De koude vloer onder me bracht me bij zinnen.
Ik opende men ogen en kijk waar ik ben.
Terug in the maze.
Was dit allemaal een droom ofzo ? Heb ik gedroomd over "wicked" ?
Ik trok men shirt omhoog en keek naar men buik waar de wond moest zitten.
Weg.
Geen droom dus, was dat echt allemaal echt gebeurt?
Je zag de draden die toonden waar de wond was geweest, ook aan men shirt kon je zien dat ik hard gebloed had.
Ik duwde me recht. Wat moest ik nu doen? Wachten tot Minho terug is? Of naar de deuren gaan ?
Toen besefte ik dat ik niet eens de weg weet , dus was de enigste oplossing om hier liggen te wachten.
Ik ging terug liggen en sloot men ogen.
Hoelang was ik in die kamer geweest? Was Minho misschien al komen kijken en was ik weg ?
Mijn horloge!
Met een ruk ging ik recht zitten. Wat ben ik toch dom ik heb een horloge!
Ik doe mijn mouw omhoog en kijk ernaar.
8.04 u
Daar ben ik veel mee, ik weet niet eens om hoe laat de deuren opengaan.
Ik leg me terug neer en wacht af. Als Minho hier niet is na een half uur ga ik zelf lopen.
****
Er is nu al zeker een half uur voorbij en niemand is komen opdagen.
Minho moet hier al zeker geweest zijn! Kan niet anders.
Ik sta recht .
Dan moet ik maar zelf de deuren zien te bereiken.
Ik begin te joggen , zo kan ik het lang volhouden. De pijn in mijn buik is zo goed als weg , dus dat is al geen probleem. Mijn gevoel volgen en hopen dat ik aankom. Meer kon ik niet doen.
Ik ben al eventjes aan het lopen en ik ben nog altijd de Glade niet tegengekomen.
Ik liep langs vele gangen, geen deuren.
Misschien ben ik zelfs verder weg aan het lopen van de Glade.
Voor dat ik er erg in had struikelde ik en viel op de grond.
"Shuck hé!"
Ik ging op men knieën zitten en kroop naar de muur en ging er tegen zitten ,ik duwde men handen in men gezicht.
Dit is echt hopeloos.
"Melanie?!"
Snel keek ik op, het was Thomas.
Opgelucht haalde ik adem en vloog hem om de nek.
"Je weet niet hoe blij ik ben dat ik je zie!"
Ik laat hem los.
"Waar is Minho ?" Vraag ik bezorgd.
"Maak geen zorgen over hem , hij is deze morgend aankomen en verteld dat jij in de problemen zat. Minho wou mee maar dat verbood Newt hem."
"En hoe zit het let Alby ?"
"Hij maakt nu de verandering door."
Ik knikte.
"Minho zei dat je ernstig gewond was en als we je niet snel gingen zoeken dat je doodgebloed was, ik zie toch nergens ernstige wonden." Zei Thomas verbaasd.
Ik trok men shirt omhoog zodat je de genaaide wonde zag.
"Kunnen we eerst vertrekken ? Ik leg alles wel uit onderweg." Stelde ik voor.
****
"Dus je bent uit the maze gehaald en ze hebben je verzorgd en dan terug gestuurd ?" Vraagt Thomas
"Komt er zowat op neer." Bevestigde ik.
Toen we de hoek omdraaide zag ik de Glade.
"Waar is Minho , Thomas ?"
hij wees naar het hutje waar ik ook heb gelegen.
"Hij ligt daar te slapen."
Snel begon ik te sprinten naar het hutje.
Er was niemand daar behalve Minho , die lag te slapen.
"Hé Minho " zei ik ondertussen ik hem zachtjes heen en weer schudde.
Langzaam opende hij zijn ogen.
Toen hij mij zag ging hij meteen rechtzitten en omhelsde mij.
"Melanie? Ze hebben je gevonden!"
Hij liet me los en keen me verward aan.
"Maar waar is je wonde ?"
Ik ging naast hem op bed zitten en legde hem alles uit.
Over het wakker worden in dat bed , over de vrouw en Thomas die ik ben tegengekomen.
*
"Mag ik eens zien naar die wond ?" Vraagt Minho nieuwsgierig.
Ik trok mijn shirt omhoog. Minho keek er verbaasd naar , hij zette zijn hand op mijn heup en wreef zachtjes over de genaaide wonde met zijn duim.
Ik kreeg er kippenvel van.
Minho keek me aan , nu waren onze gezichten dicht bij elkaar. Ik voelde zijn ademhaling zachtjes strijken over men wang.
Traag beweegde hij naar voor , onze lippen raakte elkaar bijna maar toen kwam Newt binnen.
Snel trok ik me terug en keek Newt aan.
Hij keek gekwetst, maar al snel werd zijn gezicht gevoelloos en onleesbaar.
"Minho......" Newt werd als snel onderbroken door een alarm.
Ik keek Newt verward aan.
"Wat is dat ?" Schreeuwde ik boven het lawaai uit.
Newt keek ook verward.
"De box " zei hij en draaide snel om en liep weg.
Ik volgde hem.
We liepen nu naar de box.
Hijgend komen ik en Newt als eerste aan bij de box.
Newt begon de ijzeren deuren te openen.
Bijna alle laarders waren nu aangekomen bij de box , zelf Minho kwam erbij staan. Iedereen keek verward en verbaasd.
Snel keek ik terug naar Newt, hij had net de ijzeren deuren open en sprong in de box.
"En ?" Riep ik naar Newt.
"Het is een meisje." Zei Newt verward.
Nu sprong ik ook de box in.
Iedereen kwam zwijgend kijken over de rand van de box, ze hadden allemaal verwarde gezichten.
Ik zag Newt hurken naast een meisje dat op de grond lag van de box.
Ze had pikzwart haar en ik gok ongeveer mijn leeftijd , 16 jaar.
"Ik denk dat ze buiten zinnen is." Zei Newt.
Iets wit in haar hand trok mijn aandacht.
Ik wees ernaar.
"Newt , wat is dat ?"
Newt opende het meisje haar hand, het was een briefje.
"Lees voor." Zei ik ongeduldig.
Newt deed wat ik hem vroeg. Ik kreeg een heel slecht gevoel over de woorden die op het briefje waren geschreven.
"Ze is de laatste ooit."
Pffff eindelijk nog een stukje af 😪.
Tips zijn altijd welkom !
Lees zeker ook men nieuw boek "ready to die?"
Enjoyyyyy 😘
