Vişne | Texting

🍒34🍒

"Şimdi sen bu anlattıklarından ne sonuç çıkaracağını bilemedin doğru mu anladım ben?"

Aysima Abla'nın dediğine başımı salladım. Hemen ardından Elif Abla konuşmaya başladı.

"Kızım. Sen resmen aşık olmuşsun. İşin itiraf kısmı kalmış."

Yengemlere gelmiştim ve tevafuk eseri Aysima ve Elif Abla da buradaydı. Onlar da bu gece burada kalacaklardı. Konuşacağımız konular olduğundan gitmek istediklerinde onlardan da fikir alabilirim diye müsaitlerse kalmalarını istemiştim. Onlar da kabul etmişlerdi.

"Aynen öyle. Ve bir şey daha söyleyeceğim. Sizinkisi gerçekten çok güzel olacak bence İnşaAllah."

Aysima Abla konuştuktan sonra Mavi Abla elindeki kupadan bir yudum sıcak çikolata alıp diğer kızlara katıldı.

"İkisine de katılıyorum kuşum. Şimdi sana bir soru soracağım. Sen bu çocuğu seviyor musun? Çocuğun seni sevdiği bariz ortada zaten ama kilit nokta sensin. Söyle bakalım. Seviyor musun?"

Bıçaklandığı zamanı düşündüm.

Telaş yapmıştım. Fazlasıyla üzülmüştüm. Ve bunu normal bir insan olmasına bağlamıştım. Tam tersiydi belki de. Bunu düşünmekten kaçmadım bu sefer.

Çöp atmaya çıktığımda gördüklerimi düşündüm.

Neden sinirlenmiştim? Az çok belliydi artık cevabım.

Kaçmanın bir faydası yoktu. Buna karar vermiştim. Kabul edip gerçeklerin yanında kalmalıydım. Çünkü insan bariz ortada olan bir şeyden ne kadar kaçarsa kaçsın, o ortada olan, peşini bırakmazdı. Artık kaçmıyordum.

🍒🍒🍒

Annem'in eve gelmesine 10 dakika kalmıştı. Abim ve yengem ile birlikte bekliyorduk.

Abim koltukta telefonu ile ilgilenirken yengem de elleri ile oynuyordu. Ben ayakta volta atıyordum.

Abim de annemle birlikte öğrenecekti. Babam'a da yakın bir zamanda söylemeyi düşünüyordum.

Kapı çaldığında açmaya gittim.

"Selamunaleyküm."

"Aleykümselam annem."

Elindekileri alıp mutfağa gittim. Annem üstünü çıkardıktan sonra salona abimlerin yanına gitti.

"Aaa hoşgeldiniz kuzularım."

"Hoşbulduk anne."

İkisi de cevap verdiğinde kısa bir hal hatır sohbeti başladı. Hafifçe öksürdüğüm zaman bana dönmelerini sağlamıştım.

"Eee. Benim size bir şey söylemem lazım."

"Söyle kuzum."

Abim de anneme katıldığında yengeme baktım. Gözlerini kapatıp onay verdiğinde ben de konuşmaya çalıştım.

"Ben şey. Şey oldu sonra da ben o şeyi yeni farkettim. Sonra da o şeyi size şey etmeye karar verdim. Şimdi de söylüyorum."

"Ya Rabbi çok şükür Elhamdülillah. Ne dedin sen şimdi canım kardeşim?"

"Ben de anlamadım."

"Şöyle ki..."

Kurtarmasını isteyip ona giden bakışlarımdan birini farkeden yengem konuşmaya başladı.

"Şöyle ki. Bizim kızımız da her genç kız gibi sevmeye başladı. Bunu daha yeni farketti. Gelip benimle konuştu sizinle konuşacaktı aslında ama nöbetiniz vardı dün. Bir de emin olmadan sizinle konuşmak istemedi. Korkulacak bir şey yok Gülşah sadece aşık oldu."