Song of the Wind

Kabanata 3

Charm

"Bele! Andito ka na pala. Is it alright if Sandro goes first?" Ma'am Florence broke the awkward silence between us.

"Uh, opo Ma'am. Nauna naman po siya."

"O sige. Mag merienda ka muna sa kitchen. May ginawa akong avocado toast doon."

"Okay po."

I almost jumped when Sandro suddenly stood up from his seat and proceeded to the music room. His face didn't scream any joy or delight. It was stoic to the point it's too scary to look at.

It didn't help that his body is a bit muscular. Hindi siya bagay na nag pi-piano. He's not bulky but he is lean and tall.

Pumasok na rin si Ma'am Florence sa music room at naiwan na lang ako sa sala, tulala.

Anong mayroon kay Sandro ngayon? He looks worried and bothered compared to my encounter with him at the library.

Well, not that I care.

Kinain ko yung avocado toast na ginawa ni Ma'am at uminom ng pineapple juice na ginawa niya. Sa sobrang concentrated kong nag-iisip, hindi ko namalayan na pumasok si Lola Anita sa kusina.

Nataranta akong tumayo para matulungan siya.

She looks pissed when I approached her.

"Tss. Hindi pa ako baldado para tulungan mo." Nilagpasan niya ang kamay na offer ko. Nagulat ako sa ginawa niya.

I gulped as I glanced at my hands. Nakakahiya! Ano ba ang ginagawa ko? I just offered for assistance kung gusto niya?!

Kahit sa pag-upo ay natataranta ako. Hindi pa ubos ang toast ko kaya kailangan kong kumain ng mabilis.

Lola Anita is seating cooly on her chair at the center. He is spreading avocado on his toasted breaded and seasoned it with salt and pepper.

Tahimik kung kinain ang aking toast nang bigla siyang nagsalita.

"Nasaan si Florencia?" Even with her old raspy voice, it still sound elegant. It screams power and dominance.

"N-nasa music room po. Tinuturuan si Sandro." Kaagad lumiwanag ang mukha niya sa pagbanggit ko sa pangalan ni Sandro.

"Oh? Naandito si Sandro? Anong oras ba sila nagsimula at gusto kong marinig ang kanyang tugtugin."

Coldness enveloped every inch of my body. Right. Sandro is Lola Anita's favorite pianist. Kahit si Ma'am Florence ay kinamuhian ni Lola Anita ngunit si Sandro, he will always be the best in the eyes of a prodigy.

I bitterly smiled at myself. "Kakasimula pa lang po nila. Most probably, nagwa-warm up pa lang po so Sandro."

She didn't even say 'thank you' for the information I gave her. Not that I am expecting to talk to her.

Hindi na ako nakapagsalita pa at tinuloy na lang ang pag kain. Isang toast lang ang kinain ni Lola at mabilis na nilagok ang tubig bago tumayo para ilagay ang pinagkainan sa lababo.

Wala na siyang sinabi pa at umalis na ng kusina para puntahan si Sandro.

I sighed at myself. Right, kahit anong panalo ko sa mga music competition, palaging nangingibabaw si Sandro sa akin. For them, Sandro deserved the award than me.

Kumukulo na ang dugo ko sa pag-iisip lang ng ganoon.

I hate it! I loathe him! And how dare him glare at me earlier! Hindi ko alam bakit natakot pa ako sa kanya e siya itong dinadarag ako pababa.

My mother expected a lot from me and he is ruining it by his skills in piano! Hindi ako magpapatalo sa kanya. Mananalo lang siya kapag patay na ako!