Nasa sala kame nila dad kasama ang Gold digger nyang kabit. Naka skirt ako at nag aaply na din ng light makeup.
"I will go back in manila,sa ayaw at sa gusto nyo walang makakapigil. Gusto kong makita si kuya and baka matagalan ang aking pagbalik dito." Matindig kong sabi
"No, di kita pinapayagan how if bumalik ang sakit mo? May magagawa kaba hm?"sabi ni dad "brittanny listen to your dad nagaalala kami sayo" sabi ni carol
"okay na lahat sakin. ayaw na kitang makita carol kaya tigilan mo uang pagpapanggap mo" sabi ko at iniripan ko sya "i will just pack my things"
"Britt---" sabi ni dad pero bago pa sya makayari ay pinutol ko na ang sasabihin nya.
"Kung pipihilan mo lang ako maaaksaya lang ang laway mo dad"
Pumasok na ako sa kwarto at hinanda na ang gamit ko. Mamayang gabi na ang flight ko, kaya natulog nalang muna ako. Pagkagising ko ay 6:00 pm na ng gabi kaya inayos ko na ang sarili ko.
"Bye dad im leaving"
At pumara na ko ng taxi. After 1 ang a half hour ay nakarating na din ako sa airport. "This is it" sabi ko nakaakyat na ko at nasa assigned seat na kinabit ko ang earphones ko hanggang sa naidlip na ko.
After 5 hrs nandito na ko sa NAIA its nice to be back here kaya umuwi na ko sa tinutuluyan namin at nagpahinga na.
Tomorrow will be a good day.
BINABASA MO ANG
When i got you
Fiksi RemajaLeukemia. Mahirap,masakit, at higit sa lahat Mabigat. Paano kung ang buhay mo ay di kagaya ng buhay ng iba? Ng istorya ng iba? Paano kung una pa lang, alam mong may sakit ka na. At sa lahat ng to, hindi mo kayang harapin mag-isa. Hanggang sa dumati...
