The Secret Child

~08~

(trigger warning: lichte mishandeling)

"Wie is Loki eigenlijk?" vroeg ik aan Thor, "Hij is mijn broer" antwoorde hij, "kun je niet wat meer vertellen dan dat?" vroeg ik dan, "wel, hij is de god van onheil en hij is geadopteerd... wil je verder nog iets weten?" vroeg hij, "nee ik kan hem binnenkort waarschijnlijk zelf wel leren kennen" antwoorde ik met een glimlach. 

De hele avond lang had iedereen plezier, maar het was nu al 2 uur 's nachts dus hadden we beslist dat de Avengers gewoon hier mochten logeren. Anders moesten ze nu nog naar huis gaan en bijna iedereen had gedronken dus dat ging niet. Ik hielp nog even met een beetje mee op te ruimen maar ik was te moe dus ging ik naar boven om te slapen. Ik liep mijn kamer in en zag dat Peter in slaap was gevallen op mijn bed, al leunend tegen de muur. "waarschijnlijk wachtte hij hier op mij voor hij ging slapen" dacht ik. Eerst wou ik hem wakker maken, maar ik besloot om hem toch maar gewoon te laten slapen. Ik zorgde er wel eerst voor dat hij neerleg op het bed en deed een dekentje over hem. Daarna ging ik mij nog snel omkleden en ging dan ook in mijn bed liggen en viel bijna meteen daarna in slaap.

...Ik hoorde voetstappen in de gang, ik zat nog steeds in de donkere kamer waar de vrouw mij in had opgesloten. De deur werd in een keer open gegooid en de vrouw stond er weer. "meekomen Y/n" zei ze boos. Ze trok mij aan mijn arm recht en sleurde mij de kamer uit. Pas toen ze mijn arm vast had besefte ik dat ik kleine armpjes had, ongeveer van een vijfjarige. We liepen een trap op naar een andere kamer waar ze me dan weer opsloot. Maar dit keer was ze mee in de kamer, "Y/n je straf is nog niet gedaan" zei ze. Ze snokte mij aan mijn arm en zette mij brut op een stoel neer, dan bond ze mij vast en stak ze een handdoek in mijn mond. rechtover de stoel was een spiegel en nu zag ik dus dat ik 5 jarige ik was. De vrouw liep een paar rondjes rond de stoel en pakte dan een mes. "Je wist dat dit ging gebeuren als je niet luisterde" zei de vrouw. Ik keek haar bang aan terwijl ze steeds dichter bij kwam met het mes. Ze maakte een snelle beweging en sneed in mijn arm. Ik wou roepen maar kon het niet.

"Y/n alles oké" hoorde ik een bezorgde stem vragen. Ik werd wakker en keek bang rond, "rustig Y/n er is niks" zei Peter. Ik draaide mij naar hem toe en keek hem bang aan, ik probeerde mijn tranen nog in te houden maar het lukte niet. Ik begon te huilen en Peter trok mij dichter bij in een knuffel. "Het is oké y/n, rustig maar" zei hij om mij te kalmeren. Na een paar minuutjes was ik weer een beetje gekalmeerd, "Waarom riep je eigenlijk zo?" vroeg hij. Ik legde hem uit over welke dromen ik allemaal gehad heb en hoe hard ze overeen kwamen. Peter keek mij met een verwarde blik aan maar vroeg mij verder niks over de dromen. "Wat doe ik hier eigenlijk?" vroeg hij, "je was in slaap gevallen en ik wou je niet wakker maken" zei ik. Hij glimlachte en ging dan weer liggen, "Als je het niet erg vind ga ik terug slapen, in jou bed" zei hij een beetje lachend, Ik lachte ook even en ging dan ook weer liggen. Ik trok het deken over ons twee en viel niet veel later ook weer in slaap. 

Ik werd wakker door het zonlicht dat door mijn raam naar binnen scheen. Ik draaide mij om zodat de zon niet meer in mijn ogen scheen en zodat ik dus nog even kon slapen. Toen ik mij draaide zag ik dat Peter ook nog sliep. Ik deed men ogen weer dicht en probeerde terug in slaap te vallen maar het lukte niet dus bleef ik maar gewoon liggen. Ik lag op mijn rug en keek naar het plafond, ongeveer een half uur later hoorde ik Peter geeuwen. "Y/n hoe lang ben je al wakker?" vroeg hij, "Oh nog maar net" antwoorde ik en ik ging recht zitten om mij uit te strekken. "Aaaaaaaah de zonnn" zei Peter terwijl hij het deken al over zijn hoofd deed. We moesten allebei lachen maar stopte al toen iemand klopte. ik had geen tijd om te antwoorden want mijn vader kwam al binnen. "Y/n, wat doet Parker in jou bed?" vroeg hij boos, "Ik zei geen gedoe met Parker en nu slaap je met hem?", "Pap het is niet wat het lijkt" probeerde ik nog te zeggen maar hij negeerde mij. "Parker ga naar je eigen kamer NU!" zei Tony kwaad. Peter sprong snel uit bed en liep snel mijn kamer uit richting zijn kamer. "Pap, het is niet wat het lijkt, we zijn gewoon vrienden..", "oh ja waarom slaap je dan samen met hem in één bed?" vroeg hij nog steeds boos. "Mag ik het uitleggen?" vroeg ik een beetje boos omdat hij mij heel de tijd onderbrak. "Leg het uit" zei hij. "vannacht toen het feestje gedaan was is Peter hier op mijn bed gaan zitten om te wachten op mij, waarschijnlijk omdat hij nog iets wou zeggen. Maar toen ik naar boven kwam na een beetje op te ruimen was hij al in slaap gevallen" legde ik uit. "Waarom maakte je hem niet terug wakker dan?" vroeg hij nu een beetje rustiger. "Omdat ik wist hoe moe hij was en ik wou hem gewoon niet wakker maken omdat ik het ook niet tof vind om wakker gemaakt te worden" zei ik. "Dus jullie hebben niks hè?" vroeg hij nog voor de zekerheid. "Nee tuurlijk niet" zei ik snel, "Dan is het goed, ik wil niet dat je hart gebroken word" zei hij toen hij zich al omdraaide en mijn kamer wou uitlopen. "Hij zou nooit mijn hart breken" zei ik. Ik wist dat hij het gehoord had maar hij liep gewoon naar beneden.