Bitti dediğin anda başlar masallar!
İnsan hayatının hiç mi değeri yoktu. Allah'ın verdiği canı nasıl alabilirdin nasıl baktın bunca yıl onların yüzüne.
Alparslan tam olarak bunları düşünüyordu. Suzan denen sarı cadı bir aileyi yok etmişti. Eflin daha gerçek ailesini tanımadan ardında çökmüş eşini iki tane pırlanta gibi çocuğu bırakıp göç etmişti.
Yekta amcam bitik ve üzgündü fotoğrafı gördükten sonra bizden mezarlığın yerini öğrenmiş ve gitmişti.
Elif o ise şaşkın ve üzgündü nasıl üzgün olmasındı ikizini kaybetmişti. Aklımın almadığı şey ise bunu Elif nasıl bilmezdi.
Rüzgara sorduğum'da babasının Elif hasta diye çocukluğundan beri ilaç verdi dediği olmuştu.
Hesap kabarıyordu ve benim elim feci halde kaşınıyordu. Küçük evin içinde amcamın dönmesini bekliyordum. O gelir gelmez İstanbul'a dönüş yapacak Hakan amcamla bu sabah dönen Suzan ve yandaşlarını iyi birer sorguya çekecektik.
Taziye'ye gelen bir kaç komşu dışında evin kapısını çalan yoktu. Bu garipti Eflin'in tek dostu bile gelmemişti.
Aydın'ın sorgulayan bakışlarını görünce dönüp durmaktan vazgeçtim. Buraya geleli bir haftayı geçecekti.
Yekta amcam hala ortalıkta yoktu.
"Alparslan dönüp durma otur şuraya" diye söylendi.
Dediğini yapıp tekli koltuğa kuruldum.
"Yekta beye ulaşamadın mı?" Az çok olayları Aydına bahsetmiştim.
"Kapalı yengem kuzenlerim arayıp duruyor. Onlara ne diyeceğimi bilmiyorum Suzan denen cadı geldi. Amcamla beraber bizi bekliyor." Öfkeyle soludu.
Aydın ise güvenip güvenmeme konusunda emin olamıyordu. Bu yüzden daha yakından tanımaya kararlıydı.
"Çıkar gelir merak etme kızını kaybetti sonuçta kolay değil yanlız kalmaya düşünmeye ihtiyacı var." Ne kadar doğru olsada endişesi hat safhadaydı.
"Sessiz ol Aydın Elif henüz bilmiyor" Elif'in daha hiç birşeyden haberi yoktu.
"Ne zamana kadar saklamayı düşünüyorsunuz" amcası gelince o söylerdi. Bu iş bana düşmezdi.
"Amcamın hakkı o söyleyecek" dedi.
Cebinde titreyen telefonuyla gerilse'de belli etmeden çıkartıp ekranına baktı. Gördüğü isimle dudakları kıvrılmak istese'de yapmadı.
"Ben biraz bahçeye çıkayım" diyen Aydınla oda kalkmıştı.
"Bende Elife bakayım" diyip koridorda kayboldu.
Aydın ayakkabılarını giyip soluğu arka bahçede almıştı. Az önce arayan numarayı tekrar aradı.
Duyduğu sesle sanki huzuru tekrar hissetmişti.
"Güzelim" dedi dolu dolu.
"Esmerim" karşıdan gelen ses ne kadar yorgun olsada sevgi doluydu.
"Biraz daha sabret olur mu düşmanlarınız gereken yere girince alacağım sizi" mecburdu ailesini korumaya.
Cemil denen manyak Eflin'i tek başına köşeye sıkıştırmıştı. Eğer Aydın işten erken gelmeseydi. Büyük bir felakete imza atacaktı.
"Kardeşimi abimi çok özledim Aydın o iğrenç adam herkese yalan söyledi." Diyen eşiyle sıkıntılı bir nefes aldı.
"Taşınacağız bu şehirden güzelim sabret biraz daha şimdi kapatmam gerekiyor." Dedi.
"Çocukları öp benim için olur mu haber bekliyorum senden" diyip kapattı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Herdem!
General FictionGözün kör olur aşktan sevgiden derler ya benimki'de kör olmuş gözümün önünde ki kötülüğü görememiş kendimi kara batağın içinde bulmuştum. Sevdim dediğim adam bana yüreğime en büyük ihaneti yapıp çekip giderken benim ne halde olduğumu umursamamış ark...
