Evett. Burası abilerimle olan benim küçük dünyam. Dünyamı görmek istemez misin?
Not:
Seni bu kitapta güldüreceğime adım kadar eminim dostum ;)
Hadi merak ettiysen sen de gelsene...
Hastaneden döneli 3 gün oluyor ve ben asla bu geçen süre zarfında asla odamdan dışarı adımımı atmamıştım. Üstelik odamın kapısı da kilitliydi. Ben kilitlemiştim. Eğer açık olsaydı her biri bir çok defa odama girmiş ve benle konuşmaya çalışmıştı. Benim bu hareketimin hepsini çılgına çevirdiğini biliyordum ama zorla ses tonlarını ayarlayıp aramızım daha çok açılmasını engellemeye çalışıyorlardı. Ama gerçekten kapının ardındaki her erkeğin sinirden ölmek üzere olduğunu biliyordum. Kokumun onlar üzerindeki eksikliği onları deli ediyordu. Ama buna rağmen itinayla odadan dışarı çıkmıyordum. Yemek yemek için bile olsa üstelik. Tanrıya şükür ki benim odamda bitmek bilmez bir yemek stoğu vardı. Ben de onlarla idare ediyordum. Ama tabi kapının ardindakilerin bundan haberi yok. Az kaldı yakında biri patlayacaktı ama hangisi. Derken sonunda rüzgar abim patlak vermişti.
-MAVİİ AÇ ARTIK ŞU LANET KAPIYI
Diye bağırmasına rağmen tüm sakinliğimle
-Hayır
Diye yanıt verdim. Şuan onu göremesem bike damarının atamaya başladığını biliyordum. Ama bir şekilde kendini dizginlemeyi başarıp yumuşak tutmayı çalıştığı sesiyle
-Güzelim şu kapıyı açar mısın artık. Sinirlenmeye başlıyorum
Demesiyle cevap vermedim. Hemen ayağa kalkıp odamdaki sevimli çadırıma girdim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ardından da perdelerini çözüp kendimi görünmez yaptım. Çünkü eminim ki abimi birazıcık tanıyorsam o kapıyı kırardı. Derken beklediğim hamle geldi ve kapıma bir omuz darbesi indi. Ama çok zeki ben kapının önüne minik dolap dayamıştım. Abimden gelen küfürlü seslere diğerleri de gelmiş olmalıydı çünkü ayaz abimin
-Abi napıyorsun
Dediğini duydum. Ardından da rüzgar abimden sinirle
- Bu kadar kokusundan ayrı kaldığım yeter. Bugün bu siktiğimin kapısını kırıyorum
Demesiyle fısıltıyla
-Öküz
Dedim. Işte böyle adamı delirtirler. Benle en bastan sakince konuşsalardı tepkim bu kadar büyümezdi. Hepsinin kendi hatasıydı bu halde olmamız. Ben de onları çok özlemiştim ama burunları sürtmeden olmaz. Görünüşe bakılırsa da bu işte başarılı gibiydim. Onları en çok etkileyecek şeyle cezalandırmıştım. Kendimle. Şimdi de gördüğünüz gibi delirmiş kapımı kırmaya çalışıyorlardı. Rüzgar abim son kez
- Mavi bak ya bu kapıyı şimdi sen acarsın ve yanıma gelip sarılırsın ya da ben bu kapıyı kırarım demesiyle
Yine sessiz kaldım. Rüzgar abimden de sinirle
-Bunu sen istedin
Adlı bir fısıltı duydum. Ardından da güçlü bir omuz darbesi daha. Kapı bu kez de kirilmayinca baya sinirlenmiş olacak ki daha güçlü bir darbe uygulayıp gerçekten de kırmıştı öküz. Diğerlerinin de abimi durdurmak işlerine gelmediğine eminim. Hemen odaya girmiş olmalılardı. Beni odada göremeyen poyraz
