The Secret Child

~29~

May kwam na ongeveer een uurtje terug met de boodschappen. Wij waren nog aan het gamen, tot ik plotseling gebeld werd. "Wie is het?", vroeg Pete. Ik keek op het scherm, "papa...", zei ik. "Misschien moet je opnemen y/n..", zei Pete. Ik nam op, "Y/n waar ben je?", vroeg hij, "Bij Pete", zei ik, "Y/n kom nu naar huis", beval hij. Ik had geen zin om nog meer ruzie te hebben met mijn vader, maar ik wou ook niet weg bij Pete. "Oké ik pak de eerste bus dat hier komt", loog ik en ik zuchtte. Ik legde af, "Pete kun je mij na het eten terug naar huis brengen?", vroeg ik hem, "Ja tuurlijk", antwoorde hij.  May klopte op de deur, "Het eten is klaar", zei ze glimlachend. We sprongen meteen van het bed af en liepen achter haar aan naar de tafel. Pete schoof een stoel achteruit en deed het teken dat ik moest gaan zitten. Pete ging naast mij zitten hij legde zijn hand op mijn been. May legde een Taco op iedereen zijn bord, "Dankjewel", zei ik en Pete tegelijk. 

"De taco's waren echt perfect", zei ik na het eten. Mijn gsm trilde en ik keek snel, "Ow het is mijn vader", zei ik. "Moet je naar huis", vroeg Pete een beetje verdrietig. "ja", antwoorde ik. "Pete wandel je even met y/n mee naar de bushalte?", vroeg May, "Ja doe ik", antwoorde hij. "Y/n, het was fijn om je te ontmoeten, je mag zo vaak komen als je wilt", zei May, "Ook fijn om jou te ontmoeten, het was echt gezellig en ik kom zeker nog eens langs", zei ik. Ik liep naar de deur en ging samen met Pete naar beneden, "Ik moet toch niet echt met de bus he?", vroeg ik, "nee tuurlijk niet, ik doe meteen mijn spiderman pak aan", zei hij. We liepen naar buiten naar een steegje, Pete kleedde zich rap om en pakte me vast. We slingerde tussen de gebouwen door tot een straat van de Stark Tower af waren. We hingen ondersteboven en Pete zette me voorzichtig op de grond. "Dag Spidey", zei ik, ik deed zijn masker een beetje omhoog en kuste hem. "Ik hou van jou", zei hij en hij slingerde al weer weg. Ik keek hem even na en wandelde dan verder naar huis. 

"Y/n je bent laat", zei mijn vader boos. "sorry...", zei ik, ik wou naar mijn kamer gaan, maar ik wist dat dat nu geen goed idee was. "Heb ik je toestemming gegeven om naar Parker te gaan?", vroeg hij, "nee", antwoorde ik. "Waarom deed je het dan", ik antwoorde niet. "Y/n ik wil je gewoon beschermen, ik vind jou relatie gevaarlijk voor jou, Parker en alle Avengers. Je weet niet wat je doet y/n, Parker is volledig op jou geconcentreerd, hij concentreerd zich niet meer op zijn missies. Het is tijd dat je dat inziet", zei hij. Er rolde een traan over mijn wang, "Jij kunt niet mijn leven voor mij beslissen", zei ik boos. Ik liep weg naar mijn kamer. Ik kon mijn woede niet meer beheersen, ik gilde het uit, ineens hoorde ik een harde knal. Ik opende mijn ogen geschrokken, heel mijn kamer lag overhoop en er was een groot gat in de muur naar buiten. "Shit shit shit", dacht ik. Op dat moment stormde mijn ouders binnen, "y/n wat is er gebeurd?", vroegen ze bezorgd. Ik antwoorde niet, ik keek naar mijn voeten. "Dit is een van de redenen waarom ik niet wil dat je nu al aan relaties begint", zei mijn vader boos. "Je hebt jezelf niet onder controle, zelfs Parker weet beter wat goed en slecht is. Parker heeft op een week tijd al een grote missie op zichzelf opgelost ookal zei ik dat het niet mocht, hij heeft mensen gered, maar jij zorgt enkel voor problemen", zei hij kwaad, "kijk jou kamer, gewoon omdat je je eigen krachten niet kent!", riep hij. Ik begon nog harder te huilen, ik kon hier niks aan doen. "Als je Pete zoveel beter vind dan mij, waarom adopteer je hem dan niet gewoon als je zoon!", riep ik boos. "Wel misschien had ik dat beter gedaan in plaats van jou", zei hij kwaad. Ik schrok van zijn antwoord, en ik zag dat mijn moeder ook geschrokken was, "Dat is wel genoeg Stark!", zei ze kwaad, "Je gaat te ver, ze is nog maar een kind, jou kind, je kunt niet zomaar zeggen dat ze niet goed genoeg voor je is", zei ze kwaad. Mijn vader liep boos de kamer uit en mijn mama kwam naar mij. "y/n gaat het?", vroeg ze. "Laat me alstublieft even alleen", zei ik snikken, "oké, kom maar als je me nodig hebt", zei ze. Ik keek hoe ze mijn kamer uitging en de deur dicht ging. Ik ging bij de opengebroken muur zitten en keek naar buiten. "Wat heb ik gedaan, ik ben een teleurstelling voor mijn eigen vader", dacht ik. Ik keek naar de sterren terwijl ik nadacht, "Ik moet een oplossing vinden, ik moet mijn krachten onder controle krijgen". 

"Y/n, jij bent de enige die me vrij kan krijgen uit deze hel, je laat toch  niet je bloedeigen moeder stikken", hoorde ik iemand zeggen. "Ik kan je leren hoe je je kracht onder controle kunt krijgen, maar da moet je me vrijlaten", vervolgde ze.

Ik werd wakker door iemand die me door elkaar schudde. Ik opende mijn ogen, "Loki?!", zei ik verbaasd, "Wat doe jij hier?".