My Boybestfriends is in love with Me(Series 1)

17

"sean kinausap nako ng doctor,malaki ang parte sa ulo ni sam ang naapektuhan at hi-nd-e  alam kung gagaleng sya"naiiyak na saad ni tita saakin kasama nya ngayon si tito,nasa likod lang ang tropa habang nakikinig at tinitingnan si sam

"Tita gagaling po sya!gagaling po si sa-m"naiiyak na den na saad ko

"Sana nga anak"saad ni tita

"Masaya kami dahil bumalik na ang alaala mo sakanya sean pero...huli na"dagdag pa na saad ni tita

"Dadalhin namin sya sa amerika para doon ipagamot mga mahuhusay na doctor ang magbabalik sa kanya at sana....gumaleng sya sa pagpunta namin doon"dagdag ni tito,nagulat naman ako at rinig ko ding nag iyakan ang babae sa tropa ng marinig ang sinabi ni tito

Ilalayo saakin si sam?parang hinde ko ata kaya yon!hinde ko kayang malayo sakanya pero hinde ko den kayang makitang ganito sya na ganito ang kalagayan nya hinde ko na kakayanin pa at lagi kong sisisihin ang sarili ko dahil sa nangyare sakanya

"Sasama po ako"desperado kong saad

"Sean alam mong hinde gugustuhin ni sam yon!"saad ni ash ng marinig ang sinabi ko

"Andito ang kinabukasan mo sean wag mong hayaang mawala yon at tama si ash hinde gugustuhin ni sam yon!kaya please.... please lang"umiiyak na saad ni tita

"Hinde den namin gusto na malayo sakanya sean"nanginginig na saad pa ni ash

"Hanggang kailan po kayo don?"malungkot na tanong ko

"I don't know sean...hanggang sa gumaling si sa-m"saad ni tita

Lumapit naman ako sa babaeng mahal ko habang nakahiga paren sya at puno ng kung ano ang ulo nya,hinawakan ko ang kamay nya saka umiyak ayokong malayo sayo love,ayokong makita ka lage na ganito ka kaya ang tanging kelangan lang nateng gawin ay ang lumayo muna sa isat isa para sa ikabubuti mo

"Magpagaleng ka don love ha...lumaban ka please...lumaban ka..."umiiyak na saad ko at rinig ko den ang mga hikbi nila sa likod"mahal kita"huling saad ko bago kami magkalayo sa isat isa

After 5 years....

SAM POV.

"Anak handa kana ba?"tanong saakin ni mama habang nakasakay kami sa eroplano pabalik sa pilipinas

"Opo ma"sagot ko

Limang taon na den kami dito sa amerika simula nung naaksidente ako at madameng operasyon ang ginawa saakin halos kelangan lagi pabalik pabalik sa pag punta sa hospital para tingnan kung maayos na ba ako,madaming therapy ang ginawa den saakin

Sa limang taon ko dito ay nakapag aral naman ako kahit papaano hinde ngalang nakasabay sa mga kabatch ko sa pilipinas dahil sa nangyare saakin graduate na ako ngayon at siguro ang mga kasabayan ko ay may mga trabaho na samantalang ako ay magsisimula palang madami naman akong pinapasukang company dito sa amerika dahil nga ang mga kamag anak namin ay may mga kilala dito na company at sa pilipinas si daddy na ang namamahala ng company nila tito dahil ipinagbenta na ito at doon ako tutulong pag uwi ko sa pilipinas

"Handa kana ba ulet makita siya?"tanong ni mama,alam ko kung sino ang tinutukoy nya at yon ay si sean

Simula nung dalhin ako sa amerika ay wala akong alam sakanya,hinde kona alam ang nangyare sakanya hinde kuna den gustong malaman yon dahil sa nangyare alam kong masaya na yon ngayon sa limang taong nagdaan baka nga may pamilya na yon e at masaya ako sakanya....ang totoo nyan maraming nanligaw saakin dito sa amerika pero hinde na ako sumugal ulet dahil sya lang...sya lang lagi ang naiisip ko at sya lang ang tanging mamahalin ko

"Matagal na yon ma"saad ko kay mama,tumango naman ito saakin na parang wala lang

Ilang oras ay nakarating na den kami sa airport ng pilipinas