The Secret Child

~01~

"Y/n kom hier het is tijd voor je training!", hoorde ik mijn moeder roepen. Ik durfde niks terug te zeggen en ging maar gwn naar de open plek waar ik altijd training kreeg. Ik durfde mijn moeder niet aan te kijken. "Y/n je had hier veel eerder moeten zijn, je weet wat er gebeurd als je te laat bent", zei ze dreigend. Ik knikte zachtjes en keek naar men voeten. "We hebben al genoeg tijd verloren dus we moeten nu echt starten met je training, je moet klaar zijn voor de oorlog  Y/n", zei ze weer op een dreigende toon. Na de vermoeiende training liep ik terug naar mijn kamer, waar ik dan urenlang gewoon uit mijn raam zat te staren. Plots hoorde ik mijn moeder en een andere persoon tegen elkaar roepen, en geluiden van omvallende spullen. ik draaide me om en keek naar de deur waar ik gebonk hoorde, niet veel later stormde er een oude man met een witte baard naar binnen en pakte mij op. "Y/n mijn kleine meisje, ben je oké? ik had veel eerder moeten komen, het spijt me, je verdient een beter leven.", hoorde ik de man zeggen.

Ik schrok wakker en keek uit men raam. Weer een nachtmerrie, het voelde zo echt, net zoals altijd. Ik probeerde er niet meer teveel over na te denken, het was nog maar 7 uur 's ochtends  maar  ik besloot toch gewoon maar op te staan. Ik kleedde me aan en ging naar beneden, "goeiemorgen Y/n, je bent vroeg wakker vandaag", Zei mijn vader. "Ja ik weet het, ik kon niet meer slapen", zei ik. Ik ging aan tafel zitten en nam mijn ontbijt, een croissant en fruitsap. Ik at het rustig op terwijl mijn vader bezig was met een nieuwe robot te maken voor in zen werkplaats. "heb je weer een slechte droom gehad?", vroeg papa om de stilte te verbreken. "Ja", zei ik stil. En het was weer een stilte tot Pepper ook beneden kwam, "goeiemorgen Y/n", zei ze, "goeiemorgen mam", zei ik terug. Mijn vader legde zijn spullen aan de kant en ging mee aan tafel zitten om ook iets te eten. Hij wist maar al te goed dat mama het niet leuk vond als hij in de keuken bezig was met zijn technische gedoe. Ik was klaar met eten en ruimde mijn spullen af, "ik ga naar boven" ,zei ik. "Straks is er een vergadering met de Avengers...", papa kon zijn zin nog niet afmaken want ik onderbrak hem al, "ja ik weet het pap, ik blijf dan boven in mijn kamer en ben zo stil mogelijk", ik liep verder de trap op. Ik liep men kamer in en deed de deur dicht. Wat kan ik nu doen, dacht ik in mezelf. Ik zette mijn muziek op en pakte mijn teken spullen. Ik begon te schetsen terwijl ik naar mijn muziek luisterde ,tot plots iemand op de deur klopte ,"binnen", zei ik. Mijn mama kwam mijn kamer in en kwam zeggen dat de Avengers er waren, en dat de vergadering nog wel een tijdje zou duren. En dat als ik honger had ik altijd iets mocht komen halen. Ik knikte terwijl ik geconcentreerd verder aan het tekenen was. Mijn mama liep mijn kamer weer uit en ging naar beneden.

Uren gingen voorbij en ik kreeg wel een beetje honger dus ging ik naar beneden. Ik liep naar de keuken, voorbij het bureau waar de Avengers nog steeds een vergadering hadden. "hey y/n, heb je al honger?", vroeg mama, "een beetje, wat gaan we straks eten?", vroeg ik. Mama wou net iets zeggen maar papa liep de keuken al in om te zeggen dat de vergadering gedaan was maar dat de Avengers nog even bleven. "Mag ik ze ontmoeten?", vroeg ik. Mama wou weer iets zeggen maar werd weeral onderbroken door pap, "Je weet dat ik je liever niet in de buurt heb van de Avengers", "Ik weet het maar mag ik ze echt niet leren kennen dan? ze zijn elke week in ons huis, ik wil niet altijd gewoon in mijn kamer blijven en doen alsof ik niet besta!", zei ik een beetje geïrriteerd. Ik moest mezelf al jaren verbergen voor de avengers en ik was het echt beu. "ey Tony, waar blijf je, we zitten op je te wachten in je living", zei een man met blonde lange haren en een baard. "wie is dat?", vroeg de man toen hij merkte dat ik ook in de keuken stond. "ik ben ....", ik kon men zin niet afmaken want Tony onderbrak me," Dit is Y/n mijn dochter", zei hij. "oh hallo Y/n, ik ben Thor", zei de man. "hallo Thor, leuk je te ontmoeten", zei ik. Ik wou terug naar mijn kamer gaan maar mijn vader hield me tegen "weet je wat, kom maar mee, misschien is het wel tijd dat je hun leert kennen", zei pap. "Yesssssssss", zei ik blij. Ik pakte nog snel een boterham met choco en liep dan vrolijk, bijna huppelend, achter mijn vader en Thor aan naar de rest van de Avengers.