Vişne | Texting

🍒Özel Bölüm - 4🍒

Ayağı ile eşinin dizini dürterek kendisine bakmasını sağladı Aysima.

"Pişt. Manit. Hadi kalk gözleme yapalım."

"Bu cümleyi manidar olmasına dayanarak mı söyledin acaba sevgili eşim?"

"Bir. Evlendiğimiz gün gözleme yediğimiz aklımdan çıkmaz zaten. İki. Karnım aç. O yüzden. Hadi kalk."

"Tamam."

Aysima, eşinin elini tutup çekiştirerek kaldırmaya çalıştığında heybetli bedeni kaldırabileceğine dair minicik bir umut vardı. Ama kaldıramayınca kendi yöntemini uygulamaya geçirdi.

"Ay Üsame kalk ya!"

Üsame, teslim olur gibi ellerini kaldırdığında ayağa kalkmıştı. Eşinin elini tutup mutfağa yol aldığında evde bir ses yükseldi.

Çok değil iki saniye sonra da diğer ses ona eşlik etti.

Halis ve Ali, ağlamaya başlamıştı. Aysima hemen yukarıya doğru ilerlemeye başladığında Üsame de bir süre arkasından baktıktan sonra mutfağa geçti.

Aysima, ikizlerin yanına geldiği sıra Masal ve Arda odalarından çıkıp salona giderken mutfakta olan babalarının yanına gitmişlerdi.

"Baba. Ne yapıyorsun?"

"Gözleme yapacağız. Hadi birlikte yapalım."

"Biz. Yanlışım varsa düzeltin lütfen. Sen, ben ve bu bücür Masal. Yapma baba mutfak yanar. Annemi bekleyelim."

"Hah! Bana diyene bak. Bücür olan sensin asıl. Küçükken senden uzun olduğumu hatırlatırım."

"Sadece 2 yıl. 2 yıl sonra eşitlenmiştik hatırlarsan. Şimdi de duruma bir bakalım."

Kardeşinin yanına yaklaşıp omzuna kolunu attığında yukarıdan Masal'a bakıyordu Arda.

Masal da başını kaldırıp abisine baktı.

Tamam haklı olabilirdi.

Ya da olabilirdi değil, haklıydı.

Ama Masal'da geri vites var mıydı?

Hayır.

Konu değiştirme daha cazip geldiğinde konuştu genç kız.

"Ay bırak şimdi boyu. Baba nereden başlayalım?"

"Dolapta yufka olacaktı. Onunla yapalım. Böylelikle mutfağı da yakmamış oluruz. Yani öyle olur İnşaAllah. Neyse siz yufkayı verin de bi'"

🎈 🎈 🎈

"Gözlerimi açmaya korkuyorum. Açayım mı?"

"Aç aç."

"Bak mutfağı falan yakmadınız değil mi? Sürpriz olarak beyaz girdiğiniz mutfağı siyaha çevirmediniz? Eminsiniz son kararınız?"

"Evet."

Üsame, Masal ve Arda aynı anda konuştuğunda Aysima gözlerini açıp önce tezgaha baktı. Ardından diğer eşyalarda gezdirdi gözlerini.

"Allahım sana şükürler olsun kendilerine ve mutfağa bir şey yapmamışlar."

"O kadar da beceriksiz değiliz be anne."

"Anıları hatırlayalım mı?"

"Tamam. Teslim oluyorum, hatırlamayalım."

"Tadına da artık iftarda bakarız. Hadi içeri geçelim."

Başlarını sallayıp salona geçtiklerinde koltuklara dağılmışlardı.

"Anne."

"Efendim?"