Met een klap kwam ik op de grond terecht. Ik kon mijn handen niet bewegen want ze waren achter mijn rug vast gebonden met een ruw touw.
"Kalmeer eerst en dan kunnen we praten" zei de jongen die me in "de slammer" had gegooid.
Ik wachtte af tot ik hoorde dat hij wegliep , met een ruk draaide ik mij op men rug en begon aan het touw te trekken. Het duurde elfjes voordat het touw loskwam , ik stopte het touw in mijn zak want het kan nog van pas komen.
De ruimte was een soort put in de grond en de deur was gemaakt van bamboe dat aan elkaar was geknoopt zodat het allemaal grote vierkanten waren waar net twee armen door passen.
Ik ging liggen en sloot men ogen.
Na een tijdje overwon de vermoeidheid.
****
"Hé wakker worden schoonheidsslaper!"
Er kwam een plons water recht in men gezicht terecht , met een ruk schoot ik overeind.
"Was dat echt nodig ?!"
"Sorry maar je werd niet wakker ik moest wel iets doen."
Ik wreef de slaap uit mijn ogen om te kijken wie het was.
Het was de jongen met de hemelblauwe ogen. Ik keek hem aan.
Zijn gezicht leek zo vertrouwt .
"Ik ben Newt , het is normaal dat je niks herinnert iedereen heeft het meegemaakt. Je naam komt binnen een paar dagen wel terug, dat is het enige wat we mogen houden."
Ik keek hem met gefronste wenkbrauwen aan.
"Het is normaal?" Vraag ik verward.
"Ja , iedereen heeft het zelfde meegemaakt als jij. Ze komen aan op de Glade kunnen zich niets meer herinneren.
Maar meestal lopen ze niet weg en klimmen in de bomen"
Hij glimlachte. Het stelde me meteen gerust , het voelde zo vertrouwd.
"Ik ken jou" vloog opeens uit men mond.
"Wat ?" Newt keek verward.
"Je komt me bekend voor, ik denk dat ik jou al eerder heb gezien."
De jongen keek me ongeloofwaardig aan.
"Mij kom je me toch niet bekend voor , zeg je naam misschien help dat."
Ik keek hem aan , zou ik kunnen vertrouwen? Newt leek wel te vertrouwen.
"Melanie denk ik die naam kwam opeens in mij op toen ik mijn hoofd stootte"
"Hmmm Melanie" zei hij met gefronste wenkbrauwen.
Hij schudde zijn hoofd.
"Nee ik ken je niet"
Er viel een stilte.
Newt deed zijn mond open en wou net iets zeggen maar werd meteen onderbroken door een bekende stem.
"Is ze wakker?"
Het was de Aziatische jongen. hij kwam naast Newt zitten en keek me aan.
"Al gekalmeerd?"
Ik keek hem woest aan. Hij leek het gemerkt te hebben want hij veranderde meteen van onderwerp.
"Ik ben Minho , ik ga je een rondleiding geven"
*****
( ik denk wel dat iedereen het boek heeft gelezen en dat ik niet alles miet uitleggen, ik ben lui 😉)
*****
"Nog vragen?" Vroeg Minho na de rondleiding.
"Ik wil renner worden"
Minho was met stomheid geslagen.
"Nee dat gaat niet"
"Waarom niet jij bent toch ook een renner ?" Wierp ik tegen.
Hij keek me aan.
"Ik zal er met Newt over praten ga nu maar eerst Chuck zoeken hij help je met je bed."
Hij draaide om en liep weg. Ik keek rond en zocht het jongetje dat Minho tijdens de rondleiding beschreef.
Mollig , klein en aardig. Mijn oog viel op de opening tussen de muren . Zonder twijfel liep ik er op af.
Na een klein sprintte stond ik voor de opening.
Ik keen omhoog maar moest snel terug naar voor kijken omdat het leek alsof ik ging vallen. Dienmuren waren gigantisch!
Opeens trok er beweging in de opening mijn aandacht. In de verte rolde er iets super snel voorbij .
Wat was dat? Het leek wel een grote rollende bal vol met stekels.
Ik wou net naar binnen stappen maar opeens werd ik met volle kracht opzij geduwd en vloog tegen de grond.
Er vloog een pijnscheut door men hoofd. Uit het niets kwam er ook een naam vrij door die knal.
Thomas.
Sorry voor dit saai hoofdstukje , ik zit momenteel in de examens en heb geen inspiratie .
Ik hoop om snel weer een hoofdstukje te uploaden.
Tips zijn altijd welkom
Byeeeee xxxx
