Sorry dat het zolang duurde ik had ni door dat er mensen mijn verhaal lezen 😱
Ik zal voortaan wat meer uploaden 😊
Een schorre stem bracht me bij bewust zijn.
Ik had niet verstaan wat de stem zei , maar de stem bracht me meteen bij zinnen.
Ik kreeg alles terug van wat er was gebeurt : het wakker worden in de ijzere lift , de jongens , de mislukte poging om te ontsnappen.
Het gevoel van angst overvalt mij.
De schorre stem bleef maar babbelen met andere stemmen, ik bleef zo stil mogelijk liggen. Maar hoe harder ik erop lette dat ik stil moest blijve liggen begonnen mijn spieren bijeen te trekken. Ik had echt de drang om te bewegen.
"HÉ ! Ze is wakker!" Zegt 1 van de stemmen.
Met die zin schoot ik in actie , ik sprong op en begon te rennen .
Nog geen seconde later beukte ik op een jongen die de uitgang blokkeerde.
"Hoho kalm kalm!" Zei hij met een zachte stem.
De jonge had zijn handen op mijn schouders gelegd.
"Rustig ik doe je niks" probeert hij mij te kalmeren.
Ik keek in de hemelblauwe ogen van de jongen die de uitgang blokkeerde.
"Raak me niet aan!" Zeg ik paniekerig, ik duw zijn handen van mij af.
Snel gaf ik de jonge die me tegenhield een schop tegen zijn been.
Het moet wel een zwakke plek zijn want de jonge schreeuwde het uit en zakte meteen op de grond.
Ik twijfelde geen seconde en liep naar buiten.
Ik ging ik achter het huisje zitten en nam even de tijd om rustig rond te kijken.
Men mond viel open, een groot grasveld was omringd met vier gigantische muren. Op het grasveld zag ik alleen maar jongens, geen enkel meisje. Ik had de tijd niet meer om rond de kijken. Als ik hier zo lang blijf treuzelen zullen ze me snel vinden.
Opeens viel men oog op een bos niet zo ver van waar ik was, het was recht aan de overkant van waar ik stond .
Ik begon te rennen.
Niemand had me gezien , dat hoop ik.
Toen ik in het bos was klom ik in de eerste dikke boom die ik tegenkwam.
Het verbaasde me dat ik zo goed kon klimmen. Ik besefte niet wat er gebeurde want alles ging zo snel maar ik zette men voet fout en viel naar beneden.
Ik kwam met een smak op mijn rug terecht na die klap volgde nog mijn hoofd.
Door die klap van mijn hoofd schoot er opeens een naam te binnen , het glipte gewoon binnen.
Melanie
Snel krabbelde ik op en begon snel te klimmen in de boom. Ik klimde tot ik een dikke tak tegen kwam waar ik gemakkelijk kon op liggen.
Ik keek naar benden daar kwamen twee jongens aan.
"Shit!"
Snel bracht ik men hand voor men mond om het woord nog te stoppen maar het was al te laat.Ik maakte me zo klein mogelijk , hopelijk hebben ze me niet gezien.
"Ik weet dat je in die boom zit ! Je hebt de keus broekschijtster terwijl kom je naar beneden of ik kom je persoonlijk halen !"
"Minho!" riep een andere jongen waarschuwend.
De jongen waarvan ik denk dat die Minho heet , hoe haalde zijn schouders op alsof het hem niet kon schelen.
"Het heeft geen zin om te gaan lopen, bespaar ons alstublieft die moeite, we doen je echt niks."
Ik begon te twijfelen, misschien wou hij me niet dood. Maar bedacht me al snel , ik ken niemand hier ik weet niet eens wie ik ben.
"Ik vertrouw je niet!"
De jongens beneden keken elkaar aan , de jongen die me daarnet broekschijtster heeft genoemd begon te klimmen. Ik moest snel iets doenbedenken , ik moest hier weg zien te komen.
De jongen was al bijna boven nog maar 1 meter ongeveer , ik begon super snel naar beneden te klimmen.
"Hey!" schreeuwde de Aziatische jongen.
Ik kwam op de grond en duwde de jongen met de hemelblauwe ogen hard tegen een boom.
Nu begon ik te sprinten naar het midden van het vlak waar vier muren rond stonden.
Ik zag meteen een grote opening tussen de muren , snel begon ik er naartoe te rennen.
Maar werd onverwacht tegen de grond gewerkt, het was de Aziatische jongen.
"Als je hard wil spelen dan krijg je hard"
De jongen gaf me een stomp in de maag zodat ik stopte met spartelen, hij kantelde me om op mijn buik en draaide mijn armen zodat ik helemaal tegen de grond gedrukt lag.
"Iemand geef een touw!"
Als snel werd mij armen strak bijelkaar gebonden.
"gooi ze in de slammer"
