That Poorita Girl

EPILOGUE

Maren's POV.

Years have passed, Seven and I were still together. We're happy together and we are still each other's source of strength.

"Congratulations, Doctora." He smiles as He lean closer to give me a kiss on my forehead. "I am so proud of you."

Isa na akong lisensyadong Neurologist, Seven graduated as an engineer few years ago.

"Thank you for staying with me, Love." I smiled as I planted a kiss on his cheek.

Nang araw ding iyon ay nag punta kami sa Airport upang sunduin si Syden, He's now a Licensed Pediatrician.

"Huwag mo akong ipag papalit do'n ha." Ma angas ang boses ni Seven habang nakataas ang kilay sa akin.

"Ikaw nga lang love ko, Love." natatawang sagot ko before taking a sip on my milktea.

Sa 'di kalayuan ay natanawan ko na si Syden na naka suot ng white shirt with a black leather jacket partnered with a khaki pants and sneakers.

"Good looking as always, Doc." Puna ko rito.

"I know, Doc."

"Doctors talk ba 'to?" nabuburyong tanong naman ni Seven na naka hawak sa kamay ko.

"Oo, uwi ka na." sagot naman ni Syden na agad na ikina-ngiwi ng boyfriend ko.

"Siraulo pala talaga 'to e," wari'y pinaputok pa nito ang kaniyang mga daliri sa kamay.

"Tama na. Tara na sa bahay, nag luto si Mama para sa atin e," Naka ngiting sabi ko pa bago sumakay sa kotse.

The past few years was fun, I had a lot of fun while studying in Med school. Seven was very supportive as always, He's also caring and He never fails to amaze me. I just love this man so much.

While we're driving home, hindi ko namalayan na naka-tulog pala ako. Dala na din siguro ng pagod at antok, nang ma-alimpungatan ako ay naka tayo na ako sa harap ng hindi pamilyar  na gate habang hawak nina Seven at Syden ang magkabilang braso ko.

"What the.."

Nagkalat ang mga petals ng rosas sa sahig na sa isang direksyon lamang pumupunta, nag mistula itong red carpet dahil sa ganda ng pagkaka-ayos rito, mukhang hindi minadali.  Sa gilid nito ay may mga kandilang nagsisilbing ilaw sa daraanan.

At dahil nag aagaw na ang liwanag at dilim ay naging maganda ang kinalabasan ng ideyang ito, Iginaya ako ng dalawa papasok sa loob at ng makarating kami sa tapat ng pintuan ay ini-alok ni Seven ang kamay niya upang hawakan ko.

Hinawakan ko ang kamay niya at hinayaan siyang hilahin ako papasok sa loob, maraming pulang lobo sa paligid at hanggang sa makarating kami sa pool side ay may mga rosas pa din sa sahig.

"Seven, ano 'to?" naguguluhang tanong ko, halo-halong emosyon ang nararamdaman ko. Kasali na ro'n ang kaba, kyuryosidad, at saya.

Hindi ito sumagot, Sa pool side ay natanaw ko sila Mama na naka ngiti habang naka tingin sa amin. Naroon din sina Zariah kasama ang iba pa naming kaklase no'ng unang pagkakakilala namin ni Seven.

Nakita ko din ang mga kaibigan ni Seven, Ang Chua brothers. Saktong pag-apak namin sa pool side ay tumugtog ang kanta ng west life na Swear it again.

"Maren," humarap ako kay Seven na puno ng pagtataka ang mababakas sa mukha.

"Sev," Naiiyak na tawag ko rito ng i-abot niya sa akin ang bouquet ng pulang rosas.

"Mahal ko," May kinuha itong maliit na box mula sa bulsa niya bago lumuhod sa sahig. Sa mga oras na ito, alam ko sa sarili ko kung ano ang nilalaman ng kahon na iyon.

"Maren Madriaga, Will you marry me?" At matapos marinig iyon mula sa kaniya ay unti-unti ng nag-patakan ang mga luha ko.

"Yes," Mautal utal na sagot ko dahil sa panhinginig ng labi dahil sa iyak, "Yes baby, I will marry you." Isinuot nito sa akin ang singsing bago tumayo ay yakapin ako.

Nag-palakpakan ang mga tao at agad na sinabayan ng pagkanta nina Coco.

"I feel in love with you a long time ago, I'm still inlove and still loving you." After hearing those words, kusa yatang gumalaw ang katawan ko upang maglapat ng halik sa kaniyang labi.

"I love you, Seven ko. Mahal na mahal kita."

Syden's POV.

For a while now I thought I've already moved on, but the moment I saw Marens' tears fell down because of  the unbearable happiness that Seven gave her, I suddenly feel jealous.

The thought of me saying that 'That should be me' have never vanished in my mind. I was the one to stay with her since then, I was the one she used to laugh with.

Pero at the end of this story, She ended up with Seven. I have no choice but to be happy for them, When the crowd is hyping them up I'll be clapping my hands too. When they were living happily I got to be happy with my own life too.

"Congratulations, Mr. and Mrs. DeSilva." I congratulated them, a smile written on my face.

How does it feels like, Seven?

Being the first lead? being the priority? Being with her? Being loved by her? I lowkey wanna feel those too, with her.

"Excuses," ngumiti ako bago tumalikod sa kanila.

"Still inlove with her?" Zariah asked, "Alam mo ship ko kayo before e, kaso si Seven talaga gusto ni Maren."

"Shut up," naka-ngiting usal ko

They're already married, I won't be able to do anything about it.

I love Maren so much, so much that I have to let
her do what makes her the happiest girl in the whole wide world even if it makes me suffer like hell.