That Poorita Girl

CHAPTER 19

Syden's POV.

"Are you full?" Habang sinusubuan ko ng pagkain ang sarili ko ay may nanay naman si Seven na nag-papakain sa kaniya sa kabilang kama.

"Not really, Na-miss ko luto mo eomma." Napangiwi na lang ako, A thought of this came to my mind, Para siyang baby! Tsk!

"Syden hijo, gusto mo bang subuan din kita?" My eyes widened, I immediately refused.

"H-Hindi na po ako baby." Sagot ko at ngumiti bago ibaling ang paningin ko kay Seven na ngayon ay masama ang tingin sa akin.

"Si Seven kasi ay gustong gusto na baby namin siya—"

"Eomma!" He immediately cut her mother off, pouting.

"Arasseo, I'll just get you something for lunch." Hinagkan ni Tita Nika ang pisnge ni Seven bago mag-paalam na lalabas siya.

Iniligpit ko na rin ang pinagkainan ko at ipinatong iyon sa lamesang nasa gilid ko, Inaayos ko pa lang ang kumot ko ay may narinig na agad akong pamilyar na boses mula sa labas.

Agad na lumingon ako kay Seven at nang lingunin ko ito ay mabilis na nag-tulog-tulugan ito. Ganoon rin ang ginawa ko.

Seems like he's challenging me, Kung sino ang unang lapitan ni Maren ay iyon ang panalo.

Bumukas ang pintuan at narinig ko ang ilang hakbang ni Maren, maya-maya ay natahimik at naramdaman ko ang pag-higit nito sa kumot ko.

"Syven! Seden, gumising na kayo!" Napawi ang ngiti ko ng marinig ang mga pangalang binanggit niya.

Agad na binuksan ko ang mga mata ko, Naka busangot na rin si Seven ng lingunin ko ito. Si Maren ay nakaluhod sa pagitan ng mga kama namin at parehas na hawak ang mga kumot namin.

"Alam ko'ng gising kayo, bakit ba nag tutulog-tulugan pa kayo?" Umikot ang mga mata nito bago maupo sa isang mahabang sofa sa paanan namin.

"Tulog ako ha, nagising lang." Palusot ni Seven.

"I— I was about to sleep," palusot ko rin.

"Ano'ng narararamdaman niyo ngayon? Masaya ba kayo'ng nabangga kayo ng kotseng pula?" Sarkastikang tanong nito.

"I'm fine, For a couple of week I won't be able to use my right foot." I answered, Not expecting Seven to overreact.

"Ang sakit ng katawan ko, grabe! Tapos parang nahihilo pa ako, parang binibiyak ulo ko! Tapos yung braso ko ang sakit sakit! Parang gusto ko na lang—"

"Hindi mo mararamdaman braso mo kasi maraming tinurok na anesthesia—"

"Masakit nga!" Ngumuso pa ito.

"Tanggalin mo." Suhestyon ko.

"Yah! Wanna die!?" Singhal nito sa akin at binato ako ng unan gamit ang isang kamay.

"Nope, not really." Sagot ko at ngumisi.

"Nga pala, I saw Hannah earlier, baka dumiretso siya rito para bisitahin ka—" before Maren actually finish off her sentence, the sliding door opens wide.

"Seven, babe!" Masiglang bati ni Hannah kay Seven at aktong yayakapin ng ito ng biglang iharang ni Seven ang kamay niya para pigilan ito.

"Sino ka?" Napa-awang ang labi ko sa lumabas sa bibig nito.

"H-Huh? Did you hit your head that hard? Babe, come on—"

"I don't remember being in a relationship with someone, So tell me, who the hell are you?"

"Sino 'to, bro'?" Baling pa nito sa akin.

"Uh.. Who is she?" Litong tanong ko pabalik, "Is that a joke— No? Ah! Seven did hit his head very hard, so he couldn't remember anything, only tha fact that I'm his cousin and Maren is my Girlfriend." Pinanlakihan ako ng mga mata ni Seven ng marinig ang mga huling salitang binitiwan ko.

"Are you serious?" Hindi makapaniwalang tanong nito.

"And— You're not my type so nah, get lost." Usal pa ni Seven at bumangon sa kama niya bago ipagtulakan si Hannah palabas.

"That's hilarious," komento ko.

"You don't really have to tell her that Maren is your girlfriend— O' ako 'yong sinasabihan mo?"

"I don't know, I just saved you, mag thank you ka!"

"E'di thank you!"

"Bakit mo naman ginanon si Hannah?" Pag tatanggol naman ni Maren kay Hannah.

"She threatened you several times, why are you trying to defend her now?" Asik ko at sinamaan ito ng tingin.

"She did, but that's not an acceptable reason to shoo her away." Pakikipag talo pa nito.

"I'm not into her, I mean.. I just did all of that to protect— Never mind." Hindi itinuloy ni Seven ang sasabihin niya at nag-balot na lamang ng kumot, pero hindi nakatakas iyon kay Maren.

"To protect who?"

"That's not important—"

"Sino sabi e'!?" Singhal nito kay Seven.

"Ikaw! Simula noong School Trip, noong nakita mo'ng hinalikan ako ni Hannah! Noong sinabi ko sayo na niloko kita," nag iwas ng tingin si Seven, habang ako ay nakatuon lang kay Maren ang atensyon ko.

"Sinabi niya sa akin na sasabihin niya sa lahat ang sikreto mo at kapag hindi ko siya binalikan ay gagawin niya lahat para pahirapan ka sa harap ng maraming tao, Knowing Hannah— She'll do everything to make everyone who's trying to block her way." Litanya nito.

"A-After all this time.." biglang tumakbo si Maren palabas. I wanted to go after her, I wanted to hug her, pero hindi ko kaya dahil hindi ko maigalaw ang isang paa ko at wala pa ang wheelchair na pinadadala ko kanina pa.

At ang may kakayahan lang na gawin ang lahat ng gusto kong gawin kay Maren ngayon ay si Seven, After all— He's the one that Maren needed now. And she'll be needing him from now on.

"Go," I uttered, not looking at him.

"Why? She's your girl, Go after her—"

"S-She's not mine— just go." Usal ko pa. Ilang segundo pa itong tumitig sa akin bago mag-lakad palabas.

I made everything clear to myself, That no matter what her decision would be— I will completely accept it from the bottom of my heart.

Everything's messed up, All of my plans with her, all of my dream destinations with her— All of it burned down. And I think all of it will vanish from now on. It'll just be a dream of me, a wish— That no matter how hard I try, It'll never be granted by my one and only fairy.

I tried my best to make her mine, I tried my best to make her happy. I did my best to make her feel special, yet her heart still belongs to him, and not to me.

I realized that no matter how hard I try, No matter how much laughter I could give her, She still wouldn't choose me— because it's just me. The man that she sees only as a friend, The man who she will never see as a man— The man who will forever stay as her second leading man.