht in the maze. De griever die me achtervolgde, dat raar gebeuren met die vrouw.
"Newt! Wacht even!" Ik volgde Newt tot aan de deur, daar kwamen we tot stilstand.
Hij draaide om.
"Wat is er?" Vraagt hij geërgerd
"Je weet niet eens waar dat die griever is."
Newt fronste zijn wenkbrauwen.
"Daar zeg je me iets."
Het was stil nu.
"Kan je misschien herinneren welke sectie?"
Ik schudde mijn hoofd en ging op de grond zitten.
Misschien heeft Newt wel gelijk , als we de griever van dichtbij gaan bekijken dat we misschien wel een aanwijzing vinden over een uitweg.
Maar ik heb geen idee in welke sectie de griever geplet is.
Alleen ik en Minho waren erbij toen de griever geplet werd.
"Minho!" Riep ik en stond recht en begon naar het hutje te sprinten.
Newt volgde meteen.
Ik ging het hutje in met Newt achter mij.
Minho lag in zijn bed te slapen, ik ging naast hem zitten.
"Hé Minho, wakker worden slaapkop we hebben je hulp even nodig."
Minho opende slaperig zijn ogen, toen hij mij zag begon hij te glimlachen.
"Wat is er?"
"Weet je misschien in welke sectie die griever is geplet ?" vraag ik wat gehaast.
"Waarom wil je dat weten?" Vraagt hij verward.
"Ik leg het je nog wel uit."
"Sectie 4." Zei Minho.
"Dankje." Zei ik en gaf hem een snel een kusje op zijn wang en liep naar buiten.
"Oké wat nu?" Vraag ik aan Newt.
Hij glimlachte.
"Je hebt geluk dat ik renner ben geweest, en dat ik the maze goed ken."
***
"Hoelang nog?" Vraag ik vermoeid.
"Nog zeker een halfuurtje." Pufte Newt.
"Kunnen we even pauze nemen?" Vraag ik tussen paar adem happen door.
"Is goed."
We stopte met lopen en ik ging tegen de muur zitten. Newt ging naast mij zitten.
"Wat gaan we doen als we bij die griever zijn ?" Vraag ik.
"Ik heb totaal geen idee, misschien vinden we iets."
Het was nog zeker 5 minuten stil tot we verder liepen.
***
"Einde van deze gang linksaf en dan zijn we er." Zei Newt tussen een paar adem happen door.
We gingen linksaf en bleven stilstaan.
Ik herkende de plaats.
"Moet je zien!" Newt wees naar een griever arm dat door twee muren uitstak.
We gingen voor de geplette griever staan.
"Dit is echt walgelijk." Zei ik half kokhalzend.
"wat is dat ?" Newt wees naar een rood lampje dat aan en uitging.
"Ik heb geen idee, maar ik ga dat niet pakken."
"Ik zal het wel doen." Zei Newt resoluut.
Hij ging dichter bij de griever staan en stak zijn hand in het zompige vlees van de griever.
"Ik heb iets vast."
"Trek het eruit." Zei ik snel.
Newt begon te trekken.
Ik hoorde iets kraken, Newt zijn hand kwam uit de griever.
In Newt zijn had lag iets cilinders achting en hangt vol met grieverslijm.
Er was een display waarop een rode zeven stond.
"Zeven? Wat moet dat betekenen?" Zei Newt verward.
"Misschien komt die griever uit sectie zeven."
Newt keek me aan en glimlachte.
"Je bent geniaal."
"Ik denk dat het tijd is om terug te gaan de deuren gaan zo sluiten." Stel ik voor.
***
Newt zijn aangekomen op de Glade, niemand had gemerkt dat we weg waren geweest.
"Newt kunnen we naar de kaartenkamer ? Kunnen we even bespreken wat we gaan doen met dat ding." Ik knikte naar de 'sleutel'.
*
Newt en ik stonden in de kaartenkamer. We hadden de sleutel op de tafel waar de Glade en de maze opstond gelegd.
We hadden al veel dingen gezegd wat dat cilinderding zou kunnen betekenen. De enigste wat logisch klonk was dat de griever uit sectie 7 komt.
Ik staarde naar sectie 7 op de map.
"Ik denk dat we morge naar sectie 7 moeten met de sleutel , gewoon een kijkje nemen." Stelde Newt voor.
Ik knikte.
"We spreken morge hier af op zeven uur." Zei Newt daarna liep hij weg.
****
Het avond eten was net geweest , er viel nu een rustige gloed over de Glade. Iedereen is nu wat met elkaar aan het praten, sommige liggen zelfs al te slapen.
Ik besloot om bij het meisje te gaan kijken.
Ik ging de hut binnen, niemand was daar behalve het meisje. Minho mocht van de med-jacks al terug gewoon werken en terug de maze ingaan.
Het meisje lag nogal tijd in coma.
Ik ging naast haar op bed zitten en staarde naar het meisje.
Er viel me iets op aan haar arm, je zag dat er iets geschreven waas op haar arm.
Ik pakte haar arm en deed haar mouw omhoog.
Er stond 1 ding.
Wicked is goed.
Ik snapte er niks van, wat is wicked ?
Er hoorde voetstappen achter mij. Het was Minho.
"Hé , ik was je aan het zoeken." glimlachte hij
"Kijk is naar haar arm."
Minho was nu naast me komen zitten en keek over men schouder mee.
Ik voelde het zachte strelen van zijn ademhaling in mijn nek, ik kreeg er kippenvel van.
"Hmmmm." Zei hij nadenkend.
Ik draaide me om en keek hem recht in de ogen.
Traag bewoog Minho zich naar voor.
Ik voel zijn zachte lippen op die van mij.
Kriebels verspreid zich in men buik.
Na een tijdje trok ik me terug.
Hij glimlachte.
"Ik hou van je.."fluisterde hij
Ik glimlachte alleen maar.
"Ik zal je naar je bed dragen." Hij tilde me op en liep naar de slaapplaats.
Het deed me denken aan de tijd dat Minho mij had gedragen in de maze.
Hoe ik zijn warmte voelde en zijn geur rook. Het was zo rustgevend en vertrouwd.
Ik werd zachtjes in mijn hangmat gelegd.
Minho gaf een nog een klein kusje op men mond en liep weg naar zijn slaapplaats.
Glimlachend sloot ik men ogen.
na een tijdje viel ik inslaap.
******
Met ruw geweld werd ik uit mijn hangmat gesleurd.
Ik wou gillen maar er werd een doekje tegen mijn mond geduwd en ik kreeg een rake klap tegen mijn hoofd.
Ik zakte op de grond en verloor het bewust zijn.
