POV MELANIE
Hardhandig word ik vastgepakt door Newt. "Weg met jullie twee!" Gromt hij. De aderen in newt zijn nek zijn ongewoon opgezwollen.
"Nee, Newt luister eerst even." Smeek ik hem. "Zwijg!" Newt geeft me een harde stomp in mijn buik. Met een pijnlijk gezicht kijk ik Newt ongelovig aan. Hij negeert mijn blik en richt zich naar Gally.
"Gally haal de stokken en kom meteen naar de deuren." Zegt Newt. Gally knikt opgewonden en loopt met een mismaakte grijns weg. Als Gally de deur uit is worden ik en Minho vastgepakt en weggedragen.
POV TERESA
Geschrokken kijk ik naar het scherm. Wat gebeurde er allemaal op de Glade?
Newt draait helemaal door, het lijkt alsof hij bezeten is. Misschien is dat wel zo, na alles wat ik heb meegemaakt en gezien is alles mogelijk. Ik druk het scherm uit. Ik wil niet zien hoe ze Melanie en Minho gaan verbannen, straks zie ik hoe ze aan stukken worden verscheurd door grievers.
Achter mij word de deur geopend, het is vast eten ofzo. Als ik me omdraai zie ik een vrouw in een wit laboratorium jas. "Volgt u mij alstublieft?" Ze doet teken dat ik haar moet volgen.
Onzeker wandel ik achter haar aan. We wandelen door grote gangen, zeker om de drie meter is een een nieuwe deur. "Waarom zoveel deuren?" Vraag ik na een lange ongemakkelijke stilte.
De vrouw negeert mijn vraag. Als zij niet wilt zeggen wat er achter die deuren zit ga ik zelf wel kijken. Snel duw ik de dichtstbijzijnde deur open. Het ziet eruit als een gewone kamer. Er staat een opgemaakt bed en een kast, meer niet. "Zou je me aub terug kunnen volgen?" Zegt de vrouw geïrriteerd. Ze trekt de deur dicht en gebaart haar terug te volgen. Zuchtend loop ik terug achter haar aan. We draaien af en komen in een doodlopende gang terecht. Op het eind van de gang is er een grote ijzeren deur.
De vrouw rommelt wat in haar zakken en haalt een grote tros sleutels tevoorschijn. Ze pakt 1 van de sleutels en opent de deur. Ze gebaart dat ik naar binnen moet gaan. Onzeker loop ik de donkere kamer binnen. "Is het normaal dat ik niks zie?" Vraag ik.
Iets verteld me dat ik alleen ben in deze ruimte.
Uit het niets word ik helemaal verblind door licht. Ik knijp mijn ogen stijf dicht op elkaar. Even bleef ik zo staan maar na een tijdje begint het licht wat te wennen, langzaam open ik mijn ogen. Ik sta midden in een arena, het verbaasd me dat ik opeens een zwaard vast heb. Moet ik vechten?
Ik zie dat er een meisje op mij af komt lopen, ze heeft een lang zwaard vast en ziet er gevaarlijk uit.
Moet ik met haar vechten? Is dat wat ze willen?
Met een schok besef ik dat het meisje Melanie is.
POV MELANIE
Pijnlijk worden ik en Minho op de grond geduwd, iedereen van de Glade vormt een halve cirkel rond mij en Minho. Achter ons zijn de open deuren. Iedereen heeft hun stokken al op ons gericht, ze wachten alleen nog tot de deuren gaan sluiten. Ik zie Newt op zijn horloge kijken. "De deuren zouden 5 minuten geleden al moeten sluiten." Zegt hij tegen Gally, iedereen begint nerveus door elkaar te mompelen.
Er gingen tien minuten voorbij en de deuren sloten nog altijd niet. "De deuren gaan niet dicht!" Zegt iemand. "Ze gaan zo sluiten." Verzekerde Newt de jongen.
Het begon al donker te worden. "Newt, besef je het dan niet? De deuren sluiten niet." Zeg ik. Iedereen begint nu paniekerig door elkaar te praten.
Onhandig duw ik mezelf recht, ik had de hele tijd samen met Minho op de grond gezeten, ik heb zo een vermoeden dat ze ons niet gaan verbannen. Tja, dat zou niet kunnen als de deuren niet sluiten. Ik steek mijn hand naar Minho uit en help hem recht. "Wat denk je dat er aan de hand is?" Vraag ik hem. Minho haalt zijn schouders op. "Ik heb een vermoeden dat het einde nabij is." Ik wil net iets vragen als ik merk dat iedereen op de Glade gestopt is met het nerveuze gepraat. Ze kijken allemaal bang en geschrokken richting de deuren. Snel draai me om, om te zien waarom iedereen opeens zo stil is geworden.
Het gevoel van angst overvalt mij met het zien wat er allemaal aan het gebeuren was.
Wel een stuk of tien grievers komen op ons afgestormd.
