When i got you

Chapter 31 - SURPRISE.

GABBy's POV

[Flashback ]

Nakipag meet ako sa kuya Ni brittany, kailangan na naming pagusapan to! Nakataya dito ang relasyon namin ni Brittany kaya handa akong gawin lahat.

Nagkita kami sa isang park. Maya maya pa ay dumating na sya.

"Gabby, im sorry if wala akong magagawa! Mahirap kalabin si Dad kaya wala na talaga akong maisip na pwedeng gawin. "-Kuya Dave

"Pero Bakit kailangan pa madamay ang relasyon namin?" I sighed

"Di ko din alam, kilala ko si Dad may plano sya." Inilagay nya ang mga kamay nya sa bulsa nya at tumingin pataas. "Hay. Kung may magagawa lang sana ako. If I only can do something. Ayokong masaktan si Brittany ofcourse kapatid ko sya. She's my princess, i want her to be happy pero--" pinutol ko na ang sasabihin nya.

"I made up in my mind! I will let her go for now, wag mong isipin na madali lang para sakin to. Im dying inside. " nakayuko ako habang sinasabi ang lahat ng yan.

"Ayoko ng malaman kung paano mo aalisin ang kapatid ko sa buhay mo. Just thank you for understanding "tinapik nya ko sa balikat. "Well, i promise, gagawa ako ng paraan para magkabalikan kayo! Pero di pa to sigurado. I got to go, magiingat ka" iyon ang huli nyang sinabi at umalis na.

Kinuha ko ang phone ko at tinawagam si Samantha.

Dialling Samantha,

"OMG, gabby baby? Babalik ka na ba sakin? Sabi ko na nga ba eh."

"Ahm? I need your help please."

"Uh? What kind of help?"

Then i told her the plan . Hay bahala na.

Bumalik lang ang aking diwa ng may narinig akong kumatok sa pinto.

"Kuya? Kuya?" Rinig na rinig ko ang boses ng kapatid ko sa labas ng room ko. And yes! I confess everything to my mom and to my sister. Sinabi ko sa kanila ang lahat.

Naaalala ko pa ang awa sa mata ni Mommy and ofcourse sa mata ni Jammy.
She always whispering " Kuya fight for her. If you really love her you have to do something. We all know that she's worth fighting for "

Oo gustuhin ko mang paglaban sya sa lahat. Wala pa din. Kumbaga sa kalsada ang daddy niya ang harang. Ang daddy nya ang pinakamalaking humps.

"Gabby? open the door please"rinig ko din ang boses ni mommy.

I opened the door.

"Kuya, cheer up." Sabi ni jammy na nakangiti.

"Gab, I know how much it's hurt, but i think that thing is good for you and ..... Brittany " -MOMMY

"But Mom"-Jammy

"Mommy, I ... I will let her go"

Tumalikod na ko sa kanila. Minsan naisip ko! Bat kailangan pa naming maghiwalay? Pwede namang habang nagpapagaling sya eh kami pa din at sinusuportahan ko sya. Ang labo ng daddy ni brittany.

Today is our first monthsarry. Wala akong kahanda handa . Ang dala ko lang ay ang mga salitang dudurog sa puso ko at kay brittany.

I drive my self to school and i was curious because all of them are looking at me.

Bumaba na ko sa kotse at may lumapit sa aking limang lalaki na di ko naman kilala.

"Pare? Ikaw ba si Gabby Lacson?"-BOY 1

"Ako nga"

"May naghahanap kasi sayo. sumunod ka" di ko man sila kilala pero sumama ako. Dahil ang alm ko baka may magpapabugbog sa akin. Okay nga yon para naman maranasan ko ng ko ang sakit.

Napansin kong lumiko kami sa Isang room. Then someone put handerchief to cover my eyes.

"Ano to?" walang nagsasalita sa kanila. Okay. Blind torturing

Biglang tumugtog yung photograph ni ed sheeran.
[Try to listen in it]
(Sundan nyo po yung lyrics if pinapakinggan nyo.)
" Loving can hurt, loving can hurt sometimes, but that is the only thing that i know."

I never imagined that i will have this kind of relationship. Yes, it's not that perfect,not that sweet. But for me, this relationship will prove forever

Narinig ko ang boses ni Brittany. Di ko pa din tinatanggal ang piring ko sa mata. Pinilit kong wag tanggalin ito dahil baka maiyak lang ako. Brittany surprised me.

"We keep this love in a photograph
We made this memories for our selves
Where are eyes are never closing. Hearts are never broken and times forever frozen still"

30 araw na puno ng pagmamahal puno ng sigla. Ngunit sa 30 araw na to. Don nasubok ang pagmamahal ko sayo. Salamat sa pagtanggap sa akin bilang ako, salamat sa pagpaparamdam ng pagmamahal. Salamat. Salamat ang tanging salitang lumalabas sa labi ko.

Narinig ko ang pag hikbi nya. Di sya nagsasalita. Naramdaman kong basa ang aking pisngi naiyak na din pala ako.

"Loving can heal, loving can mend your soul and its the only thing that I know,know i swear it be easier remember that every piece of you hm, and it's the only thing we take with us when we die"

I LOVE YOU GABBY, I love you Mahal, thanks for making me feel that you always care for me. I will fight for you and never let you go. Ilove you. I will always fight for you no matter what happened.

Bigla tumigil ang musika. Patuloy sa pagdaloy ang luha ko. May nagtanggal sa piring ko. At nakita ko si brittany.

"Surprise Mahal. happy monthsaryyyyyyy" she kissed me in my cheeks.

Mas lalo pang tumulo ang luha ko.

"Mahal, wag ka ng umiyak. Smile na." Biglang may tumugtog.

[Forevermore: David Archuleta]

She wrapped her arms on mine. I feel guilty. Sinurprised nya ko ng ganto kaganda, ng ganto kasaya samantala ako? Ang surprise ko? Ang makababasag ng puso nya.

"Gabby, sorry for my mood swings. Sa lahat ng pagtataray. And thankyou kase you're always there for me and i love it. Alam mo i never thought that we will be like this. Dancing in a middle of a dark room with beautiful candles at your back" she said out of curiosity tumingon ako sa likod ko.

Paano nagawa ni Brittany na isurprised ako ng ganto? lord? How can i let her go!?

Nakita ko yung circular figure. At ang ganda nito.

"Brittany, thankyou thankyou. Thankyou I... I really Thankyou "puro thankyou na lang ang nasabi ko.

"Iloveyou mahal, mahal na mahal kita."

Then biglang may bumukas ang ilaw at may nagpasabog ng confetti may hawak silang tarpaulin

I LOVE YOU GABBY.

Lahat sila nakatingin sa skin and brittany

"Go bes! You can do it "sigaw nung babaeng kasama ni Brittany!

"Brittany i have something to tell you"
-

[A/n: omg. Eto na syaaaaaaaaaaaa next update nalang yung kasunod. Haha! Thankyouuuuu