YILDIZLAR GÖKYÜZÜNDE YÜZER

10.BÖLÜM

Çıtırtılar daha da yaklaştığında Amy nin kalbi parçalanırcasına atıyordu. Evet ormanda kalmaya alışık  olsa bile ilk defa böyle bir şeyle karşılaşıyordu. Yattığı yerden hızla doğruldu. Aryan 'ı gözleri aradı ve Biraz uzakta durduğunu gördü. Onun kaçmasını istedi. Aryan ona yardım getirebilrdi. Aryan onu anlamış gibi hızlıca ormanın içine daldı. Amy ise etrafını sarmaya başlayan kurt süresine korkuyla bakıyordu. Belki karşısındaki insan olsa bir şansı olabilirdi ama bu aç kurtlara karşı hiç bir şansının olmadığı açıkça ortadaydı. Okunu ve yayını eline aldı ona doğru hırlayarak gelen iki kurtu öldüremeyi başarmıştı. Ama bu yeterli değildi. Ağaca tırmanmak için geri geri ilerlemeye başladı Ama bunun için çok geç kalmıştı şansına küfretti. Ah Tanrım ölümü bir kurt sürüsü tarafından olmamalıydı daha alması gereken bir intikam vardı. Keşke yaralandığı gün saraya geri dönseydi. Bunları düşünmenin ona bir faydasının dokunmayacağını biliyordu. Kılıcını eline alıp kendi etrafında çevirmeye başlamıştı bu kurtların biraz geri çekilmesine neden olmuştu ama yeterli değildi. Zaten bir kolunun sızısı devam ederken bu şekilda daha ne kadar dayanabileceğini hesaplamaya çalışıyordu. O anda gözleri kurt sürüsü içinde ki yavru kurta ilişti. Tanrım ne kadar da güzeldi. O diğer kurtların aksine annesi olduğunu tahmin ettiği kurdu geri döndürmeye çalışıyordu. Ama aç kurtlar küçük bir kurdu asla dinlemezdi. Belkide liderlerini öldürmeliy,m diye geçirdi içinden Amy ama hangisi liderleriydi üç tane diğerlerinden daha büyük kurtlar vardı. Hangisi liderdi. Bir kurt ona doğru gelirken kılıcını tekrar salladı ve bu saldırıyı püskürtmeyi başardı. Arkasındaki kurtlar kılıcın sallanmasıyla önüne doğru geliyordu. Amy en azından bu kadar şans tanıdığı için Tanrıya şükretti. Geri geri yürüyüp bir ağaca ulaşmayı hedeflerken ayağı bir ağacın köküne takıldı ve düşmeden önce dengesini sağlamayı başardı ama aynı şeyi elindeki kılıç için söyleyemezdi. Amy artık sonunun geldiğini kabullenmişti. Kocaman açılan gözlerini kapattı ve ölümü bekledi. Hayvanların hırıltıları daha da artmıştı. Nefeslerini yakında hissediyordu. Amy nin yüreği ağzında atıyordu. Ama ağzını açıp ses çıkarmayacaktı bir savaşçı gibi yaşamıştı ve bir savaşçı gibi ölecekti... 

****

Bir süre kurtlar Amy i inceledi. Anlaşılan onun tesim olmasını beklemiyorlardı. Uzun süren incelemin sonunda karşılarında kadının silahı olmadığına karar vermişlerdi. Üç büyük kurt kadına yaklaştılar. Amy kurtların onu incelediğini biliyordu. Kurtların tüyleri kendisine değdiğinde ise nefesini tutmuştu. Ölümünün acısız ve hemen olması için tanrıya yalvarmaya başlamıştı. Üzerine değen tüylerle irkilmesini engelleyemedi. En ufak hareketinde öldürüleceğini biliyordu. O sırada bir kurdun inlemesi duyuldu bu ses bütün ormanda yankılanmıştı. Gözünü açtığında ayaklarının ucunda az önceki üç büyük kurt başlarından vurulmuş cansız bir şekilde yatıyorlardı. Biraz  sonra etrafı askerler saldı ve kurtları öldürmeye başladı. Amy ağzından çıkan çığlığa engel olamamıştı. Ne kadar bu hayvanlar onu öldürmeye çalışsa bile bu onlarında öldürülebileceği anlamına gelmezdi. Gözleri kocaman açıldı. Aryan ona yardım getirmeyi başarmıştı. Askerlerin başındaki komutanı tanımıyordu. Aryan gibi güçlü bir siyah ata sahipti. Amy zaman kaybetmeden Aryan'ın üzerine bindi. Meydanı kurtların acı inlemeleri dolduruyordu. Gözü az önce sürüyü engellemeye çalışan yavruyu aramaya başladı. Ve o yavruyu gördüğünde içi burkuldu. Askerin biri yavruya kılıcını doğrultmuş onu öldürmeye çalışıyordu. Küçük yavru ise korkudan titriyordu. Amy askerin yanına geldiğinde askerin elindeki kılıcı tekmeleyerek düşmesine neden oldu. Asker anlamayan gözlerle karşısındaki esrarengiz kadına bakıyordu. Amy aşağıya uzanıp yavru kurdu kucağına aldı. Evet bu yavruyu kurtarmıştı ama diğerleri hala öldürülmeye devam ediyordu. Amy sesini duyurmak için boğazını zorlayarak haykırdı ''DURUN.'' Askerler şaşırmışlardı. Evet kadın çelimsiz olmasa da bir kadından böyle bir sesin çıkabileceğine inanamamışlardı. Amy atında dikleşti. Kucağındaki kurt yavrusu pelerinine biraz daha sokuldu. Meydanın ortasına doğru yöneldi o sırada canlı kalmayı başarabilen kurtlar oradan kaçıyordu. Amy Askerlerin başındaki komutanın önüne geldi. Aryan huzursuzdu. Bunu Amy' e hissettrimişti. Yanındaki at ile birbirlerine bakıp burunlarından sert sesler çıkartıyorlardı. Amy karşısındaki komutanın gözlerinin içine baktı. Kor gibi gözleri vardı adamın. ''Farkında değil misiniz hayvanlar lideri öldükten sonra kaçıyorlar. Savaşta geri çekilen bir canlıya zarar verilir mi?'' dedi Amy sert ve bir o kadar da otoriter bir sesle. Karşısındaki adamın bu sözlere şaşırdığı her halinden belli oluyordu. Bu maskeli kadın onları onu kurtardığı için mi azarlıyordu böyle. Rangor sinirlerine hakim olamıyordu. ''Sizi kurtardığım halde bana savaş kanunlarını öğretmeye çalışıyorsunuz küçük hanım. Onlar sadece hayvan savaşlar hayvalarla olmaz.'' dedi Ragnor sinirle. Amy karşısındaki adamın sinirlendiğini anlamıştı ama geri çekilmeyecekti. ''Keşke bir hayvanın onuru sizde de olsaydı.'' dedi adama kısa bir bakış atarak Aryan'ı şaha kaldırdı ve oradan uzaklaştı. Ragnor ise aşağılanmanın etkisiyle olduğu yerde donup kalmıştı. Askerlerinin önünde onu azarlayamazdı. Önce arkasından gitmeyi düşündü ama sonra kardeşine verdiği sözü hatırlayarak yoluna gitmesi gerektiğini hatılradı. Sesl,ce homurdandı ve atını kadının tam zıt yönüne doğru hareketlendirdi. Askerleri ise gelecek olan fırtınayı beklerken Prenslerinin arkasından gitti. Kadının yaptıkları Ragnor' un fırtına öncesi sessizliğine gömülmesine neden olmuştu...