Vişne | Texting

🍒18🍒

Şuan evinize size anonim olan biri geliyor olsa, ne olurdu?

Tabi bundan anne ve babamın haberi yoktu. Bir abim biliyordu bir de ben. Haberleri olsa çağırırlar mıydı? Pek sanmıyorum.

"Gülşah bunu da götür masaya kuzum hadi."

Elindeki tabağı alıp masaya götürdüğümde kapı çalmıştı.

Abim kapıyı açarken annemler de yanında yerini almıştı.

Sanırsın kimi karşılıyoruz.

İçeri giren kişi ilk olarak abimle sarıldı.

Abim sarıldığı kişinin sırtına hafifçe vurduğu zaman hoşgeldiniz demişti.

O da hoşbuldum diye cevap verdi.

Bu işte bir terslik yok muydu? Hayır normal bildiğimiz anonimler kendini gizlerdi. Bu bize misafirliğe geliyordu. Gerçi anonim olmaması daha iyiydi de neyse.

Sıra babama geldiğinde babam da 'Hoşgeldiniz' dedi.

"Hoşbuldum efendim."

Efendim mi? Sen hayırdır uyuz oğlan? Bir naziklik peşindesin. Biz senin özür kabul etmeyen odun taraflarını da gördük şimdi nazik olsan kaç yazar.

"Efendim deme oğlum. Tarık Amca diyebilirsin."

Başını salladı.

"Senin adın ne oğlum?"

Oğlum mu?

"Adım Onur Kayra."

"Hangisini kullanalım?"

"Onur."

Babam 'tamam' anlamında başını salladığında sıra anneme gelmişti. Onlar da selamlaştıklarında annem eliyle salonu gösterdi.

Başını kaldırınca ilk defa göz göze geldik. Benden biraz uzun bir boyu, kahverengi ne çok uzun ne çok kısa dağınık saçları ve kahve gözleri, beyazdan biraz daha koyu bir teni vardı. Ne yaptığımı farkedince gözlerimi kaçırdım.

Yanımdan geçtiğinde kısık gülüşünü duydum.

Kendine gel Gülşah.

Arkasından ondan biraz daha kısa boylu erkek biri daha girdi. Sanırsam bahsi geçen kardeş bu olmalıydı.

Herkes içeri geçtiğinde ben de annemin ve abimin arasındaki yerimi almıştım. Başımı kaldırdığımda tam karşımda Onur'u gördüm.

İsmi bana daha çok yeniydi. Anonim demeye alışmıştım. Onur'un varlığı değil belki ama ismi bana yabancı geliyordu.

Yemek başladıktan sonra babam, abim ve Onur'un arasında bir sohbet başlamıştı.

"Okuyor musun evladım?"

"Çalışıyorum Tarık Amca."

"Öyle mi nerede?"

"Küçük bir kitapçıda."

"Anladım oğlum."

Bu sefer annem dahil oldu.

"Bekar mısın çocuğum?"

Başını salladı.

Bize ne çocuğun bekar olup olmamasından?

"Sevdiğin biri var mı? Yakışıklı çocuksun sevenin çok olur."

Başımı abimin tarafına döndürdüm. Anlık bir bakış attı bana. Hareket ettiğim içindi sanırım.

"Var efendim."