Ik was al vroeg wakker, de Glade was nog helemaal leeg. Iedereen sliep nog.
Ik was tegen de boomstam gaan zitten.
Rustig kauwde ik op een appel, die ik uit de keuken had gepikt.
Ik was wel blij om alleen te zijn, nu kon ik alles nog wal laten bezinken.
"Hé, mag ik naast je komen zitten of wil je liever alleen zijn ?"
Het was Thomas.
Zuchtend knikte ik.
Hij plofte naast mij neer en keek naar mijn appel.
"Steel jij ook appels van fry ?" Zei hij lachend.
Ik keek hem verward aan.
Hij stak zijn hand in zijn zak en haalde een appel tevoorschijn, hij nam er meteen een hap van.
Ik begon nu te lachen.
"Newt heeft me alles verteld over dat gedoe met Gally." Zei Thomas opeens. Mijn lach verdween als sneeuw voor de zon.
"Gally ontkent dat." Vervolgde Thomas.
"Is Gally al wakker ?" Vraag ik ongerust.
Thomas knikte. "Ze houden nu een palaver voor te kijken wie ze moeten geloven, jou of Gally."
Angst overviel mij snel. Heel mijn lichaam werd gevuld door angst. Wat als Gally iedereen gaat vertellen dat ik de gevaarlijke ben? Dat ik Gally van alles heb aangedaan? Dan zou ik gestraft moeten worden, of erger, iedereen op de Glade keert zich naar mij omdat ze denken dat ik ze allemaal de dood ga inleiden.
Ik voelde me echt niet meer veilig hier op de Glade. Misschien is het wel het beste dat ik de maze inga en nooit mee terug kom.
"Hé Melanie ? Dagdromer." Thomas wuifde met zijn hand voor mijn gezicht.
"Waar denk je aan ?"
"Niks" zei ik kortaf.
"Je zit heus wel aan iets te denken, anders ben je een hersenloze aap" lachte hij.
Ik verzonden snel wat.
"Aan onze ontmoeting, toen je me herkende. Je hebt nogaltijd niet verteld waarvan."
Thomas was met stomheid geslagen.
Hij had vast en zeker niet gedacht dat ik daarover zou beginnen.
"Ik..." Thomas werd onderbroken door Newt.
"Melanie! We hebben je even nodig in de palaver."
Geschrokken keek ik Thomas aan.
Hij knikte alleen geruststellend.
Met onzekere passen liep ik met Newt de vergaderzaal binnen.
Iedereen gaapte mij aan, ook Gally. Toen ik naar hem keek liepen er rillingen over mijn rug. Hij had een zenuwtrekje met zijn voet, ik werd er zelf zenuwachtig van.
"Ga daar maar zitten." Zei Newt wijzend naar een stoel dat midden in de vergaderzaal stond.
Ik verbrak het oogcontact met Gally en ging gehaast zitten in de stoel.
"Ok, vertel me je verhaal over wat er volgens jou gebeurde."
Ik legde alles uit, maar ook echt alles. Wat Gally tegen had gezegd, over de maze ingaan en dat ik iedereen de dood ga inleiden.
Het was heel stil in de zaal, iedereen zat daar met gefronste wenkbrauwen.
Newt gebaarde naar de deur.
"Je kan gaan."
Snel liep ik naar buiten.
Ik liep naar het bos en klom in een boom, zo kon niemand me lastig vallen.
Mijn ogen waren heel de tijd gericht op de deuren van de vergaderzaal.
***
Na een groot uur gingen de deuren eindelijk open.
De eerste die naar buitenkwam was Minho, hij was super kwaad. Hij schudde met zijn hoofd.
Dat betekende niet veel goeds.
Ik sprong uit de boom en liep naar Minho.
"Minho wat is...." Voor ik de zin kon afmaken werd ik al onderbroken door hem.
"Ze willen je verbannen."
