POV MELANIE
Op één of andere manier ben ik in slaapgevallen in de helikopter.
Ik droom over minho, ik zie hem worden verscheurd door een griever. Het blijft zich maar herhalen, ik kan helemaal niks doen. Ik lijk wel vastgelijmd aan de grond. Het enige wat ik kan doen is aankijken hoe minho word vermoord.
Door een schok schrik ik wakker. Met slaperige ogen kijk ik rond, de helikopter is geland. We worden eruit geduwt en worden we begeleid naar een grote ijzeren bunker, op de bunker staan in grote letters W.I.C.K.E.D geschreven.
Ruw worden we door een ijzeren deur geduwt, je voelt de overgang van hete lucht naar gekoelde lucht.
We worden meegesleurd naar een grote poort.
Het duurt even voor iemand met een wit pak de poort openschuift.
Veraast kijk ik rond, mijn mond valt open van verbazing.
POV TERESA
Ik ben zojuist uit mijn kamer gesleept door mensen in wit pak, ik kon hun gezicht niet zien omdat ze een masker droegen. Ze hebben me geblindoekt en me pijnlijk meegesleurt.
Ik zit nu al super lang op een koude ijzeren stoel gebonden en ik kan niks zien. Ik hoor alleen mensen achter mij mompelen.
"Waneer komen ze?"
"Geen idee, ze zouden elk moment moeten aankomen." Antwoord iemand.
"Wie komen?" Vraag ik na een lange stilte.
Ik voel gewoon de mensen achter mij elkaar blikken toewerpen.
"Dat zie je zo wel als ze aankomen." Zegt een man uiteindelijk.
"Als ze aankomen." Benadrukt een andere man.
Ik hoor opeens iemand zeggen dat 'ze' zijn aangekomen.
Er weergalmt hard gepiep van opende deuren in de kamer waar ik zit, aan de ego te horen ik zit blijkbaar in een super grote ruimte.
POV MELANIE
"TERESA!" Gil ik van blijdschap. Ik ren naar haar toe en knuffel haar, teresa lijkt een beetje overdondert. Ik trek haar blindoek los en maak haar los.
Ze lacht en knuffelt me terug. "Ik ben zo blij je te zien." Zegt ze.
"Ik dacht dat je dood was." Zeg ik wat verward.
"We moeten nog veel bespreken" zegt teresa.
Newt stapt naar mij. "Sorry dat ik de koffieklets onderbreek, maar ze hebben ons in deze kamer opgeloten. Iedereen is hier behalve Minho. Ze hebben hem meegepakt voor operatie ofzo."
Ik merk nu ook op dat alle rare mannen weg zijn. Wat zou de bedoeling zijn?
-
POV TERESA
We zitten nu al uren in deze lege ruimte, ik stink en ik heb honger.
Maar ik ben wel blij Thomas te zien, ik zit heletijd in zijn armen. Dat verzacht wat mijn honger gevoel.
-
POV MELANIE
We zitten hier al zeker 5 uur in deze kamer , ik verscheur van de honger.
Van frustratie ga ik rechtstaan en begin op de poort te kloppen. Newt komt achter mij staan en legt zijn hand op mijn schouder voor mij wat te kalmeren.
Boos draai ik me om en kijk hem aan let mijn lelijkste blik die ik kan trekken.
"Het spijt me zo Melanie" zegt hij onverwachts.
"Ik weet niet wat ik deed op de glade, ik had even geen controle over mezelf."
Hij kijkt me aan, ik zie aan zijn ogen dat hij het echt meent. Ik zucht en kijk naar de grond. "Ik geloof je" weet ik eruit te brengen. Newt pakt mijn gezicht vast en duwt mijn hoofd naar boven zodat ik recht in zijn helderblauwe ogen kijk. Traag brengt hij zijn gezicht naar mij, ik voel de warmte van zijn lippen. Ik verzet me niet en laat het gebeuren. Newt kust me instens op de mond, daarna trekt hij zich terug. "Sorry, ik...euh..." Newt word onderbroken door Thomas.
"Minho gaat je vermoorden."
Newt knikt en kijkt me aan. "Zeg dit aub niet tegen minho. Het was een ongelukje."
Ik knik.
Uit het niets word de poort opengeschoven en word er een tafel binnen geduwt door twee mannen.
De tafel staat vol met eten. De mannen gaan weg, ze doen de poort dicht en doen die op slot.
Iedereen vliegt naar de tafel en begint het eten naar binnen te werken.
-----------------
Sorry sorry sorry!!! Ik weet dat niemand dit boek leest omdat ik heel lang niet meer geupdate heb maar sorry ik had zo een drukke periode!! Ik ga proberen om elke maand een hoofdstukje te uploaden.
