The Secret Child

~37~

"Zet de dozen hier maar neer y/n". Ik zette de dozen neer op de plek dat mijn vader aanwees en keek dan in het rond, "hier mocht ik toch nooit komen?", vroeg ik. "Ik weet het, maar nu ben je oud genoeg en heb je mijn toestemming", antwoorde hij. "Het is hier echt heel cool", zei ik terwijl ik voorbij zijn collectie iron man pakken liep. "Wat gaan we doen?", vroeg ik nog is. "Open de doos, dan leg ik het uit", antwoorde hij. Ik pakte het breekmes aan dat mijn vader me aanbood en sneed de plakband ermee door. Ik opende de doos en zag allemaal nieuwe werkspullen. "Raad nu eens wat we gaan doen", zei hij, "ik weet het echt niet", antwoorde ik. "Ik heb deze spullen voor jou gekocht voor als je vaker samen wilt werken met mij, je mag altijd ook mijn spullen gebruiken, maar nu heb je je eigen", zei hij. Ik werd zenuwachtig , "oké bedankt, maar zeg nu wat we gaan doenn", zei ik half springend van enthousiasme. "We gaan een iron man pak voor jou maken", zei mijn vader. "yesss, yeeeesss dat heb ik altijd al gewild", riep ik bij. "Oké dan gaan we meteen aan de slag", zei mijn vader nu ook enthousiast. We pakte samen alle  spullen uit en legde die op een lege werktafel. "We beginnen met een ontwerp, die heb ik al gemaakt voor jou. Niet boos worden, ik heb je pak zo ontworpen dat het al je krachten helpt onder controle houden en versterkt", zei mijn vader. "Geen zorgen ik ben niet boos, het klinkt eigenlijk wel cool", zei ik. Ik inspecteerde het hele ontwerp tot ik wist wat ik allemaal nodig had. "Heb je alles goed bekeken?", vroeg mijn vader die zijn handen op mijn schouders had gelegd. "Ja, kunnen we dan beginnen?", vroeg ik. "jep, we gaan meteen aan de slag. "Ow wacht, we moeten alles de juiste maat maken", zei hij. We liepen naar een tafel waar een hologram te zien was, daarmee hadden we gekeken of alles zou passen. "Oké, nu kunnen we beginnen", zei mijn vader. "Wat maken we eerst?", vroeg ik, "Uhm, we beginnen het best eerst met de voeten en handen", zei mijn vader. Ik knikte, keek even wat ik allemaal nodig had en ging de spullen zoeken. Ik gebruikte mijn telekinese om alles te verplaatsen naar de tafel. Daarna legde mijn vader uit hoe ik alles moest doen en hielp mij ermee.

"Y/n, wakker worden, je moet niet in slaap vallen tijdens het maken van een ironman pak", hoorde ik mijn vader zeggen. "Sorry, ik was een beetje moe". "Je pak is zo goed als af, ik ga er wel nog een ding aan toevoegen", zei hij. Mijn vader plaatste de kleine ark reactor dat ik gemaakt had in het pak en sleutelde er dan nog even aan. "Het is bijna klaar!", riep mijn vader blij, "Welke kleur had je je pak graag gewild?", vroeg hij toen hij naast me stond en een hand op mijn schouder legde. "Ik dacht aan paars en zilver", zei ik met een glimlach. Pap duidde de kleuren aan op zijn computer en het pak veranderde meteen in de gewenste kleuren. "Het is klaar!", riep ik blij, we gaven elkaar een highfive. "Wil je hem testen?", vroeg mijn vader, "Ja tuurlijk", antwoorde ik enthousiast. "Oké, maar beloof dat je je moeder hier niks van zegt", "belooft". Ik liep naar mijn pak en het sloot meteen rond mijn lichaam. "Hey, ik ben Jarvis, wat kan ik voor je doen", "Jarvis?", "Ow ja die heb ik voor jou in je systeem gezet, je gaat hem nodig hebben", zei mijn vader. Ik wandelde in het rond, het voelde raar, maar ik moest het nog even wennen. "Let's go y/n", zei mijn vader, hij legde zijn hand op mijn rug en leidde me naar de garage. "Leer maar snel hoe je moet vliegen met je pak want we vertrekken....", Mijn vader zweefde een beetje boven de grond, "NU!", zei hij en hij zoefde weg. Ik deed het zelfde als hij deed. Ik zweefde eerst onstabiel boven de grond en probeerde dan naar buiten te vliegen. "Auw!", riep ik toen ik tegen de muur vloog. "Waarom beginnen we ook met vliegen, en niet met schieten ofzo", dacht ik. Ik stond weer recht en probeerde het opnieuw. "Y/n kom je nog", hoorde ik mijn vader zeggen door mijn helm. "Ja ik kom eraan, geduld ik moet nog leren hoe ik moet vliegen.", zei ik. Ik vloog dit keer ietsje stabieler en zoefde de garage uit. Ineens viel mijn pak uit en viel ik naar beneden, "PAPPP!!", riep ik bang. Ik voelde een lichte schok, "ik heb je", antwoorde mijn vader. "Accu honderd procent opgeladen", mijn vader had net in de lucht mijn batterij bijgevuld. "We zijn heel misschien vergeten om de energie te checken", zei ik, "Jep", antwoorde mijn vader. "Oké y/n, ik laat je weer los", "is goed pap". Ik werd losgelaten en schoot voor hem uit. We vlogen een beetje heel ver weg van huis en stopte dan even. "Je leert snel", zei hij. Ik keek naar de kleine lichtjes in de verte, "Ik weet het, ik ben dan ook wel de beste Avenger", zei ik lachend. "Je bent geen Avenger", zei pap, "jawel", "nee", "jawel", "nee".... "Oké we doen een wedstrijdje, als ik eerst thuis ben, dan word ik een Avenger", zei ik. "Oké, maar jij wint zoizo niet", zei mijn vader lacherig. "Zullen we nog wel is zien", zei ik. Pap telde af, "3,2......1, GO!". Mijn vader schoot een groot stuk voor mij. "Shit, ik wil niet verliezen, ik mag niet verliezen, ik moet een Avenger worden", dacht ik. "Y/n wil je de superboosters activeren?", vroeg Jarvis. "Superboosters? tuurlijk waarom niet". "Superboosters geactiveerd", Ik ging ineens tien keer sneller, ik zoefde voorbij mijn vader en was binnen de minuut thuis. "YES GEWONNEN, IK WORD AVENGER!!!!", riep ik blij.