Gabby's POV
Ilang araw na din ang nagdaan simula ng magdesisyon ako. Oo inaamin ko ayoko. Pero kailangan. Ang hirap i let go yung taong alm mong gusto mo at mahal na mahal mo ng SOBRA SOBRA.
Bukas na ang monthsarry namen ni Brittany,nakakalungkot lang dahil hanggang doon nalang aabot ang relasyon naming dalawa.
"Ma,papasok na po ako"
Ilang araw ko na din di pinapansin si brittany. Oo lagi kaming magkasama pero di ko naman sya madalas kinakausap. Hanggang sa nauwi na ito sa tampuhan.
Flashback
"Yey,malapit na Monthsarry natin Gabby, Excited nako ikaw ba? Saan kaya magandang magdate? Sa Coffee shop? Ay wag don di romantic. Sa mall? Ay wag din don"Habang nagsasalita sya ay di ko mapigilang tumingin sa kanya. Ilang araw nalang akong may pagkakataon makalapit at makasama sya. "Oh kaya dun nalang sa Butterfly town? Masaya don"
Nakatingin pa din ako sa kanya. Di ko alam pero ayokong magsalita. Masakit pa din kasi sakin. Napakasakit.
"Mahal? Bakit ayaw mo magsalita? Di ka ba excited sa first monthsarry natin? This past few days lagi kang ganyan nagsasawa kanaba? O baka naman.." saglit syang natigilan.
"DI MO NA KO MAHAL?" sabi nya na nakatingin ng seryoso sa aking mata.
"Brittany. Pagod ako."
"Pagod ka? Saan? Sa school? Gabby ilang weeks kang pagod? You know what. Di ako alam kung masaya ka pa ba. Masaya ka paba sakin kasii--"
"Brittany please stop" sa sinabi kong iyon ay nabigla sya at tumulo ang mga luha. Di ko na talaga alam ang gagawin ko. Di ko sya kayang iletgo.
Tumakbo sya. At narealize kong ang tanga ko para balewalain ang taong mahal na mahal ko. Brittany mahal na mahal kita
Sobra sobra.
BINABASA MO ANG
When i got you
Fiksi RemajaLeukemia. Mahirap,masakit, at higit sa lahat Mabigat. Paano kung ang buhay mo ay di kagaya ng buhay ng iba? Ng istorya ng iba? Paano kung una pa lang, alam mong may sakit ka na. At sa lahat ng to, hindi mo kayang harapin mag-isa. Hanggang sa dumati...
