Spiritual Girl༄

1

Steve elindeki bir kase çorba ile koltuğa oturdu.

"Böyle aç aç oturamazsın tatlım." kaşığı doldurdu ve yanındaki küçük kıza doğru uzattı.

Kız kendini geri çekti.

"Sadece birkaç kaşık?"

Cevap gelmedi

"Peki başka bir şey yemek ister misin?"

Yine cevap gelmedi. Steve onu zorlamak istemiyordu bu yüzden kaseyi yanındaki sehpaya bıraktı. "O zaman sonra canın isterse yersin."

Kız hala cevap vermiyordu. Hatta Steve'in yüzüne bile bakmıyordu. Çok korkmuştu, çok etkilenmişti.

3 saat önce; 

New York'un sessiz sakin kasabasından gelen haber ile İntikamcılar oraya gelmişti

Bir binaya saldırı olmuştu. Binada yaşayan insanların bir kısmını kaçırmışlar bir kısmını öldürüp orada bırakmışlardı. Kim ya da kimler olduğu hakkında kimsenin hiçbir fikri yoktu.

"Jarvis, binayı tara." dedi Tony.

"3. katta bir yaşam belirtisi saptadım. Bir kız çocuğuna ait." Jarvis'in robotik sesi ile Steve merdivenlerden yukarı doğru koştu.

Kapı açıktı,  evin girişinde yerde kan damlaları vardı. Steve yavaşça içeri girdi. Tony de arkasından gelmişti. Ve diğerleri.

Steve karşıdaki odadan gelen ağlama seslerini duyunca oraya doğru yürüdü. Sesin dolaptan geldiğini fark etti.

Dolabın önüne çöktü. Yavaşça kapağını açtı. Küçük kız dizlerini kendine çekmiş ağlıyordu. Dolap açılınca korkarak kendini daha da köşeye saklamaya çalıştı.

Kız korkunca Steve de ne yapacağını bilememişti.

"Şş, hey, tamam, korkma." dedi "Biz sana yardım etmek için buradayız."

Küçük kız yüzünü kaldırıp karşısındaki adama baktı. Steve de ona güven verici bir gülümseme ile karşılık verdi ve kızı kucağına aldı.

Yüzünü Steve'in kucağına gömüp hıçkırarak ağlamaya başladı.

"B-benim annem, annemi götürdüler, a-annem, annemi is-istiyorum." bir süre durdu Steve'e baktı tekrar "S-sen annemi bulabilir misin?"

Steve karşısında duran arkadaşlarına baktı sonra kucağındakine baktı "Evet tabiki bulacağız, sen hiç merak etme tamam mı"

Şu an;

"Pekala, benimle konuşmayacak mısın?" gülümsedi. "Tanışmak ister misin? Ben Steve, senin adın ne?" elini uzattı.

Minik kız Steve'in uzattığı eli tuttu. "M-margaret."

Steve karşısındaki küçük kızın ağzından 70 sene önce veda etmek zorunda kaldığı sevdiği kadının adını duyunca gülümsedi.

"Ne güzel bir isim."

OMEN TONREM SONUNDA YAYINLADIM
Sürekli Steve'in bi kızı olsa konulu hikayeler yazıyorum hatta yayınlıyorum, sonra içime sinmediği için siliyorum falan ama bu defa içime sindi emin olun ehehe.
Ben bu Margaret Rogers karakterini aslında 827383. sene önce yazmaya başlamıştım ve yine Steve'in manevi kızıydı ama o kitabım yazdığım ilk kitap olduğu için çok fazla hatası ve mantıksız sahnesi vardı o yüzden ben de güzel kızımı harcamak istemedim ve yeniden, yeni bir konu ile yazmaya karar verdim :)
İyi okumalar <3