ABİLERİMLE DÜNYAM "TAMAMLANDI"

20.Bölüm

Poşetten teker teker sprey boyaları çıkardım. Her renkten ikişer üçer tane vardı. Onur aşkıma öpücük fırlatıp hemen abimlere döndüm. Onlara sevimlice gülümsedim. Yavaş yavaş yüz şekilleri tekrar endişeli hale geldiler. Onları boşverip eren ve onurun tekrar koluna girip şöyle hoş bir evin duvarını bulmak için yürüdük. Sonunda tam da istediğim gibi bir evi görünce hemen yanımdakileri durdurup evi gösterdim. Onlarda sinsice sırıtmaya başladılar. Arkadakilere dönüp konuşmadan parmağımla  duvarı gösterdim. Sessizce yutkundular garibanlarım. Onların bu hâline alttan gülüp sessizce duvarın oraya koştum. Onur ve Eren de peşimden gelmişti zaten. Biz boyaları yere dizerken onlar da kaderlerinin sonunu görür gibi boyun eğmişlerdi. Acaba ne çizmeliydim. Ben düşünürken herkes eline bir şeyler alıp yapmaya başlamıştı. Herkes ayrı bir köşedeydi. Ama ben onların tam ortasındaki duvardaydım. Birden aklıma fikir geldi. Aldım elime spreyi ve işe koyuldum.

.
.
3 saat geçmişti. Onlarınki çoktan bitmişti de benimki bitmemişti. Onlarınki biter bitmezde buraya bakmalarını yasaklamıştım. Şuan deli gibi ne yaptığımı merak etselerde korkudan bakamıyorlardı. Nihayet bitmişti işte. Başımı kaldırıp şaheserime bir göz attım. Duvarda 6 genç kahkahalarla gülüyordu. 5 çocuğun önünde kollarını sanki her an sarılırmışçasına açan bir kız vardı. Duvardakiler bizdik. Eren onurun sırtında, ateş bizden bir adım geride sizi tanımıyorum bakışı. Toprak abim kolunu poyraza atmış karşıya gülerek bakıyordu resmimde. Bizdik işte bu. Olduğumuz gibiydik. Var mı dahası. Sonra diğerlerinin ne yaptığını merak ettim. Onur duvara bir şey çizmek yerine inşallah banyoda götün başın soğuk mermere değer yazmıştı. Okur okumaz gülmeden edemedim. Eren ise komik bir karikatür çizmeye çalışmıştı ve çok komik duruyordu resim. Ateşinkine baktığımda ise alevler yükselen koca bir ateş çizmişti. İronisi güzeldi. Toprak abim ise joker çizmişti. Poyrazınkine baktığımda ise duygulanmadan edemedim. İkizim de galiba benim gibi yetenekliydi ve bunu çok iyi göstermişti. Resiminde birbirine sıkıca sarılan iki kişi vardı. İkisi de yüzünü birbirinin boynuna gömmüştü. Bu sabahki bizdik. Dolan gözlerimi silip bizimkilere ıslık çalıp bana bakmalarını istedim.

-Beyler gelin şöyle yamacıma da eserime bir bakın 

Hepsi merakla ayağa kalkıp yanıma geldi. Sonra da gözlerini duvarıma çevirince hepsinin de ağzı açılmıştı. Bu hâlleri beni güldürmüştü

Eren
-Siktir. Bunlar biziz.

Onur
- Mavi kekim sen ne yapmışsın öyle ya.

Ateş
-Bu kadar yetenekli olduğunu bilmiyordum sakar şirine

Ona göz devirip abime döndüm. Yüzündeki gülümsemeyle

-Bunu burada bırakmak için fazlasıyla güzel ve anlamlı olmuş güzelim.

Poyraz yanıma gelip belimden tutup beni kendine çekti sıkıca. Ona dönüp gülümsedim. O da eğilip yanağımdan öptü. Sonra toprak abim

- hadi geçin de bu muhteşem şaheserin yanında bir anımız olsun

Diyip telefonunu çıkardı. Zaman ayarını açıp hemen yanımıza koştu. Biz de resmimdeki gibi birebir poz verip bu anı ölümsüzleştirdik. Biz öyle gülüşerek duvarlara bakarken arkadan bir kükreme duyuldu.

-LANNN SİZİ VELETLER. NE YAPTINIZ DUVARIMAA

Öyle bir bağırmıştı ki korkudan sıçramıştık. Baktık adam sinirle üstümüze koşuyor biz de depara kalktık

Ateş yine öfkeli sesini bize söylenerek çıkarıyordu

-Ulan size uyan aklıma sıçayım. Ne bok vardı da sizle arkadaş oldum lan ben. Derdim neydi lan benim.