Vişne | Texting

🍒28🍒

Sabah kalktığımda içimde büyük bir sevinç vardı. Nedenini bilmiyordum ama gün içinde çıkar İnşaAllah diyerek güne başladım.

Salonda kurulu olan masayı gördüğümde koşar adım mutfağa gittim.

Abimi tezgahın başında görünce şöyle bir baktım. Menemen yapıyordu. Hakkını vermek lazım gayette güzel yapardı. Yanına yaklaşıp 'yardım lazım mı?' diye sorunca elime tutuşturduğu ekmek sepeti ile salona gittim.

Annemden almıştı galiba bu huyunu. Yardım lazım mı diye soruyorum. Sessizce elime bir şey tutuşturuyor ikisi de. Ne yapıyorsunuz devlet sırrı mı veriyorsunuz?

Tekrar mutfağa gittiğimde bu sefer günaydın dedim.

Bana dönüp güldü ve o da günaydın dedi. Bugün ayrı bir mutlu gibiydi sanki.

"Abim Bey? Siz hayırdır? Allah bozmasın bugün bir mutlu gibisiniz?"

"Öyleyim. Ama günün sonuna bağlı biraz da bu. Hayırlısı."

"Niye ne oldu ki?"

"Akşam öğrenirsin fıstığım."

Yanağımdan makas alıp içeri gitti.

Peşi sıra onu takip ettiğimde bir yandan da konuşuyordum.

"Sen neden bu kadar üstü kapalı konuşuyorsun?"

"Annemleri uyandır hadi. Bak bunun üstü kapalı değil."

Aflayarak annemlerin odasına gidip kapıyı tıklattım.

"Anacığım. Hadi kalkın."

"Geliyoruz."

Kapı açıldığında babam kulağında telefon ile çıktı. Başımın üstüne bir öpücük bıraktığında konuşmasına devam etti. Annem de ardından çıktı.

"Kuzum bizim hastaneye gitmemiz gerek. Siz kahvaltınızı yapın aç kalmayın sakın."

"Aslında onun için sizi çağırmaya gelmiştim. Kahvaltı hazır diyecektim ama."

"Başka sefere İnşaAllah kızçem."

"Amin anacığım."

Telefonu çaldığında babama seslendi.

"Tarık hadi. Beni de aramaya başladılar."

"Geliyorum."

İkisi de evden aceleyle çıktığında ben de salona döndüm abimle beraber.

Sakin geçen bir kahvaltıdan sonra güzelce doymuştum.

Abim telefonu ile uğraşıyordu.

"Biz yedik Allah artırsın sofrayı kuran kaldırsın."

Başını kaldırıp bana baktı.

"Sen de kurdun Gülşah, hatırlatırım."

"O da doğru. O zaman birlikte topluyoruz."

Sandalyemden kalktığımda abim de kalktı.

Birlikte topladığımız masanın bulaşıklarını makineye dizdikten sonra abimin hazırlanıp çıkmak üzere olduğunu gördüm.

"İşe mi?"

"Evet. Yeni ortaklar gelecekmiş. Çağırdılar. Kendine iyi bak güzelim. Allah'a emanetsin."

"Sen de."

O da çıktığında Rümeysa aradı. Umay ve beni evine çağırıyordu.

İşim olmadığı için kabul ettim.