That Poorita Girl

CHAPTER 15

Seven's POV.

Minsan hindi ko talaga alam kung dapat ba'ng mag tiwala ka agad sa sabi-sabi, Hindi ko alam kung dapat ba akong matuwa o mainis dahil sa nangyari sa akin sa araw na ito.

I was just sitting on this stupid metal chair inside this stupid clinic for pets, my arms were crossed on my chest while glaring at my half-brother.

"Why did you bring him here?" Rinig kong tanong ni Syden kay Maren na masama rin ang tingin sa kaniya.

"Eh kasi nga, I was so desperate na makarating agad dito. Tapos malalaman ko, aso pala iyang pinapatingnan mo." halos pasumbat na sagot nito.

"You wasted our time, babalik na kami sa Colt." hinila ko si Maren patayo na dahilan ng labis na pagka-gulat nito.

"Get your filthy hand off her." Usal ni Syden at agad na hinablot ang kamay ni Maren na hawak ko.

"Ako ang nag-dala sa kaniya rito, ako rin ang mag-babalik." Sagot ko at hinawakan ang isang kamay ni Maren.

"Mind your own business, Seven. Hindi ko naman sinabing ihatid mo si Maren dito."

"Teka lang, Ano ba kayo? Come on."

"I'll take her to her Mom, Syden!" Singhal ko.

"I'll take her home!" Singhal nito pabalik.

"Babalik kami sa Colt, and you cannot do anything about it." Muli kong hinila si Maren pero agad niya ring binawi ang kamay niya.

"Seven, Masyado ka nang naabala. Umuwi ka na lang, kay Syden ako sasama." Giit nito at pumunta sa gilid ni Syden.

"Are you—"

"We're going out, we're dating, we're happy. Puwede ka nang umalis." Usal ni Syden at nagpakawala ng isang nakakalokong ngisi.

"Why? Do you love him, Maren?" Hindi makapaniwalang tanong ko.

They were going out!? That fast? Parang noong nakaraang buwan lamang ay sinabi ni Maren na gusto niya ako, Sinabi niyang gusto niya ako noon sa School trip namin.

Bakit..

Bakit hindi na ako?

Bakit.. Bakit si Syden?

Maren's POV.

"We're going out, we're dating, we're happy. Puwede ka nang umalis." Napalingon ako kay Syden na mahigpit ang hawak ngayon sa kamay ko.

"Why? Do you love him, Maren?" Bakas sa mga mata ni Seven ang pagtataka.

Sa sandaling segundo ay nakalimutan kong huminga, hinigpitan ko ang hawak ko sa kamay ni Syden bago ko kabigin ang mukha nito paharap sa akin.

Marahan kong idinampi ang mga labi ko sa labi nito, Sa loob ko ay humihingi na ako ng tawad kay Syden sa labis na kalapastanganan ko.

Hindi ko na alam ang gagawin ko, gusto ko na lang umalis si Seven dito. Bakit? Ano naman ang pakialam niya kung lumalabas kami ni Syden? Ano naman ang pakialam niya sa buhay ko? Hindi ba't siya itong nanloko sa akin?

Nanlaki ang mga mata ko ng higitin ni Syden ang bewang bago igalaw ang mga labi niyang nakadampi sa akin. Baghagya kong iginilid ang mga mata ko kay Seven.

Nakayuko ito habang nakakuyom ang mga kamao, maya-maya lamang ay lumabas na ito ng pintuan at pabagsak na isinara ang ito.

Humawak ako sa balikat ni Syden at bahagya siyang itinulak upang magkalayo ang mga labi namin. Nag-salubong ang mga mata namin.

"Pasensya ka na," mahinang usal ko bago bumalik sa pagkaka-upo.

Buti na lang at nasa loob ang vet, na tumitingin sa aso ni Syden. Kung hindi ay baka napalayas na kami rito.

"I.. That's fine.." namumula ang tenga na sagot nito.

"Gusto ko lang kasi siyang umalis.." sagot ko at yumuko.

"Do you—"

"Mr. Laxamana," biglang tawag ng Vet kay Syden at iniabot dito ang cute na pomeranian na kulay itim.

"Kinukulang sa tubig ang aso na dahilan ng pagiging dehydrated nito, huwag mong pabayaan ang aso mo hijo." Paalala nito.

"Opo, Salamat po." Iniabot nito ang tseke sa Doctor at hinila na ako palabas ng clinic.

"Hi!" Tawag ko sa aso, tinahulan ako nito.

"Dark,"

"Pangalan niya iyon?" Tanong ko

"Yes. He's cute, right?" Nakangiting sagot nito.

"Oo, ang cute niya." Ngumiti pa ako.

Nakarating kami sa parking at kagaya ng palagi niyang ginagawa ay pinagbuksan niya akong muli ng pintuan, "Can I carry him?" Tanong ko.

"Yeah, sure." Bago nito ibaba sa kandungan ko ang aso at hinimas nito ang ulo niyon, "Be good to your Mom," usal nito bago isara ang pintuan sa shotgun seat at umikot papunta ng driver's seat.

I pursed my lips as He started the engine of his car.

"Be good to your Mom,"

Napabuntong hininga ako at tumingin sa bintana, I think we should stop. Ilang buntong hininga ang pinakawalan ko bago kami makapasok sa village namin.

Hindi ko alam kung paano sasabihin sa kaniya na hanggang kaibigan lang talaga ang kaya kong ibigay.

"Postponed ang flight ng tatay ko, baka Next Month na iyon umuwi." usal nito na dahilan ng paglingon ko.

"Ah, I see." Sagot ko naman, sa bintana pa rin nakatuon ang atensyon. Nang huminto ito sa harap ng bahay ay hinawakan nito ang kamay ko.

"Are you alright?" Tanong nito, hindi ako nakasagot agad na dahilan ng sunod na pagtatanong nito.

"Something on your mind?"

"Syden, I think we should stop going out together." I gulped, nilingon ko ito at tinitigan ang maamong mukha.

Nakita ko ang paggalaw ng Adams apple nito, He pushes his tongue to the inside of his cheek. "Why?" hirap na usal nito.

"It's because—"

"Because of him, right? It's him? You still like him?" puno ng sakit ang mga mata nito ng tumingin ito sa akin.

"Syden, I'm sorry." Usal ko at binitiwan ang aso sa upuan bago lumabas ng kotse, handa na akong pumasok sa loob ng gate ng biglang higitin ni Syden ang kamay ko at yakapin ako mula sa likuran.

"Maren, Ako na lang." garalgal ang boses nito.

"S-Syden.."

"D-Do you want me to ride a motorcycle to school everyday? Do you want me to scare those bullies? Do you want me not to pass my exams? Do you want me to sing? I can be like him. Just please don't leave me" litanya nito.

Pinamuuan ng luha ang mga mata ko. Humarap ako rito at pinilit na ngumiti.

"We're better off friends, Syden. Trust me." Usal ko ngunit imbes na sagutin ako ay walang pasabing lumuhod ito sa harapan ko.

"I am completely not a fan of begging, but here I am now, I'm down on bended knees.. begging for you to love me back." Kita ko ang luhang kumawala sa mga mata nito.

"Sy.. stand up.."

"I cam be like him, just tell me what you want. I couldn't copy his glares, Is that what you like about him?.."

"Syden, Tumayo ka nga riyan—"

"If that's the case, I guess I have no chance on winning your heart." kagat ang labi at pinipigil ang mga luhang tumayo ito bago pumasok sa kotse niya.

Pinaandar nito ang kotse niya palayo, iniwan ako'ng puno ng konsensiya.

"Syden.. I'm sorry."