The Secret Child

~34~

(pov y/n)

"Waar is Loki?", vroeg ik toen ik wakker werd. "Leeft hij nog?", "ja y/n, hij leeft nog, alles is inorde met hem", antwoorde Banner. "Maar, y/n je moet rustig aan doen. Je was zwaar gewond dus ik stel voor dat we je naar boven helpen naar je kamer zodat je daar kan uitrusten", zei hij. "wie is we?", dacht ik, en dan pas merkte ik op dat mijn vader ook in de kamer stond. "Oh shit, dat word straks weer een drama.", dacht ik. Banner en mijn vader hielpen me recht en liepen met me naar mijn kamer. Op de trappen werd ik half gedragen, dat was wel grappig. Ik werd op het bed gelegd, Banner checkte even of alles in orde was en liep dan de kamer uit. "Waarom ben je weeral weggelopen y/n?", vroeg mijn vader. Ik was verbaasd dat hij zo kalm was, maar ik was nog steeds boos van wat hij toen tegen mij zei. "Y/n, het spijt me van wat ik je zei, ik hou van je, je bent perfect zoals je bent. Ik had nooit mogen zeggen dat je een teleurstelling bent, want je bent alles behalve dat", zei mijn vader. "Wel, bedankt om je excuses aan te bieden maar dat is niet de enige reden waarom ik ben weg gelopen. Doordat jij mij zo boos gemaakt had dat mijn kamer ontploft is, is Hela ook kunnen ontsnappen, ze had mijn woede nodig. Toen kwam Loki mij halen en bracht me naar Asgard waar hij me leerde om mijn krachten deels onder controle te krijgen. Ik moest mij klaarmaken voor een gevecht tegen Hela.", zei ik. "Over je kamer gesproken, ik heb het al laten herstellen en heringericht. Maar hoe ben je zo hard gewond geraakt?", vroeg hij. "Fenrir, de wolf van Hela had me geraakt met een van zijn klauwen", antwoorde ik, over het hele ik heb Loki gered ging ik niet beginnen want dan zou mijn vader weer boos worden. "Ow heftig, uhm ik ga nu even terug naar huis want ik heb nog dingen te regelen", zei hij. Hij gaf me nog een knuffel en we namen afscheid. Eerlijk gezegd was ik blij dat hij weg ging, we hebben eindelijk is geen ruzie gemaakt.

Ik werd wakker door iemand die naast me op het bed kwam zitten. Ik deed mijn ogen open, maar het licht deed pijn dus ik knipperde een paar keer. "Sorry ik wou je niet wakker maken, ik wou gewoon even komen kijken of je oké was.", zei Loki. "Geeft niet", zei ik. "Zijn dat mijn koekjes?!", ik merkte dat Loki koekjes aan het eten was en een beetje op de vloer kruimelde. "Uhm, ik heb ze in de kast gevonden", antwoorde hij, "Ja, mijn koekjes dus", zuchtte ik. "Wil je er een?", vroeg Loki, "Ja geef maar", zei ik. "Hoe gaat het nu?", vroeg hij. We maakte oogcontact, ik verdronk bijna in zijn mooie blauwe ogen. "y/n?", "ow ja sorry", ik bloosde even, "uhm alles gaat goed", antwoorde ik. Het was even stil. "Ik had niet verwacht dat je mijn leven zou redden", zei Loki om de stilte te verbreken. "Wel, het moest gewoon, ik kan je niet laten sterven", antwoorde ik. "Maar ik ben een slecht persoon, ik heb vele mensen vermoord, en ik heb jou toen geslagen. Ik verdien het niet om door jou gered te worden", "Loki, je hebt ook goede dingen gedaan, zoals mij leren hoe ik mijn krachten moet beheersen, mij verdedigen in het gevecht, nu hier naast mij zitten als ik je nodig heb, koekjes delen, mij voorlezen...", zei ik. "zeg gewoon danku", zei ik, "Dankuwel y/n om mijn leven te redden", zei Loki en hij glimlachte. "Wat zei je eigenlijk ook al weer voor je bijna doodging?", vroeg ik dan. We keken elkaar weer aan en ik zag dat Loki lichtjes begon te blozen. Het was stil, dit keer iets langer. "Het word al laat, misschien moet je gaan slapen", zei Loki, hij stond recht en wou mijn kamer verlaten, maar ik hield hem tegen door zijn hand vast te pakken, "blijf hier", zei ik smekend. "Ik weet niet of Stark dat zo leuk gaat vinden als ik bij jou blijf", "mijn vader is zaken gaan doen, Hij is zoizo weg voor drie dagen". Ik zag dat Loki twijfelde, "goed dan", antwoorde hij. Ik hief het deken een beetje op en gebaarde dat Loki erbij moest komen. Loki ging naast mij liggen en deed zijn armen om mij heen en Ik legde mijn hoofd op zijn borst.  "Loki?", "ja y/n?", "Beloof je me nooit meer te ontvoeren en me te slaan, en beloof je me dat je je moodswings niet meer op mij gaat afreageren?", vroeg ik, "Ik doe mijn best, maar ik kan je niks beloven y/n", "Dat is ook goed", zei ik. "rust nu maar", zei Loki, hij gaf me een kus op mijn haar. "Waarom rusten", vroeg ik, "Omdat je wondes moeten genezen", zei hij. "Rusten my ass, ik kan mijn wonden genezen met mijn krachten", "oh sorry hoor baddie", zei Loki. We moesten allebei lachen. Er ging een kleine glinsterige lichtgolf over mijn lichaam toen ik mezelf genas. "Gaf ik ook licht toen je mij weer tot leven bracht?", vroeg Loki ineens. "Ja, we gaven allebei licht.", antwoorde ik. "hoezo allebei?", "Omdat ik mijn leven voor jou gaf...", "oh ja klinkt logisch". 

Loki trok me dichter tegen zich aan, "Ik hou van je", zei hij. Het was even stil, "Dat is wat ik zei voor ik dood ging", vervolgde hij. Ik ging rechter zitten, "meen je dat?", vroeg ik, "Ik zou het niet zeggen als ik het niet meende", zei hij glimlachend. Ik keek hem diep in de ogen aan, ik was in de war. Ik voelde Loki zijn hand in mijn nek en hij trok me dichterbij. Onze lippen raakte elkaar bijna, Loki kuste me lang en zacht. Zijn lippen waren nog zachter dan die van Pete, "Shit, Pete!", dacht ik. "Sorry, Loki ik kan dit niet, ik en Pete zijn al samen", zei ik. Ik ging uit het bed en liep de kamer uit, ik ga naar huis.