Ilang araw ng nakalipas simula ng malaman ko na bumalik ulit ang sakit ko. Hay nako. Hoy magandang author. Panget ng flow ng story ko. Youre so nakakainis ngayon Papasok na ko sa school. Syempre kahit alam kong di pa payag si dad sa decision ko ay papasok pa din ako. Di ko na din nakita si gab sa ospital. 3 days na kaming walang komunikasyon. Pinahatid ako ni kuya sa school. Oo nalungkot ako nung nalaman ko na bumalik ulit ang sakit ko. Pero wala namang mangyayari pagmu-mukmok ako diba? Sabi pa ng doctor bawala kong mastress kaya di ako dapat malungkot.
(Flashback)
@ ospital
"Kuya,masan si gabby?"
"Ewan ko, sabi nya kakausapin ka daw nya, nagusap na kami kanina"sabi ni kuya
"Sinabi mo ba yung gustong mangyari ni dad?"
"Oo naman britt. He need to know this." Sabi nya habang nagbabalat ng mansanas.
"Kuya,please help me. Kailangan wag ako maalis dito." Sabi ko.
"Brittany,but you have to leave para gumaling ka. Babalik mo naman sya e."
"Kuya. Alam mo ang pakiramdam kapag pinaglalayo kayo ng mahal mo diba!? Nangyari na to sayo. Yung pinaglalayo kayo ni ate--"
"Brittany ofcourse alam ko pero ikaw lang naman ang iniisip ko e,"
"Kuya.let's have a deal. Pag umatake nanaman ang sakit ko fine. Babalik tayo ng US pero pag hindi please wag mo muna ako ilayo"
"Fine.eat this para naman may laman yang tyan mo" sabi ni kuya
E N D OF F L A S H B A C K
So yon na nga desisyon muna ni kuya ang panghahawakan ko. Ang deal namen. Naglalakad palang ako sa path way ay nakita kong maraming tao sa first room ng class ko. Anong meron?
Binilisan ko ang lakad para malaman kung anong nangyari pero ng malapit na ko. Lahat ng nandoon ag nagbubulungan. Aba?
"hoyyyy britttttttannnnnyyyy."sigaw ni debbie habang hinihila ako
"Oh bakit? Ano bang meron tska? Bakit nasa labas tayo?bawal ba pumasok?" Sabi ko na gulong gulo
"Ano kaba. Wag ka nga. Si Mr. Zup lado may gianwang surprise kay Ms. Sung It grabe nakakakilig tong dalawang prof natin sobraaaaa" sabi nya habang niyuyugyog ako.
"Talaga?"di ko pa din makapaniwalang sabi.
"Oo,nako late kana kasi dumating e kaya di mo napa--"
"Babe,sorry na. Di ko naman alam na ayaw mo pala ng maliit e" bigla naman sumulpot si Luigi kung saan. Remember him? Naalala mo ba ha? Hindi no? Balikan mo sa chapter 18.
"Ah san na nga ba ko brittany? Ah tama dun sa late ka na dumating di mo napa--" muling naputol ang sinasabi ni debbie ng magsalita ulit itong si luigi
"Babe,promise bibili kita ng tordan di nako bibili ng senyorita."inirapan lang sya ni brittany. so yon pala yung sinasabi nya na ayaw ni debbie ng maliit akala ko yung anes nya HAHAHHA.
"Sayang talaga di mo napanuod napaka-" patuloy ulit ni brittany bubuka palang ang bibig ni luigi ng magsalita agad si debbie "Subukan mong putulin ang sinasabi ko puputulin ko yang Anes mo sige" nanlalaking matang sabi ni debbie.
Hayy. LQ dahil sa saging ilang sandali pa lumabas na din ang lovers sa roon ts. Ngitingngiti sila pareho.
Hayyyy nakooo. Nagvibrate ang phone seeing gabb's name at the screen.
from: gabby
Pumasok kaba? Sabay tayo punta kanalang ng canteen
Yon lang? Wala man lang kasweet sweet.
Nagsimula na kaming magklase hay nako ang ingay nila luigi at debbie.
Saktong lunch na ay tinawag ako ni debbie
"Brittany,sabay tayong maglunch sige na?" No choice LQ kasi e
"Sige tara papunta na din ako dun e"
Nang nasa canteen na kami ay nakita ko kaagad si Gabby na nakapalumbaba
"Dun tayo deb,"at tinuro ko yung table na inuupuan ni Gabby
"Ay girl sino yan? Pogi amp"
"Gab?"sabi ko. Gusto ko syang yakapin dahil miss ko na talaga sya.
"Brittany" sabi nya na parang nanggigilid ang luha.
-
(A:n/sorry sa mga alien words dyan im in a rush bukas update :) HAHAH Me readers ba ha? Malapit an prommm naminnnn :)
BINABASA MO ANG
When i got you
Teen FictionLeukemia. Mahirap,masakit, at higit sa lahat Mabigat. Paano kung ang buhay mo ay di kagaya ng buhay ng iba? Ng istorya ng iba? Paano kung una pa lang, alam mong may sakit ka na. At sa lahat ng to, hindi mo kayang harapin mag-isa. Hanggang sa dumati...
