/Sensizliğe alışmakta varmış kaderimde/
Gecenin günahı, bütün ömre sığar mıydı? Kötüler planlarında başarılı olur muydu?
Alparslan sürdüğü aracını amcasının evinin önüne park eder etmez Elif'e mesaj atmıştı. Bazı şeylerin açığa kavuşması gerekiyordu.
Dudaklarını sinirden yerken elleri ise hem öfkeden hemde iğrenme duygusundan titriyordu.
Arabasından çıkıp evin etrafını saran korumalarına üstün körü bakıp başını gecenin karanlığına dikti.
Bin tane tilki beynini yiyip kemirse de, planlarına sadık kalacaktı. Geçmişin üstünü zaten kapatmıştı.
Ama gelecek onun elindeydi değil mi mutlu olmak huzurlu olmak ama lanet olasıcılar izin vermiyordu.
Yanına gelen adamına baktı.
"Herşey isteğim gibi olsun Hakan tek bir pürüz istemiyorum duydun mu ikizleri ara gittikleri yerden dönsünler. Uhraz'ı yakın takipe alın vakti gelince ipini çekin" diye tıslarcasına konuştu.
"Abi Uhraz'ın ortadan kaybolması şüpheleri üstümüze çekmez mi?"
"Çekmez aslanım çekmez onuda düşündüm ben dert etme sen"
"Peki abi Zehra denen kadını ne yapalım"
"Bırakın isteği gibi dolansın etrafımda siz onu göz hapsine alın yeter"
"Emrin olur abi"
"Ha Kubat'ı arayın yok olsun ortadan"
"Tamam abi" diyip gitti.
Elif ise Alparslan mesajıyla evden çıkmış, sağına soluna bakarak onu bekleyen sevdiğine koşmuştu.
"Alparslan" kulağına ulaşan naif sesle kollarını açarak Elif'e yaklaşan Alparslan kadınını kolları arasına alıp her yerinden nazikçe öptü.
"Ohhh çok özledim seni" belinden tutup daha da kendine çekmiş bol bol sarılıp öpmüştü.
Kaybetmekten korkar gibi!
Elif şaşkınlık ve mutlulukla karşılık verirken, kendine engel olmadan kahkaha atmıştı.
"Ayrılalı bir gün bile olmadı. Bu denli özleyeceğini bilsem gelmezdim" Alparslan Elif'in sözlerine baş sallayıp elinden tuttu.
"Gel benimle" birlikte arabasına binip yola koyulan ikili bir süre sessiz kaldı.
Elif Alparslan'da ki değişikliği fark etmişti. Kıyafetleri değişmişti ve elleri titriyordu.
"Alparslan sen iyi misin?" Dedi.
"İyiyim Elif neden iyi olmayayım seninle konuşmak istediğim mühim bir şey var"
"Ne konuşacağız ve nereye gidiyoruz"
"Dağ evine gidiyoruz bu gece orda kalır sabah seni bırakırım istersen abine yaz" ses tonu kısıkdı.
Elif itiraz etmeden dediğini yapıp abisine mesaj attı.
Yekta Abim/
Alparslanla birlikteyim sabah geleceğim merak etmeyin...
Yazıp göndermişti. Bu gece herşey açıklığa kavuşacaktı. Belki ayrılık belki mutluluk kim bilir!
Önemli sonsuz sadakat ve güvendi. Peki bu mümkün müydü? Kimine göre öyleydi.
Alparslan yanında sessizce oturup camdan dışarı bakan kadınla iç çekti. Onu üzmeye ağlatmaya hayal kırıklığına uğratmaya hakkı yoktu.
Radyodan rast gele seçtiği şarkı ise tam onlara uygundu sanki! Güven Yüreyi/ Başka biri
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Herdem!
General FictionGözün kör olur aşktan sevgiden derler ya benimki'de kör olmuş gözümün önünde ki kötülüğü görememiş kendimi kara batağın içinde bulmuştum. Sevdim dediğim adam bana yüreğime en büyük ihaneti yapıp çekip giderken benim ne halde olduğumu umursamamış ark...
