smoke • Watanabe Haruto

𝟏𝟎

Aedin:

Haruto, haberleri gördün mü?

Ya da şirketin haberi var mı?

Yaklaşık 5 dakika sonra gelen bildirim sesiyle yaşadığım stres artmıştı. Ne olacağı, ne yapmam gerektiği hakkında hiçbir fikrim yoktu. Yıllar boyunca "asosyal" olarak tanımlanan, gerekmedikçe insanlarla iletişim kurmayan biri olarak uzun zaman sonraki ilk sosyalleşme deneyimimde böyle bir sonuç almak kendimi suçlamama neden oluyordu. Ancak Haruto'yu asla suçlayamazdım, onun da kendisi hakkında böyle bir dedikodu çıkmasını istemeyeceğinin farkındaydım. Tüm sinirim magazin adı altında, sırf biraz para için insanların özel hayatlarına burunlarını sokmayı sorun etmeyen, hatta bunu sektör haline getiren insanlaraydı. Dudaklarımı kemirerek mesaj kutumu açtım.

Haruto:

Aedin, ben cidden özür dilerim.

Benim yüzümden bir sürü insanla
uğraşmak zorunda kalacaksın .

Düşünceli mesajıyla yüzüme sıcak bir tebessüm yayıldı. Tek yapmam gereken bir kaç muhabirle uğraşmak olacaktı, ancak onun gruptan hatta şirketten bile atılma ihtimali vardı. Muhtemelen çok büyük hayallerle başladığı bu kariyerden vazgeçmesi bile gerekebilirdi ama o beni düşünüyordu.

Aedin:

Asıl ben özür dilerim.

Benim yüzümden çok fazla
sorun çıkmış olmalı.

Haruto:

Sakın öyle düşünme, sen parkta

otururken yanına gelen bendim.

Bu arada, şirkete gelmen gerekebilir.

Yapılacak açıklama konusunda senin de
fikrinin alınması gerekiyor.

Açıklama derken ne kastettiğini anlamıştım, bunun için benim fikrimin de alınması gerektiğini öğrenmek ise olayın ciddiyetini yeniden anlamama neden olmuştu.

Aedin:

Biraz daha açıklayabilir misin?

Ne hakkında konuşulacağı hakkında.

Haruto:

Bunu mesajla açıklamam biraz zor.

Müsaitsen arayabilir miyim?

Aedin:

Tabi ki

Mesajı gönder tuşuna bastıktan sonra stresle aramayı beklemeye başladım. Bir kaç saniye sonra telefonumun titremeye başlaması ile yeşil tuşa tıkladım.

"Aedin"

Onu duyduğumu anlaması için konuştum.

"Efendim."

"Ben gerçekten üzgünüm, yaptığım çok sorumsuzcaydı."